|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 12, 2007 11:42:40 GMT -5
Rachel keek weer op van haar boek en zag het groepje roepende en wijzende jongens. Ze schrok, even dacht ze dat de jongens het op haar gemunt hadden, maar ze hoorde kreten als 'skelet!' en 'spook', waardoor Rachel door kreeg dat ze het tegen Jarlé hadden. Het liefste had Rachel iets tegen de jongens geroepen, waardoor ze op zouden houden met Jarlé te pesten, maar ze was veel te bang dat ze daarna over gingen op haar pesten. Ze wierp onopvallend een blik op Jarlé, om te kijken hoe die reageerde op de jongens. Haar blik dwaalde af naar de tekening. Ze keek er even geboeid naar, maar na een tijdje maakte ze haar blik weer los van het tekenblok en las zwijgend verder.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 12, 2007 11:47:06 GMT -5
Ze snoof nogeens, en ging verder met roffellen op het tafelblad. Meestal kreeg ze dan meteen dodelijk blikken naar haar toe geworpen, dus dat was een meevallertje. Op het blad was een meisje getekend, hulpeloos in een hoekje, haar knieeën opgetrokken, haar huilende gezicht door haar handen bedekt. Het was zoals zij zichzelf was. Hulpeloos en niks waard.
Terwijl ze de schaduwen tekende, om diepte te creeëren keek ze de meisjes nog eens aan. Ze voelde zich wel prettig zo, op die jongens na dan. De meisjes lieten haar lekker met rust. Toen ze erover nadacht kende ze ze wel vaag. Met Rachel moest ze een keer een toets inhalen in de mediatheek, dat wist ze nog wel. Jarlé had een goed geheugen. En ze had een keertje met Brie gepraat.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 12, 2007 12:39:20 GMT -5
Een beetje ongemakkelijk kwam Evan de kantine inschuifelen. Hij haatte dat het zo druk was, op de een of andere manier kon hij er gewoon niet tegen. Het enige tafeltje dat nog vrij was, was die waar Brie, Jarlé en Rachel zaten. Niet echt mensen waar hij vaak mee praatte, maar hij had wel het gevoel dat ze aardig waren. Hij glimlachtte zwak "Kan ik hier nog zitten..? vroeg hij een beetje aarzelend terwijl hij zijn ogen op de nog vrije stoel gericht hield.
|
|
|
Post by Roy x Lil x Jon x Jake x Jewel on Apr 12, 2007 12:40:19 GMT -5
Brie voelde dat iemand naar haar keek. Ze keek op en zag dat Jarlé naar haar keek. Die kende ze! Die was niet eng! Ze keek op haar horloge, ze zou ook onder de les naar de wc kunnen, maar stel dat het niet mag en dat ze het niet op kan houden. Het angstzweet brak haar al weer op. Geen tijd voor praatjes dacht ze.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 12, 2007 12:42:19 GMT -5
Jarlé keek geërgerd op. Werd ze alweer gestoord! "Doe wat je niet laten kunt." Zei ze droogjes, rustig en koud. Ze zuchtte, rolde met haar ogen en haalde een hand door haar haren. Haar tekening begon richting af te raken. Ze glimlachte vanbinnen. Tekenen bracht haar rust.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 12, 2007 12:47:51 GMT -5
Evan wierp verbaasd een blik op Jarlé, maar zei niets en ging een beetje onwennig op de plastic stoel zitten. Lusteloos prikte hij met zijn vorkje in het magnetron voedsel. Hij werd al vrij snel misselijk van de geur.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 12, 2007 13:20:50 GMT -5
Pas na een tijdje merkte Rachel dat Evan iets had gevraagd. Ze knikte nog even, al viel het nauwelijks op. Waarschijnlijk had zelfs niemand het gezien. Ze keek de drie mensen die om het tafeltje zaten allemaal even kort aan. Geen van allen kende ze, van gezicht wel, maar meer dan ook niet. Mooi houden zo, dacht ze, terwijl ze weer begon verder te lezen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 12, 2007 13:32:59 GMT -5
{{ Wordt echt veel gesproken hier xD }}
Jarlé zuchtte. Wilde ze eens alleen zijn, moesten al deze mensen aan dit tafeltje komen zitten. Nou ja, maakte haar het uit. Ze was moe, ze had amper geslapen die avond... Ze haalde een hand door haar haren, al zuchtend. Ze keek de anderen even aan. Ze voelde een ongemakkelijke stilte hangen tussen de tieners.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 12, 2007 13:35:23 GMT -5
Evan had zijn ogen nog steeds strak op het bord gericht. Hij vond het wel rustig zo, en had er eigenlijk geen probleem mee dat er niet werd gepraat. De kaassaus droop over de nog niet gare pasta, en vermengde zich met de brocoli en andere groentes.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 12, 2007 13:40:03 GMT -5
(Ja inderdaad xD) Rachel sloeg een bladzijde om en las verder, terwijl ze haar blonde haren om haar wijsvinger wond en ze daarna weer losliet. Rare gewoonte, maar dat deed ze altijd als ze aan het lezen was. Waarom wist ze zelf ook niet. Ze had het zelfs nauwelijks door. Ze hield even op met lezen om weer wat uit het flesje te drinken dat op het tafeltje stond. haar blik viel even op het bord van Evan; ze had het kantinevoedsel al nooit echt heel erg gewardeerd, maar dat zag er pas écht niet lekker uit.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 12, 2007 13:44:35 GMT -5
Evan keek even opzij en zijn ogen ontmoetten die van Rachel. Hij grijnsde vaag en stond op. "ik.., ik ga dit even weggooien" mompelde hij vaag en schuifelde richting een van de grote prullenbakken. Hij had nu echt geen honger meer.
Na een paar minuten kwam hij weer terug en ging langzaam zitten, alsof hij geen geluid wilde maken, om Jarlé en Rachel niet te storen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 12, 2007 14:14:22 GMT -5
Jarlé rolde met haar ogen. "Moet je écht alles zeggen wat je denkt?" Vroeg ze een beetje geirriteerd. Niet dat ze het erg vond dat de stilte verbroken werd, maar ze was gewend vervelende dingen te zeggen. Het was haar schild, haar wand tussen haar en anderen. En die wand kreeg je niet snel omver.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 12, 2007 14:23:58 GMT -5
Evan keek even rustig naar Jarlé en fronsde zijn wenkbrauwen, maar bedacht zich dan en zei niets meer, en begon weer naar het tafelblad te staren.
Na een paar minuten pakte hij een boek en bladerde het naar de juiste bladzijdes, en begon er dingen in aan te strepen met een potlood.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 13, 2007 10:13:10 GMT -5
Okee.... Dat was lekker! Ze werd gewoon genegeerd! Ze snoof geërgerd en pakte haar wiskunde boeken. De tekening was af, dus het tekenblok stopte ze ruw weg. Ze sloeg het boek met een klap open, meteen op de goede pagina. Ze fronse haar wenkbrauwen, ze snapte letterlijk níks van dit hoofdstuk. Verveeld keek ze op haar oude horloge; nog 30 minuten.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 13, 2007 15:32:39 GMT -5
Zwijgend streepte Evan dingen aan of kraste andere dingen weer door, zich geheel niet bewust van zijn omgeving. Hij fronste zijn wenkbrauwen en beet op zijn onderlip, wat hij altijd deed als hij geconcentreerd bezig was. Het was een tik, maar de meeste mensen vonden het wel grappig. Hij niet.
|
|