|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 8, 2007 9:52:43 GMT -5
Hij liep met een gewone tas over zijn schouder , naar de dorm van Abby. Hij ahd haar een paar dagen niet gezien. Hij was echt blij dat ze mee was gegaan naar zijn vader. Hij hadhet goedgemaakt ,e n Abby had hem verteld dat hij zich koest moest houden. En Abby had hem duidelijk gemaakt dat de ruzie wel ergens op sloeg , want zijn vader zei van niet. Hij was Abby dankbaar , veel te dankbaar. Maar jammergenoeg , had Lex haar niet meer gezien. Die dagen leken wel alsof hij iets was kwijtgeraakt , maar het nu weer vond. Met een glimalchr ond zijn lippen , belde hij aan en wachtte tot er iemand opendeed. Als het Abby was , zou haar meteen bespringen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 8, 2007 10:25:44 GMT -5
Rain zat in haar kamer. De muren waren in allerlei felle kleuren geschilderd; fel roze, geel, groen en blauw. Haar lievelings kleuren. De meubels en spullen waren modieus, hip, nieuw en kleurrijk. Alles was netjes georganiseerd. Haar muziekinstallatie was aangesloten op haar groene iPod nano, en Ordinary Day van Krezip schalde door de gekleurde boxen.
Was dat de bel? Abby en zij hadden nu al een paar dagen ruzie. Ze zeiden niks tegen elkaar; ze zwegen, af en toe een lullige opmerking. Ze aten niet meer samen, deden niks meer samen. Overdag hield Rain zich groot, maar 's nachts huilde ze. Hard, af en toe. Ze kon gewoon echt niet meer slapen. Ruzie was niks voor Rain. Maar nu zat ze er zo in verstrengeld... Goedmaken ging bijna niet meer.
Een tikje geërgerd zuchtte ze en stond ze snel op. Ze wist wel wie het was; Lex. Natuurlijk. Ze begon ook een hekel aan die jongen te krijgen. Hij was de reden van de ruzie en pakte Abby van haar af. Heupwiegend liep ze naar de deur. Ze keek door het gaatje in de deur. Ja hoor, Lex Bishop. Grrr... Met een zwaai opende ze de deur. "Abby is in haar kamer." Zei ze kortaf en droog. Ze wilde die jongen niet zien. Voordat hij iets terug kon zeggen was ze alweer verdwenen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 9, 2007 3:33:04 GMT -5
Hij hoorde voetstappen en de deur ging al snel open , het was Rain. Voor hij iets on zeggen was ze al weg. Hij stapte naar binnen en deed de deur dicht. Hijliep naar de woonkamer , er was niemand te bekennen. Hij wist niet wat hij moest doen , of hij naar Abby toe moest , of gewoon naar Rain. Want volgensmij was er wat aan de hand. Dat voelde hij gewoon. Hij liet zich op een bank zakken en keek om zich heen.Hij besloot op te staan en naar Rain haar kamer te gaan.Zachtjes klopte hij op de deur en wachtte op een antwoord aan de andere kant. Abby zou later wel komen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 7:37:03 GMT -5
Net toen ze weer zat, hoorde ze geklop op haar deur. Was dat Lex? Wat moest hij van haar?! Ze zuchtte weer geërgerd en stond snel op. Met een vlugge zwaai opende ze de deur. "Kan je Abby's deur niet vinden?" Vroeg ze droog. Ze vond hem uitermate irritant. Hij was de reden van de ruzie tussen Abby en haar, en dan stond hij ook nog eens voor haar deur. Ze streek een haarlok uit haar gezichtsveld.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 7:43:00 GMT -5
Hij keek haar even verbaasd aan. ''Wat is er trouwens aan de hand tussen jullie. Ik zie jullie nooit meer samen. En waarom doe je zo raar tegen me'' Zei hij zacht en rustig. Maar van binnen voelde het wel vreemd. Hij keek haar even aan en zuchtte. En leunde tegen de muur. ''Je bent zeker boos op mij , dat is het zeker. Omdat ik nu met Abby heb en dat ze jou nu niet meer ziet. '' Zei hij , verbaasd van de worden die hij had gezecht. ''Ik vind dat je blij moet zijn dat ze zo gelukkig is , en dat je voor haar klaar moet staan. En dat doe je nu niet , iets waar ik van baal , Rain. Ik dacht echt dat je een vreindin was voor haar.'' Zei hij en wendde zijn blik af. hij zij alle woord kalm er rustig. Ze moest echt weten dat Abby haar nog steeds nodig had.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 7:47:17 GMT -5
Met haar ogen gesloten en een oude walkman op haar hoofd, lag Abby op bed. Ze had een behoorlijke baaldag; door de ruzie met Rain had ze nauwelijks geslapen en had ze geen hap door haar keel kunnen krijgen. Haar mp3 was kapot gevallen vanmorgen, en daar kwam nog eens bij dat ze Lex al een aantal dagen niet had gezien. Ze mistte hem ongelofelijk, aangezien ze echt het idee had dat hij op het moment de enige was die haar begreep. Haar vriendinnen wisten van de ruzie, en troosten haar dan ook, maar het was niet genoeg. Niemand kon ooit Rain vervangen, zelfs Lex niet. Toen de cd in haar walkman was afgelopen, werd ze even door haar emoties overmand, en smeet het ding door de kamer. Toen hoorde ze pas geluid op de gang. Ze hoorde Rain wat zeggen, en aan haar toon te horen, had ze het tegen Lex. Lex! Hij was er weer! Haar baalbui smolt als sneeuw voor de zon, en ze sprong van haar bed. Ze struikelde half over wat kussentjes die van haar bed waren gevallen, maar bereikte in no time de deur. Ze smeet hem open, en omhelsde Lex wild. "Lex! Lieverd!" riep ze vrolijk, Rain negerend.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 8:00:42 GMT -5
Tranen welden op in Rains ogen. Dit was de druppel. Hoe durfde hij dit soort dingen te zeggen! "Hou alsjeblieft op, wil je! Je weet niks van onze ruzie! Je snapt het niet! Ik ben niet jaloers! Ik ben boos op Abby omdat ze zomaar met jou het bed in duikt; terwijl ze vroeger altijd zei dat haar eerste keer speciaal zou zijn. Met iemand die ze al jaren kende. En dan kom jij langs en trekt haar meteen het bed in! Jullie roepen meteen dat jullie van elkaar houden! Je weet niet eens wat dat in houdt! Ik probeerde ook blij te zien voor Abby; maar met onze ruzie gaat dat niet! En ik ben altijd al een goede vriendin voor Abby geweest! Wie sleurde haar door haar familie ruzie heen? IK! Bij wie kon ze altijd uithuilen?! BIJ MIJ! Bij wie mocht ze altijd logeren ook al kwam dat niet uit!?! BIJ MIJ! BIJ MIJ HOOR JE!? NIET BIJ JOU! JE KENT ABBY MAAR EEN WEEK OF WAT EN NU DENK JE AL DAT JE ALLES VOOR HAAR BETEKEND!" Haar gezicht kleurde rood. Ze besefte niet wat ze allemaal gezegd had. Ze merkte tot haar grote ergernis ook nog eens Abby op! Waarom moest ze nou NU erbij komen! "Je respecteert haar helemaal niet, Lex! Je begrijpt niet dat de eerste keer voor een meisje iets belangrijks is. Je begrijpt niet wat houden van in houdt. Dit is ronduit kalverliefde!" Schreeuwde ze nog. "Hallo Abigail." Zei ze nu kalm; vol ingehouden woede en scherp. Ze gooide de deur voor hun neus dicht. "Kwijlen doe je maar ergens anders, maar niet in mijn huis!" Schreewde ze door de deur heen. Haar mascara was helemaal uitgelopen; ze had rode vlekken op haar gezicht. Haar stem was schor. Ze was kapot.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 8:04:50 GMT -5
Hij keek haar aan en zuchtte , wist ze dan helemaal niet dat hij alles voor Abby was , en Abby alles voor hem. Ze begreep het niet en het wou gewoon niet bij haar doordringen. Hij merkte nu pas op dat Abby naast hem stond , maar negeerde haar even. ''Weet je dan helemaal niks van liefde. Het is liefde op et eerste gezicht , en je begrijpt het verkeerd'' Zei hij , door de deur heen. Hoe dat ook kon. Hij zuchtte. ''Als je nou naar Abby had geluisterd , merkte je het meteen. Ze is verliefd. En dat moet je begrijpen. Dat doen jullie toch. Abby is niks zonder jou en jij ook niet zonder haar. En als je me weg wilt hebben. Heb je dat mooi voor elkaar gekregen. Je wilt me weghebben , maar dat betekent dat je je vriendin in stukken breekt.'' Zei hij , nu wel kwaad. Hij liep met grote passen naar de deur.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 8:09:25 GMT -5
Verbaast staarde Abby naar Lex en Rain. Toen knapte er iets in haar. Dat Rain tegen haar liep te zeuren was tot daar aan toe, maar nu ook tegen Lex?! Nee, dat pikte ze niet! Snel begroette ze Lex met een zoen, en liet hem toen los. Haar ogen vonkten van woede. Ze deed een stap naar voor, tot ze vlak voor Rain stond. "HOU JE BEK! Hoe durf je tegen hem te gaan zeiken?! Ach je bent zo zielig! Je was er volgens jou altijd voor me, bla bla bla! Ik weet niet wát je denkt, maar nu veroordeel je ons op dat we in bed duiken terwijl we elkaar een week kennen. Remember, missy ik-ben-zo-zielig-omdat-ik-ben-ingeruild, dat jij me al je soulmate én beste vriendin noemde toen we elkaar een kwartiertje kenden! Dus hou je rotkop tegen Lex dicht! Hij betekend alles voor me, en dat kunm je gewoon niet accepteren. Nou, prima! Je bent mijn vriendin al niet meer." tierde ze. Toen de deur dichtviel, leek ze helemaal te ontploffen. "Jóú huis?! JOU HUIS?! We wonen hier nog altijsd SAMEN! Maar ook niet lang meer!" Ze draaide zich op haar hielen om, en pakte liep Lex achetrna. "Blijf hier, alsjeblieft! Kom, we gaan wel naar mijn kamer. Heeft dat kind ook haar zin weer."
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 8:23:01 GMT -5
Hij zuchtte en voelde hoe Abby aan zijn arm trok. Hij volgde haar met tegenzin. Hij had de ruzie veroorzaakt die ze nu al een paar dagen hadden. Hij liep achter haar aan de kamer in. ''Abby , ik denk dat we het moeten uitmaken'' Zei hij zacht en keek haar even aan. Daarna wijkte hij zijn blik af. ''Ik wil niet usen jullie vriendschap staan. Echt niet je moet echt weten dat Rain voorgaat bij jou , en ik hou me er wel buiten'' Zei hij , met heel veel tegenzin. Hij wou gewoon niet tussen hun vreindschap instaan. En , het was allemaal zo vaag. Maar dit was denk ik het beste.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 8:27:58 GMT -5
Rain huilde nu echt. Dat deerde Abby blijkbaar niet. Ze opende de deur weer. Ze wilde het laatste woord hebben. "We waren ZEVEN Abby! Niet zevenTIEN! En ik weet heus wel hoe het is om verliefd te zijn. Diegene lijkt alles, maar in de werkelijkheid kan dat flink tegenvallen. IK WEET NIET OF JE HET WEET; MAAR JE VRIENDIN IS ZWANGER VAN JE, LEX!" Haar ogen waren één en al vuur. "Oh ja? Ik ben je vriendin niet meer? Ik schijn toch alles van je te weten, Abigail." En daarmee sloot ze het gesprek af. Ze bekeek haar vriendin van tot top teen en draaide zich om. Met flinke passen liep ze richting haar kamer.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 8:30:40 GMT -5
Abby's mond viel open en er sprongen spontaan tranen in haar ogen. Haar kwaadheid was meteen weg. "Lex! Dat kun je niet menen!" zei ze met onvaste stem. Ze keek hem smekend aan. Ze wilde hem niet kwijt! De ruzie kon haar niets schelen, zolang ze Lex had tenminste. Maar als hij haar ook zou verlaten, zou ze dat niet aankunnen. "Alsjeblieft, dan vermoord je me. Ik wil je ook niet nog een kwijt! Dat overleef ik niet!" Haar stem brak. Toen ze Rain hoorde roepen, gilde ze geschrokken. "Nee!! NEE!" Tranen rolden nu over haar wangen, en ze liet zich wanhopig op haar bed vallen. Ook dat nog!
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 8:36:18 GMT -5
Hij keek haar even aan. Het moest gewoon want het kon niet anders. Hij hoorde Rain nog wat roepen en moest drie keer nadneken voordat hij het begreep. Zijn mond viel op en het leek net of hij door de grond zakte. Hij begon te hyperventileren en snakte naar adem. Wat had hij gedaan? Hij ahd een jong meisje zwangergemaakt. Hij keek , snakkend naar adem naar Abby.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 8:40:22 GMT -5
"Lex? Het spijt me..." Het was niet meer dan een fluistering. Opgerold als een klein katje lag ze op haar bed, wild snikkend van wanhoop. Alle emoties van de afgelopen tijd kwamen er nu als één brok uit. Lex, haar zus Monica, haar vader die écht op sterven bleek te liggen, de ruzie, en dan nu haar zwangerschap. Het was gewoon te veel. Alles was te veel.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 8:43:28 GMT -5
HIj begon weer gewoon te ademen. Hij wist neit hoe maar toch. HIj bleef Abby verbaast aan kijken en glimalchte toen. ''Maar , maar dat , dat is geweldig!'' Zei hij , nu met een vrolijke blik in zijn ogen. Hij keek naar Abby en besloot toen naar haar toe te lopen.''Dus , dus ik word vader '' Zei hij terwijl hij Abby dicht tegen hem aandrukte en haar een zachte kus op haar voorhoofd gaf. ''Maar , maar ben je er wel klaar voor'' Zei hij en ging met zijn vinger zachtjes over haar schouder.
|
|