|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 4:17:59 GMT -5
Kaye trok haar wenkbrauw nog verder op. Voor haar waren deze meisjes meer aapjes die vochten om voedsel dan meisjes die nieuwe kleren nodig hadden. Kom op, dan ga je toch niet vechten? Ze zuchte en schudde haar hoofd. "Whatever..."
"Ik kom al." Snel liep Kaye achter Kayleigh aan. Ze luisterde naar het geklik van de hakken van het meisje naast haar. Ze keek even naar haar eigen All Stars. Zaten veel lekkerder, vond ze, dan van die hakjes. Je bleef tenminste niet telkens tussen de straatstenen hangen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 25, 2007 5:52:33 GMT -5
Kayleigh beende hevig door. Haar benen waren gewend aan het lopen op hakken en het snelle shop-tempo waarin haar benen bewogen. "Oh, daar ben je." Zei Kayleigh licht spottend op Kaye's langzamere tred. Eenmaal bovenaan, liep ze meteen naar het dichstbijzijnde rek en begon het door te spitten. Met een ontzettend snel tempo schoof ze de kledinghangers van links naar rechts.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 6:56:45 GMT -5
"Doe eens rustig, joh! Straks krijg je nog een bon omdat ze denken dat je te snel rijd." Kaye had het spottende ontdekt, en had uit macht der gewoonte gelijk teruggekaatst. Ze sloeg een beetje verbaast een hand voor haar mond, maar verontschuldigde zich niet. Kayleigh liep haar ook telkens te commanderen, ze moest zelf maar tegen een stootje kunnen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 25, 2007 7:21:21 GMT -5
Kayleigh barstte in lachen uit. "Schaapje toch. Ik heb hier ervaring mee hoor. Langzaam aan doen kost alleen maar tijd. En tijd is geld. Je hebt duidelijk nog veel te leren." Zei Kayleigh rustig. Ze trok een wenkbrauwe op. Was dat Kaye?
"En je mag je hand wel voor je mond weg doen hoor. Ik doe wel alsof ik je adem niet rook." Ze grijnsde. Ze begon het shoppen een beetje zat te worden. En de winkel stond haar ook al niet aan. "Kunnen we hier weg? Echt een plek voor armoedzaaiers, hier." Zei Kayleigh rollend met haar ogen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 7:37:33 GMT -5
Kaye rolde even met haar ogen. Geld was niet alles. Als ze wat langzamer aan zouden doen, zou het veel leuker zijn. Maar plezier was voor Kayleigh zeker troep. Whatever...
Maar bij de volgende opmerking leek Kaye te ontploffen. Ze keek het meisje voor haar even aan eerst, en toen verhardde haar blik. Haar hand zakte en ze liep resoluut naar voren. Ze stopte pas toen ze vlak voor Kayleigh stond. Iets naar haar toe gebogen deed ze haar mond open en ademde hard uit. "Lekker he?!" zei ze vals, en voor ze zichzelf kon tegenhouden ging haar hand al naar achter. Zonder zelf echt bewust te zijn van wat ze deed, liet ze hem hard aankomen in Kayleigh's gezicht. Sommige meisjes keken angstig om na de klap. Kaye's ogen vonkten van woede. Ze werd nu Kayleigh's opmerkingen een beetjes zat. Ze wás haar slaafje niet, en zou dat ook nooit worden. Vriendin misschien, maar slaafje nooit. En Kayleigh was druk bezig dat van haar te maken.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 25, 2007 7:40:15 GMT -5
Kayleigh's ogen spoten vuur. Wie dacht Kaye wel niet dat ze was! Zonder een woord te zeggen draaide ze zich om, Kaye was haar woorden niet waard. Kokend van woede bedacht ze zich. Met een ruk draaide ze zich weer om, en haalde hard uit naar Kaye's wang. "Nu staan we quitte." Zei ze ijzig, waarna ze langzaam, bijna spottende de trap af liep.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 7:44:47 GMT -5
Kaye voelde het niet eens. Ze was als kind zovaak geslagen, tot bloedens toe. Vaak alleen maar omdat ze keek. Nee, ze was ongevoelig voor pijn. En daar kwam ook nog eens bij dat Kayleigh niet bepaald hard had geslagen. "Serpent!" riep Kaye het meisje na. Haar stem was beheerst en rustig, maar de woede en de pure haat voor al het slechte in Kayleigh droop ervan af. De blik in haar ogen maakte het af. Het waren spiegels geworden. Als Kayleigh in haar ogen zou kijken, zou ze haar ware ik zien. Een talent dat Kaye al vroeg had aangescherpt. Het was vaak het enige dat de pestkoppen tegenhield. Je ware ik was pijnlijk. Geen ik hebben nog erger, bedacht Kaye.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 25, 2007 9:15:04 GMT -5
Kayleigh schudde grinnekend haar hoofd, zonder Kaye nog een blik waardig te gunnen. De woede was er al vanaf, en ze vond het allemaal grappig hoe zo'n kuikentje als Kaye zich zo opwond. Kayleigh wist dat zij uiteindelijk zou winnen. Zij had de halve school onder haar duim. Zij zou iedereen tegen Kaye op kunnen zetten.
Maar daar vond ze Kaye te zielig voor. Ergens had Kaye wel een plekje in haar hart gewonnen, en dat zou Kayleigh niet verpesten. Ze zou haar nog wel eens nodig kunnen hebben. Ze was beneden, en liep de winkel uit. Ze glimlachte weer. De zon scheen. Wat een mooie dag.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 9:36:22 GMT -5
Kaye's mobiel rinkelde plots. Ze staarde naar het schermpje, en zag tot haar verbazing dat het haar moeder was. Haar échte moeder. Sinds wanneer mocht die bellen?! Snel nam ze op. "MAM?! Sinds wanneer mag je bellen?" "Sinds vandaag! Wat is er, meisje?" "N-niets... Eigenlijk wel..." Kaye haalde diep adem. Ze kón niet liegen tegen haar moeder. De enige die ze had, die ze vertrouwde. En ze begon te vertellen. Alles wat er die dag was gebeurt. Toen ze uitgesproken was, was haar moeder woedend. Kaye hoorde iets van een diepe pijn in haar stem. Waarschijnlijk herrinneringen. "Rustig maar lieverd. Ik doe wat aan dat kind." Met die woorden hing haar moeder op.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 25, 2007 9:48:13 GMT -5
Kayleigh nam plaats op een bankje, een paar starten verder zodat ze Kaye niet meer tegen zou komen. Ze zuchtte diep en haalde haar roze Dior zonnebril uit haar handtasje en haalde een hand door haar blonde haren. Ze genoot van de warme zon die hoog aan de hemel stond.
BIEEEEEEEEEEEEP Kayleigh schrok op, het was het bekende geluid van haar mobiele telefoon. Ze werd ongeveer 7 a 8 keer op een dag gebeld, nogal veel dus. Haar ouders waren daar wat minder blij mee, aangezien de telefoon rekening. Ze pakte haar gloednieuwe LG Chocolate(De roze natuurlijk) uit haar tasje en keek op het scherm. Mijn moeder? Wat moet die nou van me? Bedacht Kayleigh zich verrast. Haar moeder belde haast nooit, behalve om haar de huid vol te schelden dat ze weer eens te veel geld had uitgegeven.
"Wat moet je mam, ik word niet graag gestoord - dat wéét je." Zei Kayleigh bits. Na alles wat haar moeder haar had aangedaan had ze bijna een hekel aan haar gekregen. Ze wilde het liefst meteen ophangen, maar iets weerhield haar daarvan. "Nou schat, je mag wel wat liever reageren als je moeder je belt!" Zei haar moeder, die het laatste jaar een stuk liever tegen haar deed. Ze had schijnbaar spijt van haar verleden, maar Kayleigh wilde dat niet inzien. "Sorry hoor." "Dana, Kaye's moeder, belde." Zei haar moeder met een grafstem. Een dodelijke stilte viel, en ook Kayleigh viel even stil. Waarom zou die bellen!? "Wat moest ze?" Vroeg Kayleigh, van haar stuk geslagen. "Ze vertelde dat jij en Kaye gevochten hadden. Geruzied." Zei haar moeder nog steeds rustig. Hoe kon ze zo rustig blijven?! Kayleigh wilde haar wel slaan! "Klopt. Nou ja, gevochten, zij sloeg mij ineens, dus toen sloeg ik terug!" Zei Kayleigh met overslaande stem. Waar bemoeide haar moeder zich mee!?
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 9:55:46 GMT -5
Met een hol gevoel in haar maag begon Kaye te lopen. Ze viste een pet, die haar overigens nog heel goed stond ook, uit een rekje, betaalde en liep de winkel uit. Ze zette de pet op, vistte een grote zonnebril uit een rek ergens. Het alarm ging niet eens af, en niemand had in de gate dat ze jatte. Ze zette het ding op en ging op zoek naar Kayleigh. Ze wilde weten wat haar moeder had gedaan. Toen ze buiten het bankje in het oog kreeg twijfelde of ze er langs zou lopen. Plots hoorde ze een stem achter zich. Het was een nogal groot lomp meisje. Een die haar vroeger altijd pestte. "Heey Vinony." zei ze gemeen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 25, 2007 10:16:07 GMT -5
"Dat geeft jou toch geen toestemming om haar te slaan, Kayleigh? En ik hoorde van Dana dat JIJ gemeen deed tegen Kaye." Haar moeders stem bleef rustig, maar wel dwingend en belerend. Kayleigh zuchtte. "Waar bemoei jij je mee, mam?! Waarom bel je me hiervoor? Ik weet zelf toch ook wel wat ik gedaan heb...!" Kayleigh verloor de controle over haar stem. Ze huilde bijna. Ze baalde zo ontzettend van zichzelf. Van wat ze gedaan had, en wat voor invloed haar moeder over haar had. "Kayleigh, ik wil het gewoon niet hebben dat jij met de dochter van een van mijn beste vriendinnen ruzie maakt! Begrepen? Dana zei dat zij ook Kaye zo toegesproken heeft. Jullie hoeven geen best friends te zijn, maar gewoon normaal doen tegen elkaar is toch niet al te veel gevraagd? Je zal Kaye nog vaak in je leven tegenkomen, geloof me." En met die woorden verbrak haar moeder de verbinding. Kayleigh stopte haar mobiel weer weg, stond op, weg, naar een van de afgelegen buurten om alleen te zijn. Om alleen te huilen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 10:21:06 GMT -5
Kaye zag tot haar schrik Kayleigh opstaan en weglopen. Ze merkte wel dat haar lip trilde. Miss Bitch stond op het punt van huilen. Zelf draaide Kaye zich om. Ze keek het meisje even aan, tufte brutaal in haar gezicht en wilde zich weer omdraaien. Maar het kind werd woedend en begin te schelden. In de haast ramde Kaye haar vuist tegen haar gezicht, en voelde bot breken onder haar hand. Ze had de neus gebroken. Het meisje viel neer, maar dat boeide Kaye niet. Ze rende achter Kayleigh aan.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 25, 2007 10:53:39 GMT -5
Kayleigh beende hevig door, snotterend en al. Als mijn make-up maar niet uitloopt... Behendig veegde ze met haar vinger de uitgelopen mascara onder haar ogen weg met een vlugge beweging. Ze zakte tegen een muur aan, op de grond. Het huilen was gestopt. Haar lip trilde nog even na, maar ze slikte de brok in haar keel weg.
Ze pakte haar mobiel, ze wilde naar Kaye smsen. Bedankt, Kaay. Mijn moeder is razend. Ik moet "normaal" tegen je doen, dus dat zal dan wel moeten. - Kayleigh (K) Ze drukte zorgvuldig op verzenden zodat haar nagel niet zou breken. Ze streek met haar vinger over de knal roze Chanel lak en keek naar de heldere, strakblauwe lucht.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Mar 25, 2007 10:58:31 GMT -5
Kaye voelde haar mobieltje trillen, net toen ze in het zicht van Kayleigh wilde gaan staan. Ze las het sms'je met groeide verbazing. Dus dat had haar moeder gedaan. Woede kolkte in haar buik. Haar moeder was al net zo een bitch als Kayleigh! Dit was laag, het via de persoon waarvan je het meest houdt spelen. Zij had niet haar moeders dochter moeten zijn, maar Kayleigh! Ze wist zeker dat haar moeder hetzelfde was als Kaye zelf. Dat had ze gehoord. Wat een rare wereld.
Whatever. Het was niet mijn idee, het was het idee van een bitch. Mijn moeder. Jullie zouden nog goede vrienden zijn. - Kaye Ze drukte op verzenden. Toen haar mobiel weer trilde, en ze zag dat het haar moeder was, drukte ze het gesprek weg. Ze was woedend.
|
|