|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 2, 2007 11:01:58 GMT -5
[♥]Dreaming About Her Mister Right[♥] Jarlé zat in het gras, leunend tegen een boom, haar ogen gesloten. Ze zat daar vaak; als ze een tussenuur had, als ze alleen wilde zijn, als ze ergens over na moest denken, of als ze zich verveelde. Haar ogen waren dicht, en haar lichaam was ontspannen, maar haar gedachten werkten op volle toeren. Ze had gewoon verkering met Zach Lowrens! De populairste jongen van de school! Hij was zo knap... Zijn gezicht verscheen telkens voor haar geestesoog, maar als ze hem wat beter wilde bekijken verdween hij weer. Ze gloeide helemaal. Ze was zelfs vrolijk te noemen.[/center][/size]
|
|
|
Post by Isabelle on May 5, 2007 8:53:11 GMT -5
Isabelle slenterde het grasveld op, vluchtend voor de drukke school. Ze hield niet van drukte, en al helemaal niet als ze zich rot voelde. Op een rustig plekje bleef ze staan, en liet haar rugzak vallen. Vervolgens plofte ze neer, en ging op haar rug liggen. Waarom vergaat de wereld niet wanneer je niets liever zou willen? Ze pakte haar telefoon, en las al zijn smsjes woord voor woord, letter voor letter, glimlachend bij iedere zin. Ze typte een smsje in, maar wiste hem weer, letter voor letter. Misschien was het beter om gewoon geen contact meer te hebben, misschien zou dat haar helpen..
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 5, 2007 9:39:48 GMT -5
Met haar laptop onder haar arm en een blikje cola in haar andere hand, liep Kaye over het pad naar 'haar' boom. Ze zat er áltijd, maar nu zag ze tot haar grote verbazing dat er iemand anders zat. Ze haalde haar schouders op en ging naast haar zitten. Ze had toch haar mp3 in en haar laptop bij, dus het hoefde niet tot een gesprek te leiden.
Kaye klapte de laptop open en zette het ding aan. Meteen zag ze dat ze internet had. Ze grijnsde. De school had er voor gezorgt dat je met een laptop overal op het terrein internet had. Ze leunde tevreden achterover tegen de boom. De terugkomst had haar humeur goed gedaan. Ze was weer vrolijk, in iedereen geval toonde ze weer emotie en grijnsde ze weer. Ze had nu echt het idee dat ze eindeijk overnieuw was begonnen. Alleen moest ze nog één ding doen. Ze klikte mail aan en schakelde internet in. Tot haar grote verbazing stroomden de mailtjes binnen. Mailtjes van jaren geleden. Van Diego.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 6, 2007 11:15:06 GMT -5
Jarlé keek op. Waren er nou twee mensen die vrijwillig bij haar wilden zitten? Voor het eerst werd ze daar vrolijk van. Ze liet haar blik over de twee meisjes gaan. Kaye en... oh, haar naam was ze vergeten! Was ze nieuw? Dacht het niet. Zat ze bij je in de klas? Na-ah. Jarlé's hersens werkten op volle toeren, maar er kwam maar geen naam naar boven. Een tikje geërgerd zocht ze wroetend in haar zak naar haar mobiele telefoon. Het was nogal een klus om hem eruit te halen; ze had een erg kleine broekzak. Eindelijk... Ze zuchtte even, als teken dat eindelijk dat werk erop zat, en klapte haar oude mobiele telefoon open. U heeft één nieuw bericht ontvangen. Verscheen er tot haar genoegen op het schermpje. Ze glimlachte bijna onzichtbaar, en klikte op openen. Natuurlijk, de sms was van Zach. Dat had ze wel geweten. ((Sorry als ik godmodden is, maar ik schrijf hier even een sms van Zach aan Jarlé)) Hey Jar. Ik mis je. De lessen zijn zo saai... Zie ik je vanmiddag? Ik ben 3 uur uit. - ZachRazendsnel las ze de letters, en binnen een seconden op twee drukte ze op antwoorden. In het smsen zelf was ze iets minder snel. Ze gebruikte haar mobiel erg weinig, en had hem alleen maar bij zich voor noodgevallen. Dat ze dan 112 kon bellen. Het koste alleen maar geld en dat kon ze zich niet veroorloven. Nou ja, Zach wist dat ze rustig aan moest doen met haar beltegoed, dus hij belde en smste háár voornamelijk. Hey Zach. Mis jou ook! Ik ben nu al uit, ik zit op het grasveld en ga daar voorlopig niet meer weg. Misschien zie ik je. Bel me anders vanavond. Om 5 uur moet ik namelijk werken. xxx Je Jarlé Ze drukte op verzenden en keek hoe laat het was - ook op haar mobiel. Het was al 2 uur. Ze zakte tevreden onderuit, en bekeek de meisjes nog eens. Ze besloot een gesprek aan te knopen, ze moest en zou haar naam weten. Iets wat ze normaal nooit deed! Ze was trots op zichzelf. Verliefd zijn hielp haar met wat meer open en wat meer sociaal worden. Zach inspireerde haar. Voorzichtig en met een rood hoofd schraapte ze haar keel. Het had in gedachte allemaal zo makkelijk geleken, maar mensen aanspreken vond ze nog altijd dood eng. "Ehm... Sorry, maar hoe heet je ook al weer? Ik weet zeker dat ik ooit je naam heb geweten." Zei ze tegen het meisje. Ze keek haar even aan, maar wendde snel haar blik af. Als ze onbekenden te lang aankeek werd ze daar zenuwachtig van. "En jij bent toch Kaye West? Het vriendinnetje van Diego Sanders?" Vroeg ze nu aan Kaye - het meisje met de laptop. Haar hoofd kleurde nog een tintje roder. Hoe langer Jarle de meisjes bekeek, hoe onzekerder ze werd. Jarlé voelde zich lelijk, stom en niets vergeleken met de meisjes voor haar. Ze kon het niet helpen; ze vergeleek ieder meisje met zichzelf. Nu ze een vriendje had, had dat haar wel wat zelfvertrouwen gegeven, maar zeker niet genoeg. Ze was nog steeds erg onzeker en erg afhankelijk van wat mensen over haar dachten. Een beetje nerveus streek ze een haarlok achter haar oor. [/center]
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 7, 2007 2:10:26 GMT -5
Kaye zat nog steeds vol verbazing naar de binnenstromende mailtjes te kijken. Het waren er al 500 en het programma was nog lang niet klaar. Ze keek op van iemand die haar aansprak. Het duurde even voor ze doorhad dat het meisje naast haar haar aan aangesproken, en Kaye glimlachte even vriendelijk.
Ze knikte. "Jep, that's me." Ze wierp nog een blik op haar laptop, waar intussen de teller al op 600 stond. 600 mailtjes! Kaye begon te blozen van schaamte. Hij was echt gek van bezorgheid geweest! Hoe had ze dat niet door kunnen hebben?! "En dat van vriendinnetje is ook waar. Denk ik."
Kaye merkte dat het meisje nerveus was. "Jij bent toch Jarlé? De nieuwe vriendin van Zach Lawrens?" Ze glimlachte weer vriendelijk, en voelde hoe hoe de blos van schaamte wegtrok. "Gefeliciteerd met hem! Hij is echt leuk!"
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 7, 2007 5:34:49 GMT -5
Jarlé bloosde. Ze was erg blij dat Kaye aardig tegen haar deed, maar de rode kleur verdween niet. Al helemaal toen ze over Zach begon. "Ehm.." Ze lachte even. "Bedankt. Hij is echt heel leuk, ja." Zei ze zwijmelend. Haar mobieltje hield ze stevig vast, alsof het de enige manier was om contact met Zach te houden. Ze voelde echt heel veel voor hem, en dat voelde goed. Ze zweefde op een wolk de laatste twee dagen.
Ze streek nogmaals dezelfde lok achter haar oor, haar haren wilden niet meewerken vandaag. Ze glimlachte even naar Kaye. Ze voelde zich op haar gemak bij het meisje - iets wat niet veel voorkwam. Ze staarde naar haar mobiele telefoon. Ze wilde wat zeggen tegen Kaye, maar kon zo snel niks bedenken. "Je... had toch in het ziekenhuis gelegen?" Vroeg ze voorzichtig. Ze wist dat het waar was, maar misschien wilde Kaye er niet over praten. Misschien zou ze woedend worden! Jarlé baalde van zichzelf. Waarom moest je dat nou zeggen, Jar?! Je hebt alles verpest! [/center]
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 7, 2007 6:03:48 GMT -5
Kaye glimlachte. Ze herkende de blik in Jarlé's ogen helemaal. Het was haar blik, altijd al geweest. Ze had het meisje wel vaker gezien, voordat ze met Zach had. De pijn van het verstoten worden, de eenzaamheid, de onzekerheid. Ze herkende het allemaal. En ook nu was het bekend. Ze had ook zo gekeken toen ze met Diego had, jaren geleden. Die vreugde, het gevoel dat niets je kon stoppen, de hele dag aan hem denken, dat begon nu ook weer terug te komen. Maar Kaye wist niet zeker of het gemeent was. Ze hadden elkaar zo lang niet meer gezien...
Ze keek weer even naar het scherm. 850 mailtjes al! "Allejezus, Diego..." mompelde ze verbaast. Hij had haar écht gemist, aan de titels te zien. Toen keek ze weer naar Jarlé, die haar mobiel leek fijn te knijpen. Kaye had al op het moment zitten wachten dat ze over haar ziekenhuisbezoek zou beginnen. "Ook al waar. Volgens mij is mijn leven nogal interessant voor de mensen hier." Ze glimlachte, maar er school wel een harde, bittere kern in haar woorden.
|
|
|
Post by Isabelle on May 7, 2007 11:01:39 GMT -5
Ze sloot haar ogen, en bedacht hoe fijn het zou zijn als de aarde onder haar nu zou openen, en haar zou verzwelgen. Nou ja, ze hoefde ook niet per sé verzwolgen te worden, gewoon ter plekke verdwijnen was ook goed. Of, whatever, gewoon geen gevoelens meer hebben. Gewoon met grijze gedachten rondlopen, niet blij, niet verdrietig, niet teleurgesteld. Dan hoefde ze ook niet na te denken over het feit of ze haar vader nou haatte, of begrip moest hebben voor het feit dat hij hierheen wilde verhuizen. Het enige wat ze wist, was dat ze wilde dat alles anders was, en dat ze Richard niet kon missen. Want hij is alles. Ze wist niet of ze het hier wel vol ging houden, tussen al die mensen die ze niet kende. Langzaam opende ze haar ogen, bij het horen van een stem. Ze richtte zich een beetje op, steunend op haar ellebogen. 'ik ben Isabelle Taylor, nog niet zo lang aanwezig hier' antwoordde ze, terwijl ze probeerde te glimlachen. Misschien was het een beter idee om vrienden te maken, in plaats van vijanden.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 7, 2007 11:46:07 GMT -5
Jarlé fronsde haar wenkbrauwen toen ze Kaye Diego's naam hoorde zeggen. Ze trok in gedachten haar schouders op. Dat waren háár zaken. En Jarlé wist hoe vervelend het was als andere mensen hun neus in jouw zaken staken. Zoals vaak bij haar gedaan was. Hoe vaak was haar schetsblok vol met privé tekeningen wel niet afgepakt? Hoe vaak hadden ze haar agenda kapot gescheurd nadat ze de persoonlijke dingen gelezen hadden? Ze had ook al veel opmerkingen naar haar hoofd gehad sinds ze met Zach had. Het was pijnlijk, maar ze was het gewend. Ze huilde er niet meer om. Ze had er mee om leren gaan. En zeker nu ze een vriendje had en er openlijk voor uit mocht komen hoe leuk ze hem vond, leken al die pesterijen niet meer zo belangrijk.
Een bittere glimlach trok rond haar lippen. "Ik weet hoe het is als mensen dingen over je vertellen." Zei ze zachtjes. "Ge-loof me." Zei ze al rollend met haar ogen. Ze stond zichzelf toe te glimlachen. Ze voelde een vrij gevoel los komen. Normaal had ze zulke dingen nooit gedaan en gezegd. Als dit vorige week was geweest, dan had ze de twee meisjes genegeerd en als ze tegen haar praatten iets bots terug gezecht. Maar nu was alles anders. Nu had ze Zach. Ze groeide. "Wees blij dat de geruchten waar zijn. Over mij zeggen ze bijvoorbeeld dat ik anorexia heb. Ze zeggen nog veel meer, maar van de meeste geruchten weet ik zelf niets." Zei ze met een zucht. Het was pijnlijk over dit soort dingen zo openlijk tegen vreemden te praten. Als het nou tegen Catherina of Alyssa was dan had ze er niet zo veel problemen mee gehad, maar deze meisjes kende ze niet zo goed. Ze wist niks meer dan een naam en de geruchten.
Jarlé zag dat het andere meisje zich mengde in het gesprek. Dát was, Isabelle! Ze glimlachte nu wat vriendelijker. "Ah Okay. Ik ben dus Jarlé Aidin. Hoe bevalt Purple Moon?" Ze keek Isabelle even aan. Ja, de meisjes waren allebei bloedmooi. Ze voelde nog een steek in haar maag. Hou op met dat jaloerse gedoe, Jarlé! Ze zuchtte zachtjes. Haar geweten had gelijk. Ze ontspande, en sloot haar ogen voor een halve seconde. Ze moest ophouden alles en iedereen met haarzelf te vergelijken. "Lukt het al met het mengen onder de leerlingen? Vast, zo mooi als je bent." Zei ze met een klein lachje erachter aan. Zo werkte het gewoon op PMA. Was je mooi, sociaal en rijk? Hup, je kan aanschuiven bij de populaire clique. [/center]
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 7, 2007 13:02:03 GMT -5
Hij was uit, eindelijk! Hij had de klok langzaam drie uur zien worden. Hij had verlangd naar buiten, zon, Jarlé - alles! Bij z'n kluisje gooide hij z'n overige boeken in een enkele beweging d'rin. Daarna naar buiten; hij zag haar al zitten; ze praatte met nog twee andere meiden. Zijn lippen vormde een glimlach, dat had hij haar niet vaker zien doen. Meestal zat ze alleen, afstandelijk. Hij grijnsde.
Op z'n gemak kwam hij aanlopen, zijn donkergrijze rugtas hing half om z'n schouder. met een lach groette hij haar - zo ook de andere twee meisjes, waar hij de naam niet van wist. Vluchtig kustte hij Jarlé op haar lippen, voor enkele seconde voelde hij de warmte van haar huid. ''Hé'' groette hij haar, terwijl hij z'n tas tegen de boom aanzette en naast haar ging zitten. ''Alles goed?'' Vervolgde hij; nogaltijd glimlachend.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 7, 2007 15:03:10 GMT -5
Daar was hij! Eindelijk! Haar hart maakte een sprongetje, ze had hem al zien aanlopen. Ze kleurde rood en ze voelde haar hart in haar keel bonken. Ze keek snel op haar horloge; 5 over drie. Ze had zo een zin om hem te zoenen, hem naast haar te voelen, hem aan te kijken.
Voor ze het wist voelde ze zijn zachte lippen op de hare. Ze kuste hem terug, en glimlachte verliefd naar hem. Ze voelde zich warm worden van binnen. Ze leunde zachtjes tegen hem aan toen hij naast haar plaats nam. "Hee schat." Zei ze glimlachend. Ze kon er niets aan doen; hij maakte haar glimlachen. "Ja hoor, met jou? Dit is Kaye," Zei ze terwijl ze een knikje gaf in de richting van Kaye. "En dit is Isabelle." Zei ze kijkend naar Isabelle. Ze glimlachte. [/center]
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 8, 2007 11:37:08 GMT -5
Hij groette beide meisjes, lichtjes grijnsend. Terwijl hij z'n rugtas door spitte opzoek richting een appel, leunde hij zachtjes tegen Jarlé aan. Hij vond het heerlijk om weer bij haar te zijn; al had hij genoeg blikken en vragen gehad. Maar kon hem dat wat schelen? Niet bepaald. ''Met mij ook alles goed, net een pw Engels eropzitten'' Zuchtte hij erachter aan. Zijn lippen vormde een nog grotere glimlach bij de gedachte aan de lessen engels; Daar hadden Jarlé en hij voor het eerst écht gepraat.
Hij kende de andere twee meisjes niet, tenminste - zat Isabelle niet bij Bridget in het voetbalteam? Zoiets meende hij zich te herrineren. Maar wat maakte het uit, voor een enkele seconde keek hij Jarlé grijnsend aan.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 8, 2007 13:12:45 GMT -5
Alle mailtjes waren nu binnen en Kaye staarde vol verbazing naar het aantal. Daar was ze nog wel even zoet mee, als ze ze allemaal wilde lezen! Ze keek even op en groette Zach met een vriendelijk knikje. Toen staarde ze weer naar haar scherm. Met al haar moed klikte ze op het eerste mailje. Ze las twijfelend, en na een paar seconde sloeg ze de laptop dicht. Alleen de eerste regels al deden haar volschieten. Ze schaamde zich zo! Hij was zo lief... Ze had geen zin hier te zitten huilen, dus stond ze op en liep kordaat weg. Zonder dag te zeggen.
|
|
|
Post by Isabelle on May 9, 2007 3:12:46 GMT -5
Ze glimlachte even naar het meisje, geen idee hebbend wat haar naam was, gelukkig noemde ze deze. Ze had haar vaker gezien, absoluut, waarschijnlijk had ze het meisje gewoon een paar keer in de school gezien, tenminste, dat dacht ze. Waar had ze haar anders moeten zien? Op het voetbalveld in ieder geval niet. Ze trok haar wenkbrauw op, een automatisme toen ze de vraag van het meisje hoorde. Hoe ik Purple Moon vind? In 1 woord, of eigenlijk 2: gigantisch kut schoot door haar heen. Ze zette haar glimlach op. 'Het is een beetje anders, maar ik denk dat ik het hier wel ga redden' antwoordde ze vriendelijk. De opmerking over haar uiterlijk deed haar fronsen, maakte dat veel uit hier dan? Ze had er weinig van gemerkt, al had ze vooral in haar eigen wereldje geleefd, en niet zo op de omgeving gelet. Ze gooide haar telefoon van de ene hand in de andere, nadenkend. "Wat zou Richard nu aan het doen zijn?" Ze keek op toen een jongen het veld op kwam wandelen, en bij het meisje plaatsnam, waarschijnlijk haar vriendje. Ze knikte vriendelijk naar hem.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 9, 2007 10:42:11 GMT -5
{{ Ehm... Jarlé heeft net gezegd hoe ze heet, dus had je het tegen Kaye? }} Jarlé leunde lekker tegen Zach aan en voelde zich warmte. Heerlijk. Ze lachte kort. Engels deed haar aan hun eerste ontmoeting denken. "Ik haat Proefwerken..." Zei ze zachtjes. "Verder leuke dag gehad?" Vroeg ze terwijl ze omhoog keek naar zijn gezicht.
Ze fronsde even toen Kaye zo bot wegliep. Ze keek haar vreemd na, maar nam het haar niet kwalijk. Ze reageerde vaak zo, en Kaye had er vast zo haar redenen voor. Ze trok haar schouders onzichtbaar op en keek naar Isabelle. "Ja, dat zal vast wel lukken." Zei ze rustig.
|
|