Rondhangen of dwalen {open}

[- Little Butterfly -]

"Rustig maar" mompelde Uruha die totaal niet verbaast was om haar gedragswisseling. Hij legde zijn armen voorzichtig om haar heen om haar deels te kalmeren. Maar aangezien hij niet compleet wist wat hij kon doen liet hij het zo. Merendeels begreep hij wat ze had en vondt het ook niet erg. "Alleen zijn,zal je nooit zijn met vrienden" Zachtjes wreef hij over haar rug,zoals hij geleerd had dat het mensen rustiger maakte via zijn oudere zussen. "Hey, je bent niet alleen,dat weet je toch?"

[Kaita ~ Amaya ~ Yuki ~ Eric]

ooc; dat ideale meisje klinkt PRECIES als Kaita *pestpest*

[- Little Butterfly -]

( WUhahahahaha XD )

[Suishou x Mia]

(OOC)

Moest gewoon even een gedicht maken, Sorry

Waarom we zo (character gedicht)

Ik beschrijf hun pijn
op basis van mijn eigen gevoelens.

Mijn eigen fantasie
Mijn characters zijn mij

Ze voelen wat ik voel
Ze doen wat ik wil ze doen
Ze zijn mijn fantsie
vrolijk of niet vrolijk.
Ze zijn de einige waar ik controle over heb

Mijn characters, mijn fantasie
de einigste plek waar ik veilig ben
waar mensen me niet kunnen kwetsen of geestelijk kunnen beschadigen.

Ze houden mij weg van de echte wereld.
Van de gevaren
Ik leef met ze, ze zijn net als familie alleen dan in mijn fantasie

in mijn hoofd verweg verzonken in mijn gedachte
de plek waar ik tot rust kan komen
mijn ware gezicht kan laten zien.
mijn gevoelens kan uiten.
waar ik eindenlijk na al die jaren mijn masker kan af doen en voor een keer mijzelf zijn

(BIC)

Suishou slikte even, ''Gomé-Gomenasai'' bracht ze moeilijk uit ''Uruha.. Uruha'' een paar glinsterde tranen gleden over haar wangen. ''ik weet niet- niet wat me bezield'' mompelde ze. Ze wou hem niet meer los laten, haar hoofd tegen zijn schouders/borst aan gedrukt. Het voelde zo fijn, zo vertrouwt, eigenlijk zo nutteloos, maar waarom dan zo fijn. Ze glimlachte door haar betraande gezicht heen. Een vertrouwde glimlach een echte glimlach een gevoelige glimlach die alleen de echte Suis zou hebben.

[- Little Butterfly -]

( Mooi gedicht ^^ en dat maakt niet uit )

Uruha schudde eventjes zijn hoofd "maakt niet uit" mompelde hij alleen maar. "Gaat het weer een beetje? Je liet me eigenlijk wel een klein beetje schrikken hoor" nooit had een meisje in zijn bijzijn gehuild dus het verbaasde hem redelijk. Het was zachter gaan regenen en het tikte kalmerend tegen het raampje.

[Suishou x Mia]

''het spijt me Uruha'' fluisterde ze ''dit had gewoon niet moeten gebeuren'' ze slikte even haar stem trilde een beetje ''ik ben gewoon, een freak-'' ze zuchte en kon haar worden bijna niet verworden ''ik kan er gewoon niks aan doen, als ik-'' ''als ik-'' ''als ik me ergens, prettig voel gaat het fout dan blijkt mijn glimlach, die Suishou, héél anders tezijn'' ''ik ben bang, ik wil het niet Uruha ik moet gewoon weer glimlachen weer vrolijk zijn'' Ze sloeg haar handen voor haar ogen ''ik moet niet zo raar doen, niet zo moeilijk doen. Niet meer huilen, niet meer bang zijn, het gevoel hebben dat ik alles fout doe, steeds weer'' Ze bleef inzichzelf brabbelen maar verstaanbaar ''het is gewoon zo verwarrend, alles dit het komt maar weinig voor'' ze keek Uruha aan, haar ogen stonden waterig maar de tranen waren gestopt, ze probeerde teglimlachen, maar het lukte gewoon even niet op dit moment.

[- Little Butterfly -]

"Suishou, je kan er zelf niks aan doen, het ene moment voel je,je vrolijk en prettig en het andere moment kan je gedrag omslaan, dat betekend niet dat je een freak bent" De woorden die hij sprak waren zacht en rustgevend, zijn stem maakte de woorden zo. "Een freak is niet iemand die van gedrag verandert waar hij of zij is, een freak is dan wel anders, maar gewoon op zijn of haar manier" eventjes glimlachtte hij. Suishou probeerde naar zijn woorden zichzelf te zijn en te blijven, wat vaak niet lukte,had hij begrepen.

[Suishou x Mia]

Suishou had naar zijn worden geluisterd, ze stelde haar gerust. Dat ze bij iemand kan uithuilen, dat iemand er voor haar is. Ze glimlachte even ''Arigatou, Uruha'' mompelde ze.

Suishou veegde haar overige tranen van haar gezicht terwijl ze nogsteeds tegen Uruha aan zat ''Ik ben blij Uruha, dat je bij me bent op dit moment'' Het uithuilen had haar opgevrolijkt, het voelde alsof de stres van haar gedachte was verdwenen, veel beter dan haar andere stres verwekers. Ze bleef glimlachen, ze was Uruha dankbaar maar durfte dat niet rechts streeks tegen hem tezeggen. Ze had op dit moment niemand anders kunnen wensen.

''Uruha-'' begon ze al wat vrolijker ''weetje, misschien kunnen morgen zandkastelen gaan bouwen voor onze zandmonster vrienden, gewoon voor de gezelligheid omdat.. omdat..'' ze bleef hem aan kijken even grijnste ze ''moeten we wel oppassen dat ze ons niet gaan begraven!'' hoe kon ze eigenlijk op zo moment als dit aan zandmonsters denken?

[- Little Butterfly -]

Uruha glimlachtte "Zandkastelen bouwen voor onze zandmonster vrienden..lijkt me eigenlijk wel gezellig, zo hebben ze toch ook een beter huis?" Hij knikte eventjes en glimlachtte weer.

"Dus alles is weer in orde met je? Vrolijker?" zo te horen wel, aan haar stem en hoe ze grijnsde. "In ieder geval, ik geloof dat de regen is gestopt" hij werdt weer stil en luisterde, het enige wat hij nog hoorde was de wind, geen regen,maar dat kon ook zijn dat het te zachtjes regende om echt geluid te maken.

[Suishou x Mia]

Suishou knikte even ''ik voel me al weer een stuk beter'' zij ze daarna, ze glimlachte bij de gedachte dat ze naar het strand zouden gaan ''gezellig'' ze keek even omzich heen ook zij hoorde geen regen druppels meer tegen het raam tikken. ''Hoelaat, waar, waneer?'' ze bleef Uruha even aan kijken en stond daarna op om naar buiten tekijken of het echt gestopt was met regenen ''het regenend inderdaad niet meer''

[- Little Butterfly -]

"En..al zandmonstertjes gevonden?" Uruha was ook opgestaan en haalde zijn vest van de spijker om die aan te trekken. "in ieder geval..heb jij geen honger gekregen van het zitten hier?" hij trok een vragend gezicht en rekte zich even uit. Dat zitten op een kratje was geen pretje geweest.

[Suishou x Mia]

(OOC) de zin:''hoelaat, waneer?'' was een vraag. Had perongeluk gedaan

Suishou grijnste ''nee, nog geen gezien die zijn al op het strand'' ze knikte even ''ik heb ook best wel honger en verlang naar een bank voor me benen'' ze keek Uruha aan ''Kratten hé, het beste zit plezier'' ze gooide de kerkdeur open, deze kraakte en het hout was doorweekt, vochtig en het rook niet al teprettig ''Volgens mij gaat het schimmlen'' ze dacht aan de regen, die zou gaan verandere in schimmel stukjes. Even trok ze een vies gezicht ''iek, moet er niet aan denken'' ze lachte even.

[- Little Butterfly -]

Uruha antwoorde nog gauw op haar andere vraag "rond een uur of 1,als het droog is? en aan het begin van het strand en morgen" toen liep hij naar buiten toe en keek naar de deur. "Die heeft niet lang te leven" de geur van de regen was een aangenaamde geur. Het rook fris en het leek de natuur schoongespoeld te hebben wat er in de omgeving was.

[Suishou x Mia]

(OOC) Regen ruikt inderdaad lekker x3

Suishou glimlachte ''het zal morgen vast wel droog zijn'' Ze pakte haar tekenblok van de grond die naast haar krat lag en liep daarna achter Uruha naar buiten, waar ook zij de frise lucht in haar gezicht en neus kreeg ''Regen ruikt zo lekker'' ze keek Uruha even aan, en liep toen richting het hek ''het liefte zou ik nu aan een grote kom warme ramen of sushi zitten'' Bracht ze daarna uit, ze lachte even ''nu krijg ik nog meer honger''

[- Little Butterfly -]

"Sushi! Dat wil ik wel eten ja, maar wat ramen is ben ik vergeten" hij had lang niet meer japans gegeten,behalve dan een keertje met Kaita,zijn zelfgemaakte Sushi. "Ehm.. tja..ik heb alleen pas geleden nog sushi gegeten en weet niet eens meer wat ramen is!" Hij sloot de deur van het kerkje achter zich en rekte zich nogmaals uit. "Zullen we dan maar gaan eten? Ik trakteer"