|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 8:45:41 GMT -5
"De dokter belde." Zei ze zachtjes. WAT?! Maakte Lex het uit met Abby!? Dat was niet haar bedoeling! Ze zakte nu ook op de grond. Naast Abby. De ruzie leek ineens erg ver weg. Abby had haar nu nodig. Ze sloeg een arm om haar heen. "Het spijt me. Tegenover jullie allebei." Zei Rain met een flinke brok in haar keel. De tranen rolden nog steeds zachtjes over haar wangen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 8:54:57 GMT -5
Abby hoorde Lex' woorden, en keek even met een betraand gezicht op. Ze maakte een beweging tussen knikken en nee schudden in. Wist zij veel of ze er klaar voor was?! Ze moest nog een jaar, haar eindexamen jaar. Daar kon ze écht geen kind bij gebruiken. Maar aan de andere kant wilde ze dolgraag moeder zijn. Ze ging dat kleine wezentje in haar toch niet vermoorden voor wat stomme examens. Verbaast dat ze zich nu al zo gebonden voelde aan haar baby, al was het nog nauwelijks iets, ging ze even met een hand over haar buik. Het idee dat ze moeder werd, vervulde haar op een of andere manier van blijdschap, maar maakte haar ook kalm. Het zou een nieuw begin worden. Inwendig besloot ze dat ze het kind koste wat het kost zou krijgen. Toen ze Rain's arm voelde, bleef ze zo kalm. Toch liet ze het niet toe. Ze maakte zich los, en ging staan. "Rain, ga weg." zei ze sereen, met een stem die geen tegenspraak dulde. Alles was van haar afgevallen, alsof haar baby een balsem voor haar ziel was. Maar ze was nog steeds kwaad. Ze liet zich tegen Lex aan leunen. "ik ben er klaar voor. Jij ook?"
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 9:00:34 GMT -5
Nu brak ze. Ze duwde haar weg, om vervolgens tegen Lex aan te leunen! Haar ouders spoten nog meer vuur dan ooit tevoren. "Laat dan maar zitten, Abby. Ik weet niet hoor; maar het is UIT tussen jullie." Zei hard. Ze draaide zich woedend om. Ze opende met een grote zwaai de deur en gooide hem keihard dicht. Ze plofte huilend op haar bed neer. Abby kon de pot op!
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 9:05:29 GMT -5
Hij keek de twee raar aan. Moest Abby niet blij zijn dat Rain er niet meer aan dacht , aan de ruzie. En , wat was dit eigenlijk. Verward keek hij naar hun. ''Het is helemaal niet uit , wat dnek je wel niet. Ik hou van haar , en samen gaan we zdit kind opvoeden , hoe dan ook'' Zei hij , terwijl hij acher Rain aanliep en haar deur opendeed. ''Rain , ik zal nooit ,maar dan ook nooit Abby verlaten. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen'' Zei hij terwijl hij daar maar wat zinloos stond.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 9:11:31 GMT -5
Met dezelfde plotselinge serene kalmte over haar, en haar hand op haar buik, liep Abby Lex achterna. Ze glimlachte bij zijn woorden, tevreden gesteld. Ze bleven bij elkaar, hoe dan ook, en Rain zou daar niets aan kunnen veranderen. Hoe graag ze het ook wou, het ging haar niet lukken de twee uit elkaar te drijven.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 12:58:06 GMT -5
Hij begon weer terug te lopen naar haar kamer. Hij kwam Aby tegen en omhelsde haar. Zacht zoende hij haar op haar mond. Niks kon deze dag nog verpesten. Hij nam haar mee naar haar kamer en ging op haar bed zetten. ''Ik hoop dat het allemaal goedkomt'' Zei hij en keek haar aan.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 13:27:04 GMT -5
Rain barste in lachen uit. Uit sarcasme. "Rot toch op, man! Denk je nou echt dat jullie samen oud zullen worden?! Wordt toch eens volwassen! Lex heeft je net gedumpt, Abby! Ben je dat nou opeens vergeten? Jij schijnt alle dingen die je niet horen wil te vergeten!" Schreeuwde ze met haar laatste restje energie tussen de tranen door. Ze had de hele dag al niet gegeten en stond op het punt van flauwvallen. Ze smeet de deur dicht, en zakte in elkaar. Haar benen wilden niet meer meewerkten. Ze was nog wel bij bewustzijn. Haar ogen zakten langzaam dicht.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 13:39:04 GMT -5
"Lieve schat, hij zei dat hij DACHT dat hij het ging uitmaken." antwoorde Abby kalm. Ze voelde Lex' armen om zich heen, en drukte een zachte kus op zijn mond. "Dus doe ons en jezelf een lol, en hou je er verder buiten" Ze werd door Lex meegetroond naar haar kamer, en ging op het bed zitten. "Wees maar niet bang. Ze trekt wel bij." Plots hoorde ze een doffe bonk, alsof iemand in elkaar storte. Dat dat ook werkelijk zo was, kwam niet meteen in haar op. Met toch gespitste oren bleef ze even stil.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 13:42:13 GMT -5
Ze zat nu tegen de deur aan. Ze opende met moeite haar ogen. Ze wilde zich verplaatsen. Op haar bed gaan liggen, verdrinken tussen de kussens. Ze greep zichzelf vast aan haar bed, en hees haarzelf op. Ze ademde zwaar. Ze was echt doodmoe. Na veel moeite was ze eindelijk op haar bed beland. Ze moest eten... Haar maag rommelde. Ze wist dat ze dit niet langer vol ging houden. Schichtig keek ze rond op zoek naar eten. Godzijdank lag er nog een pak koekjes op haar bureau. Ze strekte haar armen uit, en kon er net bij. Langzaam, één voor één at ze de koekjes op. Ze waren heerlijk. Lekkerder dan ooit. Met de kruimels naast haar viel ze in slaap.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 10, 2007 13:43:19 GMT -5
Hij zuchtte , alles kwam door hem. ''Ik moet hier gewoon even weg , jullie moeten het geodmaken. En daarbij ben ik niet nodig. We moeten elkaar gewoon niet meer zien. Jullie waren zo close , en nu , door mij , zijn jullie niks meer. Maak het goed. Alsjeblieft.'' Zei , smekend en keek haar doordringend aan. Hij stond op en liep naar de deur , pas toen hij een bonk hoorde , bleef hij stilstaan. ''Wat was dat'' Zei hij en draaide zich om. Terwijl hij zacht de deur opendeed. ''Zou wel niks geweest zijn , maar wat het is. Ik denk dat ik beter kan vertrekken. Ik ben tussen jullie ingekomen. Iets wat niet moest gebeuren'' Zei hij , zacht en keek Abby weer aan.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 11, 2007 9:01:06 GMT -5
"Het komt wel goed, Lex." Abby pakte zelfverzekerd zijn hand. "Geloof me. Ze moet denk ik nog... wennen aan het idee." Een tikkeltje wanhopigheid begon haar kalmte te verdringen. Ging hij haar alsnog verlaten?! "Ik bedoel, ik ben nog nooit zó verliefd geweest. Ik ben zelfs nog nooit verliefd geweest. Ze ging altijd voor, voor mijn vriendjes en voor mijn familie. Zelfs als ze mij een tijdje verwaarloosde als ze weer head over heels was. Dan raapte ik haar weer op, als ze viel en was het weer goed. Maar de eerste keer was voor mij ook wennen; daar was ik opeens naar de tweede plek geschoven. Het is hard, maar ik ben haar bezit niet. Het komt wel goed, als ze het eenmaal heeft geaccepteerd dat ik super veel van je hou." Ze keek hem aan, half smekend. "Serieus, Lex. Verlaat me alsjeblieft niet voor deze domme ruzie. Ik draag je kind!" Het laatste kwam er als een wanhopige kreet uit, en ze liet hem los. "Maar ga maar. Dan kan ik mijn kind vertellen dat zijn of haar vader me heeft verlaten om een of andere domme reden." Ze stond op, en liep langs hem heen naar de gang. Toen ze per ongeluk zijn arm schampte, huiverde ze. Het kon gewoon toch niet dat het om zoiets eindigde?! En nota bene om Rain, haar beste vriendin! Ze legde haar hand weer op haar buik, alsof ze weer de kalmte probeerde te zoeken. Afwachtend keek ze Lex aan. Wat zou hij doen?
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 12, 2007 8:27:16 GMT -5
Hij keek haar aan , alles ging door hem heen. Was hij wel goed genoeg om haaar dit aan te doen. Nee , natuurlijk niet. Hij moest zijn vriendin steunen in alle tijden waarin ze hem nodig had. Toen hij zag dat Abby opstond , en hem scharmpte. Pakte hij zacht haar arm beet. Hij sloot zijn armen om haar heen en gaf haar een liefdevolle kus. ''Niet kan ons nog stoppen , mij niet , jouw niet , ons kindje niet. niks , als ik wil dat ik vader wil worden , moet ik me er naar gedragen. En niet zielig gaan lopen doen. Als Rain het niet wil snappen , is dat haar probleem , maar ik laat me niet tegenhouden. '' Adrenaline speurde door zijn hele lichaam en hij gaf haar nog een kus. ''Nothing's gonna stop us now'' Zei hij zacht en legde zijn hand op de hare , die op haar buik lag.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 12, 2007 11:40:18 GMT -5
Abby glimlachte bij Lex' beslissing. Dat het de tweede meningswisseling in korte tijd was, drong maar half tot haar door. Ze wilde niet liever dan hem geloven, maar er knaagde iets. Kon ze wel op hem vertrouwen? Zo hij niet weer zeggen dat ze beter uit elkaar zouden kunnen gaan, als ze weer een aanvaring zou hebben met Rain? In stilte strafte ze zichzelf voor die gedachte. Lex zou haar niet verlaten, zo was hij niet! Ze was beschaamd dat ze zo slecht over hem dacht, maar verborg haar gedachtes goed. Ze zoende hem teder terug, en keek hem aan. "Ik wist wel dat je me niet in de steek zou laten." zei ze wat zachter. Ze pakte voorzichtig zijn andere hand, en legde die ook op haar buik. Terwijl ze hem aankeek, hield ze zijn beide handen tegen haar buik gedrukt. Ze kreeg een kind! Ze werd moeder! Het volledige besef was nog steeds niet helemaal tot haar doorgedrongen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 12, 2007 11:44:03 GMT -5
Eigenlijk drongen alleen de woorden die Abby zei door hem door. Niet dat z een kind kregen , of dat hij vader werd. Het was allemaal vaag. En , alleen Abby hij en Rain wisten het. Vaag allemaal , maar hij was gelukkig. Bij die gedachten zoende hij haar teerug en sloeg daarna ijn armen om haar heen. ''Ik wil je nu al helemaal niet meer kwijt. Je bent van mij'' Plaagde hij grinnikend.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jun 14, 2007 12:07:32 GMT -5
Zach draaide in een soepele beweging de sleutel in het slot om, en opende de deur. Hij zocht Rain; Hij had haar wiskundeschrift en boeken nog, geleend om te leren. Niet over te schrijven dit keer, het was hem vaag opgevallen dat hij serieuser aan z'n schoolwerk begon. Hallelujah? Maar hij verheugde zich erop om Rain te zien, het was eeuwen geleden dat ze elkaar gesproken hadden, en waar Rain was - was Abby. De 3 musketiers schoot het door zijn hoofd, het was nodig om bij te praten met de twee.
Met een halve grijns, halve glimlach stapte hij de woonkamer binnen - waar hij Lex en Abby aantrof. Zach wist niets af, van de ruzie - natuurlijk was het hem opgevallen dat ze op school niet meer altijd bij elkaar zaten, maar met de exames had hij er amper tijd voor om het uit te zoeken. Laat staan om ze te spreken. En laat staan dat Zach wist dat Abby een kind van Lex droeg. Hij wist niet eens dat ze wat hadden.
''Abby!'' Groette hij haar vrolijk. ''En hi Lex'' Knikte hij vriendelijk. Zach was onderhand wel gewend dat Lex hier rondhing, al kende hij hem eigenlijk niet zo goed. Zo vaak had hij hem nou ook weer niet gezien. ''Alles goed? Rain gezien?'' Ging hij verder, met de boeken in z'n handen geklemd. Hij had kunnen zien dat Abby betraande ogen had. Maar had hij het te druk met z'n gedachte's, te druk met alles. Hij moest nog te veel doen, en te veel leren. Rotexamens ook!
|
|