|
Post by Isabelle on May 9, 2007 14:44:55 GMT -5
{Sorry, mijn fout} Ze liet zich weer op haar rug zakken, en trok haar benen op. Ze sloot haar ogen, en liet de tekst van het nummer wat ze de laatste dagen non stop had geluisterd, woord voor woord passeren. '' I'm all out of love, I'm so lost without you'' Zachtjes schudde ze haar hoofd. Ze pijnigde zichzelf alleen maar met het denken aan hem, maar ze kon gewoon niet doen alsof hij niet bestond, en nooit bestaan had. Ze zou hem nooit kunnen vergeten, hoe graag ze dat ook zou willen. Het was gewoon niet eerlijk. Ze had altijd gedacht dat het grote aanstellerij was, dat gezeur over liefdesverdriet. Kon ze maar gewoon terug. Ze voelde zich een enorme zeikerd, waar had ze last van zeg? Ze rukte wat aan de sluiting van haar tas, totdat deze open ging. Op de tast haalde haar Ipod er uit, en zocht een blij nummer op.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 10, 2007 6:16:17 GMT -5
Sinds Jarlé geen antwoord kreeg besloot ze gewoon door te ratelen. "Aan wie denk je?" Vroeg ze vriendelijk. Ze had die blik in haar ogen herkend. Verliefdheid. Ze wist goed hoe het voelde. Ze wist gewoon dat ze aan een jongen dacht. "Een jongen, he?" Zei ze licht grijnzend. Haar zandkleurige haren gooide ze zachtjes naar achteren, en ze staarde naar de hemel.
|
|
|
Post by Isabelle on May 11, 2007 9:48:30 GMT -5
Ze vouwde haar handen onder haar hoofd, en probeerde zich af te laten leiden door de muziek, starend naar de wolken. "It's a hard knock life for us" klonk uit haar Ipod, na het eindigen van het vorige nummer. "Lekker toepasselijk" dacht ze, even grinnikend. Ze schrok op toen ze de stem van het meisje hoorde, en wist zich even geen houding te geven toen ze haar vraag hoorde. "Ik dacht even aan mijn vrienden in Australie, en daar horen jongens ook bij." Ze glimlachte even, hopend dat haar antwoord goed klonk.
|
|
|
Post by Marko Baylor on May 12, 2007 9:29:28 GMT -5
Larry liep het grasveld op, gevolgd door wat andere jongens, allemaal hadden ze een skateboard onder hun arm en zagen ze er nogal wild uit, Larry's broek was gescheurd bij een moeilijke sprong en een paar van de jongens hadden blauwe plekken op hun armen, ze liepen naar een boom en Larry klom erin, terwijl de andere beneden bleven staan "dudes, zo weer ff surfen?" bracht Larry uit en hij ging op een tak liggen, die er niet al te stevig uitzag, maar waar Larry niet om gaf.
Larry keek rond over het grasveldje, hij zuchte, eigenlijk kende hij niemand behalve de andere skaters en surfers op school, en nog wat andere mensen die hij tijdens het sporten had ontmoet, misschien moest hij maar eens nieuwe mensen gaan leren kennen??
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 13, 2007 4:49:30 GMT -5
Jarlé keek Isabelle grijnzend aan. "Dus niet toevallig één hele speciale?" Vroeg ze terwijl ze haar wenkbrauw op trok. Normaal neusde ze niet zo in andermans zaken, maar nu was ze gewoon geïnteresseerd. Ze wilde Isabelle niet ongemakkelijk laten voelen. Ze keek even verrast omhoog. Zat er nou iemand op een tak? Ze grinnikte even, maar wendde haar blik snel weer af.
|
|
|
Post by Isabelle on May 13, 2007 8:01:16 GMT -5
Ze haalde even diep adem. Ze kon het best wel, gewoon niet over praten, dan ging het gevoel vanzelf over. "Neuh, gewoon, wat vrienden die ik zo'n beetje mijn hele leven al ken, dus het is vreemd zonder ze" antwoordde ze glimlachend, hopend dat ze overtuigend overkwam. Ze kon en wilde er niet over praten. Niemand hier hoefde iets te weten over hem. Ze pulkte een beetje aan haar nagel. "En jij hebt wel een speciale jongen gevonden, zag ik?" vroeg ze vervolgens. Op een ander onderwerp overgaan was misschien wel een goed idee.
Ze rustte een beetje op haar ellebogen, en draaide zich een klein beetje op haar zij, om wat comfortabeler te kunnen liggen. Opeens viel een jongen in een boom haar op, en ze grinnikte even. Originele zitplaats.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 13, 2007 8:30:02 GMT -5
Jarlé hoorde wel dat ze wat achterhield; maar dat waren haar zaken. Dat ging haar niks aan. "Ja, dat snap ik. Vriendschap is echt één van de belangrijkste dingen in het leven." Zei ze om het haar wat gemakkelijker te maken. "Ja, Zach is heel speciaal voor me." Zei ze blozend. Kort daarna gaf ze hem een kus op mijn wang. Ze keek met glinsterende ogen omhoog. Zach betekende echt veel voor haar.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 13, 2007 13:11:22 GMT -5
Zach glimlachte breed; Hij vond het lief hoe Jarlé over hem praatte, dit was trouwens de eerste keer dat Zach haar weer zag vandaag. Ze hadden de gehele dag verschillende lessen gehad, en hadden elkaar alleen even in de pauze gezien. ''Als je maar weet dat het wederzijds is.'' Zei hij zachtjes; Misschien dat Isabelle het nog net kon horen. Maar hij had haar gemist, en dat liet hij merken ook.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 13, 2007 14:41:00 GMT -5
"Dat weet ik." Jarlé keek hem aan, ze voelde dat hij het meende. Zijn warme woorden herhaalde zich in haar hoofd. Ze knipperde even met haar ogen en verborg zich weer in zijn trui. Ze wilde bij hem zijn, en dat liet ze nu wel duidelijk maken. "In welke dorm zit je?" Vroeg Jarlé maar om de stilte te verbreken aan Isabelle. Ze wilde ook haar bij het gesprek betrekken, en niet dat het alleen om haar en Zach zou draaien.
|
|
|
Post by Isabelle on May 14, 2007 8:25:42 GMT -5
Ze keek even naar een wolk, de enige die aan de verder lichtblauwe hemel te ontdekken was. "Vriendschap is inderdaad heel belangrijk. Al kan het je af en toe ook heel hard kwetsen" antwoordde ze nadenkend. Ze miste haar vrienden ook vreselijk, vooral omdat ze altijd zoveel samen gedaan hadden, nu voelde alles alsof ze niet compleet was. "O, ik woon in Orange Country" zei ze zacht, weer op de wereld. Ze glimlachte even toen ze naar Jarlé en haar vriendje keek. Ze waren leuk samen. "En waar woon jij dan?"
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 14, 2007 9:57:13 GMT -5
Jarlé knikte nadenkend. Zelfs had ze niet veel vrienden, dus voor haar was het erg dierbaar. De vrienden die ze had kwetsten haar nooit, dus daar was ze blij mee. Ze was erg kieskeurig en zorgvuldig in het zoeken van vrienden. Bovendien was ze ook niet één van die meisjes zoals Kayleigh en Rain die mensen gewoon aantrokken als bijen op honing.
Jarlé floot even. "Zozo, Orange Country." Zei ze terwijl ze naar Isabelle keek. Haar ouders moesten wel veel geld hebben, hoewel ze daar niet mee te koop liep. Dat vond ze wel prettig. "Ik woon in een klein flatje in New Dorans. Maar we hadden plannen dat ik bij Zach in zou trekken. Toch schat?" Zei ze glimlachend terwijl ze omhoog keek, naar zijn ogen. Ze hoopte ontzettend dat het mogelijk was. Het zou heerlijk zijn om Zach veel te zien en niet meer in die akelige flat te wonen.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 14, 2007 12:31:17 GMT -5
Orange Country klonk hem bekend, zijn ouders woondde er. En hij had er zijn jeugd gewoond. Gelukkig, met de hoofdletter G, kon hij verhuizen naar een dorm. Zach dacht niet dat hij het er nog langer had uitgehouden met enkel z'n vader en z'n broer, Sonny. Maar nu woonde hij dus in een dorm (Ewh. ik moet hem nog ergens dumpen=o) en het zou geweldig zijn als Jarlé daar ook kwam wonen. ''Orange Country?'' Zei hij vragend. ''Welk nummer?'' Vervolgde hij waarna hij lief glimlachtte richting Jarlé. ''Ik zal vanmiddag een briefje schrijven richting de administratie - daarna kan je zo bij me in trekken'' Vervolgde hij, met diezelfde glimlach nog op z'n gezicht gedrukt. Ze waren redelijk makkelijk op school met wie er in de dorms kwamen wonen; gelukkig maar.
|
|
|
Post by Isabelle on May 15, 2007 10:00:57 GMT -5
Eigenlijk voelde ze zich wel lullig, om nu over haar vrienden te praten, terwijl ze diep van binnen helemaal niet aan hen gedacht had. Tenminste, niet aan hen allemaal, Richard was tenslotte ook gewoon een vriend, ze hadden niets meer, want het was gewoon onmogelijk om een relatie te hebben, terwijl ze elkaar misschien wel nooit meer zouden zien. "Ik woon op nummer 64, ben je er bekend toevallig?" Misschien kwam hij er wel eens.
Ze keek even glimlachend naar de twee, zo te horen hadden ze serieuze plannen. "Wat leuk, dat jullie bij elkaar gaan wonen" probeerde ze zo enthousiast mogelijk te zeggen. Tuurlijk, ze gunde het hen echt wel, maar stiekem zei een stemmetje in haar hoofd dat het niet eerlijk was, dat zij en Richard samen hadden moeten zijn. Ze schudde haar hoofd even, proberend die gedachte kwijt te raken. "Hoe lang zijn jullie al samen dan?"
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 15, 2007 10:42:55 GMT -5
''Ik heb er gewoond'' Lichte hij grijnsend toe. Wel, hij was er opgegroeid, maar veel thuis was hij nooit geweest. Nummer 64 lag trouwens ver van z'n ouders' huis vandaan, hij had op nummer 7 gewoond; aan het begin van de wijk.
''Wel'' Mompelde hij, terwijl hij vlug rekende. ''Bijna 2 maanden'' Antwoordden hij, nogaltijd licht grijnsend.
|
|
|
Post by Isabelle on May 15, 2007 11:20:13 GMT -5
"En, jij ook altijd zo blij met al die kakkers op een rijtje?" grinnikte ze. Niet dat ze alle mensen in de buurt al had ontmoet, maar de mensen die ze wel tegen was gekomen, leken haar nou niet echt types waar zij ooit mee op zou kunnen schieten.
"Ook al plannen voor eventuele huwelijken en kinderen?" vroeg ze grijnzend, het was natuurlijk een grapje. Ze speelde een beetje met haar mobiel, stiekem hopend op een smsje.
|
|