|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 19, 2007 10:06:05 GMT -5
Hij liet zijn vingers door haar haar glijden. Onderbrak de kus even om wat lucht binnen te krijgen en kuste haar voor de tweede maal, minder ingetogen dan de keer daarvoor. Nu wist hij, dat ze hem wou. De seconde leken uren te duren, totdat hij wat gerommel hoorde en opkeek. Twee woeste donkere ogen staarde recht in de zijne. 'Wát denk je wel niet dat je aan het doen bent?' De stem klonk rustig, maar de ondertoon leek boos te klinken. Het was een vriend van Zach, Collin. Ze gingen redelijk veel met elkaar om, ze hielden immers beide van sport. 'Nou?' Weerklonk dezelfde stem.
Even leek het alsof Zach niets terug wist te zeggen, staarde Collin enkel aan. 'Waar lijkt het op?' Vroeg hij op dezelfde ondertoon als Collin had.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 19, 2007 10:10:54 GMT -5
Jarlé schrok op. Dit was niet goed. Het meest geweldige moment van haar leven werd ruw verwoeds. Door Collin nog wel! De jongen die haar ontzettend pestte, hij haatte Jarlé gewoon - en zij haatte hem. "Ik... Ik moet gaan." Zei Jarlé snel, bijna onverstaanbaar en raapte haar spullen op. Ze stond op, en haaste zich de gang uit.
Honderden stemmen klonken door haar oren, ze schaamde zich, ze haatte zichzelf! Nu was alles uitgekomen! Het geweldige gevoel van twee seconden geleden was ver te zoeken. "Sletje! Sletje!" Klonk het van alle kanten. Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje. Tranen welden op. Waarom kon niemand haar met rust laten?! Ze beende stevig door, en neegerde vervelende opmerkingen. "Hey Skelet hoeveel heb je Zach moeten betalen voor die zoen?!" Klonk het nog vanachter haar toen ze de hoek om sloeg - op weg naar wiskunde.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 19, 2007 10:19:49 GMT -5
Even volgde zijn ogen Jarlé, die haastend de deur uit liep. Zach stond op, de fonkeling in zijn ogen was compleet verdwenen en had plaats gemaakt voor een kille blik. Je kreeg hem niet zo snel pissig, maar als hij het was werd hij link. Niet aan denken nu.
'Natuurlijk zag ik wat je deed, je denkt toch zeker niet dat ik gek ben?' De stem van Collin klonk zwaar geiriteerd en verward tegelijk. 'Sinds wanneer ga je eigenlijk met van die betweterige sletjes, hm?'
Zach wist dat Jarlé en Collin elkaar haatte, maar dit kon hij niet uitstaan. Hij hief zijn vuist en raakte Collin volop op z'n oog. De mensen, die op het geschreeuw waren afgekomen, vielen even stil maar verwonderd gemompel kwam alweer op toen Collin precies dezelfde beweging maakte, enkel harder.
'STOPPEN!' Werd er opeens gescreeuwd. Hij voelde een ruwe hand in zijn nek die hem weg trok van de menigte en Collin, nog net voordat ze elkaar in de haren vlogen. 'Wat bezielde je jongeman?' De stem van de oudere man klonk trillerig en woest. Terwijl Zach tegen de muur stond gedrukt droop de 'menigte' weg. Zo ook Collin.
Zach keek de directeur woest aan, waarna hij zich losrukte en richting de kluisjes liep. 'Denk maar niet dat ik het hierbij laat! Je straf zul je wel merken, Lowrens.' Werd hem nageroepen door de man, al hoorde hij de helft al niet meer omdat hij zich naar buiten begaf, zeker niet naar wiskunde.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 19, 2007 10:21:55 GMT -5
Adel had alles van half achter haar kluisje gezien. Ze had niet willen kijken, écht niet, maar toen het gezeur weer begon kon ze gewoon haar mondn iet houden. Ze had een rothekel aan gepest, en smeet met een klap haar kluisje dicht. "Hou je rotkop tegen dat kind! Dat jij nou nog totaal groen bent!" snauwde ze naar het scheldende meisje. Deze keek haar even vuil, maar Adel negeerde het. "Jarlé! Wacht even!" Ze pakte haar tas snel op en liep achter het meisje aan. Toen ze op gelijke hoogte was keek ze even opzij. "Gaat het wel?"
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 19, 2007 10:26:40 GMT -5
Jarlé draaide zich met een ruk om, haar gezicht was helemaal betraand en rood door het huilen. Ze haatte zichzelf, ze haatte iedereen. Toen haar ogen Adel bereikte volgde er nog een stortvloed tranen. Ze leunde tegen de muur en gleed zo naar beneden tot ze op de grond zat. Ze was tot de nok gevuld met ellende. "Nee." Piepte ze snikkend.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 19, 2007 10:32:34 GMT -5
Adel schrok toen Jarlé zo leek te breken. Even keek ze om zich heen, licht wanhopig zoekend naar een redding. Ze wist niet goed hoe ze met zoiets om moest gaan, en in troosten was ze slecht. Ze zei dan altijd de verkeerde dingen, omdat ze er altijd vanalles uitflapte voor ze erover na had gedacht. Toen liet ze zich naar Jarlé zakken. Dan maar te laat bij wiskunde. Wat boeide haar het. Ze keek even naar het snikkende meisje naast haar en sloeg haar arm om haar heen. "Laat ze maar lullen joh. Ze zijn gewoon jaloers dat jij daar stond met Zach en niet zijzelf."
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 19, 2007 10:41:07 GMT -5
Jarle lachte even. "Ze moeten mij altijd hebben, AL-TIJD!" Ze snikte weer verder, haar hoofd in haar handen verborgen. "Alles leek zo perfect en mooi en geweldig... En dan moet de harde wereld het weer verpesten." Ze huilde en huilde. Zach kwam natuurlijk ook niet naar haar zoeken... Zach... Wat moest ze er mee aan? Hij had haar wel gezoend, maar voelde hij ook echt wat voor haar?
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 19, 2007 12:04:48 GMT -5
Adel trok Jarlé even tegen zich aan. "Ik weet het." zei ze zacht. Meteen realiseerde ze dat dit gelogen was. Ze wist helemaal niet hoe het was gepest te worden. Zij was altijd geaccepteerd, ongeacht haar geaardheid. Ze was te brutaal en te vrolijk om gepest te worden. Het had toch geen vat op haar, en dat had ze al vanaf het begin uitgestraald. Ze wist dat veel meisjes jaloers hierop waren. Voor sommigen was Adel echt hét perfecte meisje. Aardig, brutaal maar toch lief. Zo was Adel ook wel, maar ze had toch zeer zeker ook slechte kanten en vaak zagen mensen die niet als ze haar niet zo goed kenden. Ze was verre van perfect, met haar driftbuiien, onbezonnen uitspraken en onbezonnenheid. Ze zuchtte even. Opeens kreeg ze een enorm medelijden met het meisje naast haar. Hoe moest het zijn als je altijd gepest en uitgescholden werd? Ze beloofde zichzelf vanaf dit moment voor gepeste mensen op te komen. Dat zwoer ze zelfs!
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 19, 2007 12:18:27 GMT -5
Al iets meer afgekoeld was Zach naar het grasveld gegaan. Nu zat hij tegen een boom aangeleund, dezelfde waar hij en Jarlé in de pauze hadden gezeten. Hij leunde met een hand op z'n knie, en de andere bedekte zijn oog volledig. Zijn oog voelde trouwens aardig opgezwollen aan, de klap van Collin had hem flink geraakt. klootzak vloekte hij mompelend.
Een diepe, diepe zucht ontsnapte tussen zijn lippen, misschien had hij Jarlé nooit moeten zoenen, misschien was het stom geweest, maar het leek zo perfect. Waar was Jarlé eigenlijk? schoot vragend door zijn hoofd.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 22, 2007 14:21:26 GMT -5
Jarlé snikte zachtjes. "Ach jij weet helemaal niks. Jij bent altijd geaccepteerd, Adel. Ondanks dat je anders bent dan anderen. Waarom ik dan niet?! Ik wéét dat ik nu aardig tegen je moet doen, en dat wil ik ook, maar dat kan ik niet. Okay?" Ratelde ze snel. Dat was de langste zin die ze ooit tegen iemand gezegd had. Ze zuchtte en huilde. Zachtjes in stilte. Ze wilde naar Zach, hem slaan. Maar ook hem weer zoenen... Ze voelde alles, ze voelde niks.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 23, 2007 8:06:26 GMT -5
Nog steeds zat Zach tegen diezelfde boom aangeleund. Eigenlijk was hij niet verder van plan om nog een enkele les te volgen vandaag. Of was dat zwak? Hm, hij kon maar beter wel gaan, flitste het door z'n gedachte. Anders gingen mensen te veel denken. Al hij gewoon zou gaan, zou er niets aan de hand zijn. Nouja, niets?
Goed, dan maar even doorbijten - hij hield er niet van om zwakte te tonen. In een footballgame, merkt de tegenstander dat meteen, dan was je derest van de gehele wedstrijd het mikpunt.
Eerst maar eens opzoek naar Jarlé, misschien kon hij zeggen dat het hem speet. Al was dat nog iets waar hij een hekel aan had, z'n excuses aanbieden. Niet omdat hij vond dat hij áltijd gelijk had, hij vond het een vorm van emotie. En dat toonde hij niet, aan niets of niemand, daar had hij zo z'n reden voor. Hij stond op, en slingerde zijn rugtas op z'n rug. Waar zou ze zitten? Gingen meisjes niet altijd als ze moesten janken naar de toiletten? Hij zuchtte, alweer. Als er een plek was waar hij niet ging zoeken, was het daar wel. Zach opende de deuren van Purple Moon en slenterde wat door de gangen, in de hoop haar tegen te komen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 23, 2007 13:41:16 GMT -5
Adel staarde Jarlé even met grote ogen aan maar besefte toen dat ze gelijk had. "Het spijt me. Je hebt totaal gelijk." Het kwam er nogal bits en sarcastisch uit, maar ze meende het echt. "Ik ga maar weer. Ik ben je maar tot last." Ook dit was beschuldigend op te vatten, maar ook nu bedoelde ze het weer niet zo. Ze stond op en draaide zich om. Richting wiskunde.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 24, 2007 2:49:50 GMT -5
Hij zag haar. Een lichte schok klampte zich vast aan z'n lichaam, hij had niet gedacht haar hier, zo, aan te treffen. Niet in elkaar gezakt tegen de muur. 'Jarlé?' Zei hij zachtjes, zijn stem licht vragend. Zach klonk lichtelijk van z'n stuk gebracht, maar al snel herstelde hij zich volledig. 'Gaat het wel?' Goed. Zelfs de grootste debiel zag dat het niet ging, maar hij wist niets anders te zeggen. Of toch wel? 'he, het ehm - het spijt me, okay? Het was fout om je te zoenen, net. Ik eh - het was niet m'n bedoeling om je te laten schrikken enzo maa..' Zach hield abrupt z'n mond toen hij doorhad dat hij maar wat stom stond te ratelen, hij wist niet eens of Jarlé hem wel hoorde. 'Maar het voelde zo goed op dat moment.' Hij maakte z'n zin af. Wachten op een reactie van Jarlé. Even overdacht hij de situatie. Hier stond hij dan - Zijn stem klonk harder door de lege gang, wat anders zo vol was van gemompel, gelach en gepraat van leerlingen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 24, 2007 13:42:01 GMT -5
Jarlé keek op, maar sloot haar mond weer. Adel was weg voor ze wat kon zeggen en het kon haar ook niks schelen. Ze wilde even geen goed bedoelde hulp. Adel was een schat, maar nu even niet.
Ze keek verschrikt op - ze was inmiddels gestopt met huilen. "Zach!" Haar stem klonk opgelucht, blij, verrast en aanhankelijk. Ze liep haar hem toe, zijn woorden drongen maar half tot haar door, en ze gaf hem een knuffel. "Weet je Zach, het kan me eigenlijk geen barst schelen wat andere denken. Dat doe ik nooit, dus waarom nu wel? Ik vind je leuk - ik vind je meer dan leuk. En ik ben blij dat je me zoende." Zei ze rustig, zijn verschijning klaarde haar donkere bui op. Ze zoende hem nog eens, rustig op zijn zachte lippen.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 24, 2007 13:56:43 GMT -5
Zijn zinnen vaagde langzaam weg, en hadden geen enkele betekennis meer toen ze hem kuste. Ach, wat lulde hij nu ook allemaal - eigenlijk had hij er geen spijt van dat hij haar kúste, enkel van de situatie die er uit rolde.
Hij kuste haar terug, lag zijn arm rustig rond haar nek en scheurde zich voor enkele seconde's los. Zijn lippen waren langzaam weer veranderd in een brede glimlach. Zijn oog was nog steeds blauw, maar dat negeerde hij nu even. 'Ik vind jou ook leuk, Jarlé. Ik kuste je niet voor niets' Zei hij zachtjes, fluisterde hij bijna dicht bij haar oor. Was het eigenlijk wel zo´n goed idee? Twijfels overspoelde z'n gedachte, dat had hij eigenlijk nooit gehad.
|
|