|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 25, 2007 6:48:41 GMT -5
Jarlé glimlachte. Ze probeerde blij te zijn. Dat wás ze ook, maar... Maar het leek alsof het niet mogelijk was. Haar hart bonkte van enthousiasme! Hij vond haar ook leuk! Dit zou een super gelukkig moment moeten zijn, maar angst en twijfels stonden haar in de weg. "Betekend dat... dat we nu iets... hebben?" Vroeg ze twijfelend. Zodra ze de woorden uitgesproken had kon ze zichzelf wel voor haar kop slaan. Natuurlijk niet! Hij kon toch niet aankomen met háár naast zijn zijde?! Een knappe, blonde, rondborstige cheerleader, dat was wat het type waar hij op zou moeten vallen. Niet op haar. Het hoorde gewoon niet.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 25, 2007 9:25:37 GMT -5
Dat was het punt waarover hij getwijfeld had. Terwijl hij woest de school was uitgelopen na het gebeuren met Collin was diezelfde gedachte door zijn hoofd geschoten. Ze vonden elkaar leuk, meer dan leuk, maar wat was dan het probleem? En waarom twijfelde hij verdomme zo? Hij vroeg zich af waar Zach was gebleven voor het hele gebeuren, die altijd het juiste wist te zeggen - vooral tegen meisjes. Nu twijfelde hij zo. Er zat hem iets in de weg dat hij voor enkele minuten niets uit z'n keel kon krijgen.
'Ik.. ik weet het niet..' Kwam er uiteindelijk zekerder uit dan hij had verwacht. 'Misschien is het beter als we..' Nee, hij zou niet zonder haar kunnen. Niet meer. Jarlé was anders dan alle meisjes die hij eerder had ontmoet. Al klonk het nog zo verdomd cliché in zijn hoofd. Opeens draaide hij alles even om. 'Wat vind jij ?' Vroeg hij opeens. De woorden kwamen er sneller uit dan dat de bedoeling was geweest, maar 't kon hem niet schelen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 26, 2007 12:10:09 GMT -5
Jarlé zag twijfel. Dezelfde twijfel die zij ook voelde. Wat moesten ze ermee aan? Zij wilde dolgraag, maar hij, hij en zijn reputatie? "Ik... Ik wil het wel. Ik wil het wel proberen bedoel ik. Maar... ik weet niet wat jij vindt..." Ze wendde haar hoofd even af. Om die twijfel in zijn ogen te zien werd te pijnlijk. Ze wilde gewoon duidelijkheid! Het leek allemaal zo makkelijk...
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 29, 2007 8:18:21 GMT -5
Hij probeerde haar blik te volgen toen ze die afwendde, maar dat lukte niet. Het leek inderdaad zo makkelijk. Waarom zei hij niet gewoon 'okay' - of iets in die richting. De twijfel in zijn ogen vaagde langzaam weg toen hij zijn mond opende om iets te zeggen. 'Goed' Het was het enigste wat hij zei. Zijn stem klonk zacht, bijna op fluistertoon. Langzaam vormde zijn lippen weer een glimlach, als vanouds. Ze dachten te moeilijk, misschien was dat het. Ze zouden het op school gewoon kunnen stil houden, en buiten school om kunnen afspreken. Enkel om 'vrienden' zoals Collin stil te houden, hij had geen zin in een nog een blauw oog.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 1, 2007 10:16:50 GMT -5
Hoorde ze wat ze dacht te horen?! HAD ZE NOU VERKERING MET ZACH LOWRENS?! Zonder dat ze het wilde vormde haar lippen een glimlach. Ze lachte. Eerst zachtjes, en daarna wat harder. Gewoon omdat ze blij was. In een impuls omhelsde ze hem. Ze hield hem even stevig vast en liet toen snel weer los. "Goed." Zei ze rustig.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 1, 2007 10:20:41 GMT -5
Haar aanstekelijke lach, haar mooie lach. Hij kuste haar vluchtig op haar lippen, en rechtte zijn rug daarna. Hij was redelijk stuk groter dan haar. Zijn ogen twinkelend. 'Hebben we niet iets van wiskunde?' Klonk het grijnsend. Hij had totaal geen zin meer om daar heen te gaan, hij kon deze week waarschijnlijk nergens meer aan denken dan haar ogen, haar glimlach.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 1, 2007 12:51:24 GMT -5
Jarlé staarde verliefd in zijn grote, groene ogen. Naar zijn mooie mond, kaak, neus, oren, haren, lichaam, alles. Ze was echt verliefd. Zijn woorden drongen pas later tot haar door. "Hè watte? Oh, nou, we zijn..." Ze keek snel op haar horloge. Haar gestolen horloge. "Al 20 minuten te laat." Ze glimlachte kort. Dat werd spijbelen.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 1, 2007 13:19:00 GMT -5
Hij lachte zachtjes, het had nu toch geen zin meer, en ze waren toch niet zo streng als het aan kwam op spijbelen. 'Waar zullen we heen gaan?' Klonk het een tikje ondeugend. Een leerling kwam in sneltempo langs, maar schonk geen aandacht aan de twee. Zijn ogen gleden over haar gezicht, haar bijna perfecte gezicht. Nog steeds was er een twinkeling in zijn ogen te zien, zoals altijd als hij vrolijk was.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 1, 2007 13:54:42 GMT -5
Ook haar ogen twinkelden. Ze voelde zich gelukkiger dan ooit. "De bosjes achter de school?" Vroeg Jarlé ontdeugend. Het was een vrij groot bloemen perkje met een aantal bankjes, erg beschut, wat bekend stond als de plek waar veel stellen stiekem 'het deden' onder schooltijd. Maar wat kon Jarlé het schelen dat ze naar zo'n plek ging; nu was ze vrolijk en in alle staten. Zach was ook verliefd op haar!
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 1, 2007 14:00:20 GMT -5
Zach knikte, de gangen waren nu weer geheel stil - zoals altijd. De bosjes? In eerste gedachte hij iets van een café bedacht, maar dit was ook goed - het maakte hem niets uit. Zolang hij maar bij haar kon zijn voordat de lessen weer begonnen. Zijn hand streek langs de hare toen hij zijn tas van de grond pakte.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 1, 2007 14:03:14 GMT -5
Jarlé grinnikte. Het was niet echt de meest romantische plek maar dat schoot als eerste door haar hoofd. En bovendien hadden ze geen tijd om naar Starville te lopen en voor het volgende uur weer terug te zijn. Ze kreunde in gedachte bij de gedachte aan de volgende les, die ze niet had met Zach. Maar goed, nu was ze met hem, en daar moest ze van genieten.
Ze liep de gang uit, zijn hand in de hare, naar buiten.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 1, 2007 14:11:36 GMT -5
'De bosjes' Zoals het werd genoemd, was niet ver weg. In minder dan een paar minuten zat Zach neergestreken op een van de beschutte bankjes verscholen tussen de bloemperkjes en bosjes. De bloemen roken lichtelijk zoet en voor dat Zach zich bedacht kuste hij haar weer. Het deed hem denken aan de Engelse les, langzaam glimlachde hij.
|
|