Rondhangen of dwalen {open}

[Suishou x Mia]

Suishou sprong rondjes ''Zandmonster overheersing'' ze stopte even ''herrineren''' ze zuchte ''liever niet'' ze schudde haar hoofd ''zand monsters kunnen je overal vinden, overal'' begon ze weer half springend, uitgeput bleef ze even voor Uruha staan en omhelste hem, ze drukte zich tegen hem aan zonder zich te realiseren met wat ze allemaal aan het doen was.

[- Little Butterfly -]

"Rustig maar" mompelde Uruha die bijna struikelde door de plotseling omhelsing. Aangezien het kratje achter hem stond. "Die zandmonstertjes zullen ons heus niet grijpen en vinden ook niet, want er is hier bijna geen zand'

[Suishou x Mia]

''maar-maar-maar-'' stampelde ze ''Gomé-gomenasai Uruha'' aisiteru ze liet hem los en deinste achter uit, ze bleef hem even aan kijken zonder wat tezeggen en krabbelde daarna overeind''Forget is Suishou'' ze liep richting het raampje en keek even naar buiten, daarna draaide ze zich terug naar Uruha, ze bleef stil.

''Weetje, die zandmonsters zijn vast niet zo eng-'' fluisterde ze ''ze willen vast alleen maar vrienden met ons zijn''

[- Little Butterfly -]

Uruha glimlachtte eventjes "Maakt niet uit" Hij ging weer op het kratje zitten en keek ook naar Suishou. "Waarschijnlijk, je zult het nooit echt weten tot je het probeert,toch?" Hij was fantasy dingen veel gewend,aangezien zijn kleine broertje altijd draken maakte en hij speelde het spelletje mee. Maar dit was anders, voor hem althans.

[Suishou x Mia]

''Ben je gek-''' riep ze opeens, daarna lachte ze even ''hm- Uruha volgens mij-'' ze slikte ''zit zo zand beest achter je'' zij ze, ze lachte bijna opvallend en wees met eenm trillende hand richting hem. ''volgens mij wil die wel vriendjes met je zijn'' ze keek even omzich heen, haar hoofd iets schuin ''je hebt gelijk hoor, denk ik hier komen geen zandmonsters alleen rare mensen''

[- Little Butterfly -]

"Achter me? Awh,dan moet ie wel eenzaam zijn" zei Uruha lachend. Aangezien Suishou had gezegt dat ie misschien vriendjes wou zijn. "En tja.. dat ik raar ben, als je mij bedoeld tenminste, dan heb je deels gelijk. Want dat is een van mijn punten in mijn karakter, de rest wordt altijd vanzelf ontdekt"

[Suishou x Mia]

Suishou lachte even ''je bent best raar ja, maar raar is zijn is gezellig, hoeso ondekt? ik bedoel hm, uhm nieuwe dingen ondekken is wel oke denk ik behalve als het slechte dingen zijn'' ze keek hem even aan ''zoals, hm herineringen, kleine dingen grote dingen, problemen. Woei volgens mij stast psygologie mijn hersens aan'' ze glimlachte even krampachtig ''volgens mij- vind je het niet vresenlijk om met mij hier rond tehangen, je bent misschien de eerste die het zolang volgehouden heeft met mij in een kamer, de rest rent meestal gillend weg omdat- omdat- waarom weet ik eigenlijk niet''

[- Little Butterfly -]

Uruha keek Suishou nieuwsgierig aan "waarom gillend wegrennen? Ik vindt het eigenlijk wel gezellig, trouwens ik ben een jongen, ik ren niet gillend weg" even grijnsde hij. "ik vindt het leuk om nieuwe dingen te ontdekken, mensen te leren kennen en zo ook meer te weten kom van alles om me heen. Het maakt me nieuwsgierig,zodat ik alles wil weten wat er kan komen. Maar soms is dat een nadeel" Nu glimlachtte hij en keek naar een lek in het plafond.

[Suishou x Mia]

Suishou grijnste ''eens gelijk hier, nieuwe dingen, nieuwe vrienden, avonturen het maakt mijn- het leven zo veel leuker, beter dan ik eigenlijk zou kunnen voorstellen'' ze keek Uruha aan ''trouwens, ik vind het echt vresenlijk- uhm heel gezellig zo met jou''' ze bleef hem aan kijken

(OOC) ik moet gaan, pff maargoed tot vanavond waarschijnlijk.

[- Little Butterfly -]

"Dat vindt ik leuk te horen" Uruha glimlachtte weer. "het is ook harstikke gezellig met jou" Hij keek uit het raampje. "Kan je me even vertellen of de regen is opgehouden? Want ik begin een beetje honger te krijgen"


(byee!)

[Suishou x Mia]

Suishou glimlachte even ''bijná geloof ik'' ze voelde in haar zakken, misschien had ze nog wel wat eten bij zich ''Hebbes'' zij ze opgewonden met een brede glimlach op haar gezicht ''als shocolade niet tegen de honger helpt weet ik het niet meer'' Ze hielt een blauwe verpakking voor Uruha zijn ogen ''kijk eens'' zij ze blij, ze drukte hem in Uruha zijn handen ''je mag hem wel hebben, ik heb toch geen honger''

''weetje Uruha, als het niet was gaan regenen dan hadden we waarschijnlijk niet zo gezeten'' ze bleef Uruha aan kijken, haar pink tegen haar lip gedrukt (fijne obsessie) ''hoe zit jou, perfecte vriendin ik bedoel liefte, ik bedoel gevoel in elkaar? of moet ik daar zelf achter komen?'' stamelde ze, ze drukte haar vingertoppen tegen elkaar aan en wiebelde met haar benen van de zenuwen heen en weer.

De eerste keer dat ze zo iets gewoon, plotsteling aan een jongen had gevraagd. Jongens waren nu niet echt een sterke kan van haar, ze is meer verlegen dan subtiel of direct op een jongen af te stappen. Ze kan het gewoon niet, waar maar weinig mensen de rede van wisten.

gewoon bang, om gekwets teworden, het gevoel van alleen zijn, het zou niet weg gaan zelf niet met een goede vriend iemand die je berschermt. de angst voor de mensen wereld had zich gewoon zo groot gevormd in haar hoofd, dat er geen ondkomen meer aan is. Alleen nog maar zwerven in haar fantasie. De einigste plek waar ze veilig is, waar niemand je waren gezicht hoeft tezien gewoon de plek om eindeloos weg te fantiseren over je grootste dromen.

(OOC) laat me weer mee slepen..

[- Little Butterfly -]

Verrast keek hij op van die vraag,zo'n vraag had nooit iemand hem gesteld. "het ligt eraan.. een meisje die ik leuk zou vinden moet een beetje raar zijn,zoals ik, gevoelig en lief zijn, niet al te veel om make-up geven dat ze elk moment in de spiegel moet kijken en zich meer druk maakt om hoe een ander zich voelt op een bepaald moment" dat was het eerst wat hij zei, de rest,daar moest ze meer zelf achter zien te komen. "Rare meisjes zijn vaak grappig, ze nemen niet alles even serieus en denken niet lang na over wat ze aan moeten trekken,sommige trekken iets uit hun kast en daar zijn ze al blij mee"

Hij keek naar de chocoladereep in de blauwe verpakking. "Helemaal ga ik hem niet opeten,dat is niet eerlijk tegenover jou" hij brak hem nog in de verpakking in 2en en opende hem toen. De tweede helft gaf hij terug aan Suishou. "Delen is beter" en hij glimlachtte eventjes

[Suishou x Mia]

Suisou nam het deel van de shocolade reep aan, en hielt hem tussen haar duim en wijsvinger vervolgens nam ze er een hap van ''Oke, Suis je moet gewoon eerlijk zijn, klaar met piekeren en zeg het gewoon'' ''maar-maar-'' ''Uruha, je bent echt lief'' mompelde ze bijna niet verstaanbaar naar Uruha, ze bleef Uruha een langetijd aan kijken. Ze wou hem niet heel de tijd aan kijken, het gaf een brandend gevoel van binnen. Een fijn, maar onzeker gevoel. Suishou nam onzeker nog een hap van haar shocolade reep, en keek vervolgens Uruha weer aan even zuchte ze, ze kon geen glimlach opbrengen, opeen of andere rede lukte het gewoon niet.

[- Little Butterfly -]

Uruha had het nog net gehoord,even wist hij niet wat hij terug moest zeggen en glimlachtte kort. "Dat vindt ik nou lief, dat een meisje dat werkelijk tegen een jongen durft te zeggen,die ze pas vandaag kent" hij prike Suishou zachtjes in haar zij. "Jij bent ook lief hoor" hij brak een klein stukje van zijn chocoladereep af en at die op. Iets herrinerde hem aan iets wat de afgelopen week was gebeurd. Het was vreemd en iets wat hij niet verwacht had.

[Suishou x Mia]

(OOC) moest dit gewoon even kwijt, het spookte door me hoofd rond het zat me zeg maar.. dwars..

Suishou voelde vingers in haar zij en keek hem aan ''van een eerste ondmoeting-'' ''kan je al veel zeggen'' ze slikte even ''ach..''

Suishou legde haar shocolade reep naast zich neer en omhelste Uruha opnieuw, dit keer bijna in tranen uitgebarts ''ik-ik'' fluisterde ze opeens, zomaar van gedrag verandert (gedragwisseling/shizofreenishe aanval) ''ik wil niet meer alleen zijn'' in haar ogen vormde zich tranen, ze beet op haar lip en drukte zich tegen Uruha aan Suishou je stelt je weer aan, leer je eens gedragen. Het verandert toch niks uiteindenlijk- het verandert je leven niet al vind je de beste vriend die je ooit had kunen dromen het zal niets uithalen ''hou op, hou op Suis'' ze drukte haar handen tegen haar hoofd ''hou alsjeblieft op, laat het stoppen'' Suishou, je bent en blijft een mislukeling, niet alleen voor jezelf- Suishou beet nog harder op haar lip, tot ze de smaak van bloed proefte stopte ze. Ze moest normaal doen weer gezellig zijn weer die Suishou zijn waar iedereen zo gek op is
op deze manier- raak ik iedereen als nog kwijt. Ze moest gewoon weer glimlachen, zoals ze altijd deed dacht ze. Nogsteeds met haar hoofd leunend tegen Uruha