|
Post by engeltje on Apr 10, 2007 9:06:44 GMT -5
"Wat?" vroeg Matt, op een manier die nijdig moest klinken, maar meer overkwam als een lachbui. "HOU OP! Ik haat dat virus, al heb ik hem zo'n beetje begonnen.." hij moest grijnzen, sloeg zijn handen voor zijn gezicht en deed de leraar na, die woedend naar hem op zoek was. Al snel begonnen verschillende mensen te lachen, vooral op het moment dat hij begon te schreeuwen.
"Tijd om hem te pleiten" Hij trok Bridget & Lynn mee door de stoet, door de deur en richting de WC's. "Hier wachten!" beval hij, op een maffe manier. Hij liep de WC's binnen en kwam vrijwel meteen weer terug. "Freak-attack"
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 10, 2007 9:13:08 GMT -5
"Matt" zei Bridget en grijnsde weer even. "Wat ben je nou eigenlijk allemaal aan het doen?. Soms begreep ze niets van hem, maar ze moest wel altijd om hem lachen. En mysterieuze jongens waren interessant.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 10, 2007 9:20:08 GMT -5
"Niks anders dan anders" grijnsde Matt. Hij greep Lynn en Bridget opnieuw, keek de gang langs, en rende richting de deur. "TOEEEEEEEEEEET! Hier komt de auto-coureur Lynn" hij duwde Lynn vooruit, "En Bridget" hij duwde ook Bridget, richting de gesloten deur. "Oh ja, kijk uit met de deur, want die moet nog open"
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 10, 2007 9:39:31 GMT -5
In een reflex greep Bridget nog Matt's arm en wist zo niet in volle snelheid tegen de dichte deur aan te komen. Toen ze tot stilstand was gekomen begon ze te lachen en zakte in tegen de muur. Ze keek omhoog naar Matt "Waar ben je mee bezig? serieus!" hikte ze. (*Hik* xD)
|
|
|
Post by engeltje on Apr 10, 2007 9:55:25 GMT -5
"Wat nou? Het is gewoon autocoureurtje spelen, is toch leuk? En je hebt weinig te zeuren want je bent er niet op geknald. Er stond iemand naast je om je te stoppen als het nodig was, Dacht ik? Nouja, whatever. Er is toch niks gebeurd?" zei hij met een vrolijke grijns op zijn gezicht. ZOnder nog veel acht op de meiden te slaan liep hij de school uit, richting het park
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 10, 2007 11:26:56 GMT -5
Haastig veerde Bridget overeind toen ze zag dat Matt wegliep en huppelde half achter hem aan. Ze keek nog even om zich heen of ze William zag. Maar met Matt kon je lachen, met William niet, tenminste..., dat wist ze nog niet.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 10, 2007 11:28:58 GMT -5
Ooc: *vervolg Park*
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 10, 2007 13:39:33 GMT -5
Lynn kwam niet meer bij van het lachen. Dit was nou haar Matt. Haar vriend. Veel meiden konden het niet uitstaan, en verspreden roddels over haar en Matt, maar Lynn wist wel beter. "Matt, je bent te gek, serieus!" Was het enige wat Lynn kon uitbrengen. Ze giechelde, en keek schaapachtig naar Bridget. Wat zag Matt in haar? Lynn vond haar maar een dom schaapje.
|
|
|
Post by Roy x Lil x Jon x Jake x Jewel on Apr 12, 2007 11:05:46 GMT -5
Alleen aan een tafeltje zat Brie. Haar donkerbruine haar artestiek opgestoken met twee potloden, een denim tuinbroek aan en een bruin shirtje. Het kon haar niks schelen hoe ze er uit zag, als het maar lekker zat. Soms kon het toevallig nog wel hip zijn, maar dat was perongeluk. Ze zat wiskunde huiswerk te maken. Liever ging ze in haar dagboek schrijven, maar er waren altijd pestkoppen die het gingen lezen, en dat wou ze natuurlijk niet. Terug naar het wiskunde, daar was Brie goed in. Wiskunde heeft altijd een oplossing, een structuur. Je moest keurig alles afwerken voordat je de oplossing vond, en dat vond ze fijn. In Brie's hoofd is het anders een grote chaos.
Ze keek op haar horloge - ze wou altijd precies weten hoe laat het is-. ''Twaalf punt nul acht..'' mompelde ze. Nog precies genoeg tijd om mijn brood op te eten Dacht ze. Uit haar veel te grote school tas met veel vakjes -op elk vakje zat een labeltje, alles had een labeltje zodat ze niks kwijt kon raken- haalde ze een broodbakje. Daarin zaten vier keurig gesneden bruine boterhammen met, hoe grappig, kaas. Ze nam een hap en sloot ondertussen haar wiskunde boeken, twee dingen tegelijk doen is niet handig, daar raak je van in de war.
Het was een wonder dat ze nog niet gepest was vandaag. Mensen vonden het grappig om haar uit te schelden en om haar te lachen. Maar Brie trok zich er niks van aan, ookal had ze een grappige naam (Briseïs afgekort tot Brie, allebij niet echt normale namen) en ook haar tweede- en achternaam werkten niet mee. Ze zuchte en begon aan haar tweede bammetje.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 12, 2007 11:14:10 GMT -5
Jarlé schuivelde onopgemerkt de kantine in. Haar haren hingen voor haar ogen, ze wilde even geen contact. Met een grote zucht wandelde ze tussen de tafels door - waar het al meteen fout ging. "Hey Skelet!" Werd er vanachter haar geroepen. Geschrokken drukte ze haar ogen dicht. Niet weer, hè? Ze moesten altijd haar hebben... Skelet, anorexia kind, spook en nog meer van die namen waren gebruikelijk. Jarlé was namelijk ongewoon dun, bijna eng dun. Ze at niet veel. Niet omdat ze niet wilde, maar omdat ze er het geld niet voor had. Haar maag rommelde bijna 24/7.
Ze draaide zich langzaam om, met een geërgerde blik in haar ogen. "Wat moet je, sukkel?" Luid geloei klonk op van de vrienden van de jongen die het geroepen had. Ze bekeek hem van top tot teen - duidelijk een populair typje. "Zozo, ze wordt met de dag brutaler!" Hij grijnsde, en lachte luidkeels. Zijn vrienden vielen hem snel bij. Jarlé's hoofd werd steeds roder. Ze wilde daar weg! "Laat me met rust." Zei ze bijna onhoorbaar terwijl ze weer doorliep. De jongen riep weer wat naar haar, maar ze negeerde het.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 12, 2007 11:17:16 GMT -5
De deur die toegang bood tot de kantine ging open en Rachel stapte de kantine binnen. Haar schooltas hing over haar schouder heen, terwijl ze in haar ene hand een leesboek vasthield. In pauzes las ze bijna altijd; ze had toch niets beters te doen. Of ze praatte met vriendinnen, maar daar had ze ook niet altijd zin in. Haar ogen gleden door de kantine. Bijna alle tafeltjes waren al bezet, alleen in de hoek van de kantine zag ze een tafeltje waar nog maar een persoon zat. Rachel herkende haar als Brie. Ze liep in haar richting, ze wist in ieder geval zeker dat ze van Brie geen 'nerd!' of andere niet erg aardig bedoelde woorden om haar hoofd geslingerd zou krijgen.
Ze zette haar tas op de grond en ging op een stoel tegenover Brie zitten. Ze wierp even een glimlach naar Brie maar zei niets tegen haar. Ze praatte eigenlijk nooit met mensen die ze toch niet zo goed kende. Ze ging scheef op de stoel zitten, zodat ze met haar rug tegen de muur aan kon leunen, waar het tafeltje tegenaan stond. Ze viste een flesje drinken uit de tas, waar ze een paar slokken uit nam. Na het flesje weer in haar tas terug te hebben gestopt, ging ze weer verder met lezen in het boek dat ze al die tijd in haar hand had gehouden.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 12, 2007 11:22:36 GMT -5
"Lafbek! Loop niet weg, trut!" Riep de jongen haar nog na. Tranen welden op in Jarlé's ogen. Ze haatte dit gepest. Alles leek vandaag fout te gaan. Ze had vanochtend haar moeder met háár geld in haar handen betrapt - geld waar ze verdomde hard voor gewerkt had! - ze had een onvoldoende voor Engels gehaald, een vak waar ze anders zo goed in was, en nu ook nog dit. Het werd haar allemaal te veel...
Schichtig keek ze rond, opzoek naar een uitweg. Ze beende naar het enige vrije tafeltje en plofte haar tas hard neer op de tafel. Met een woedende blik in haar ogen plofte ze op een stoel neer, zonder de andere twee aan te kijken. Ze pinkte een traantje uit haar ooghoek weg.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 12, 2007 11:27:38 GMT -5
Het gebeurde niet vaak terwijl ze aan het lezen was, maar Rachel keek op toen ze hoorde hoe een tas met kracht op de tafel werd gegooid. Ze zag dat Jarlé naast haar op een stoel ging zitten, ook zag ze dat Jarlé huilde. Ze aarzelde. Ze wilde iets aardigs tegen Jarlé zeggen, maar was van nature niet iemand die een ander, die ze niet goed kende, zomaar aansprak. Daarom hield ze meestal haar mond. De vriendinnen die ze nu had, waren ook voornamelijk meisjes die naar haar toegestapt, Rachel nam niet vaak het initiatief. Bovendien had ze gehoord dat Jarlé niet erg gesteld was op aandacht van mensen die ze nauwelijks kende. Die twee dingen weerhielden Rachel ervan iets tegen Jarlé te zeggen, daarom las ze maar weer gewoon verder in haar boek, alsof er niets gebeurd was.
|
|
|
Post by Roy x Lil x Jon x Jake x Jewel on Apr 12, 2007 11:28:32 GMT -5
Brie keek op en schoot meteen in de stress. Iemand die ze niet kende vond ze eng, ze konden naar tegen haar doen. Van bekenden was ze het gewend, maar elke vreemdeling kon anders reageren. Van de schrik vergat ze te eten en zat ze alleen mar met grote bruine ogen naar het meisje te staren. Ze ontwaakte en at snel door, anders klopte haar rooster niet meer, en dan had ze geen tijd meer om naar de wc te gaan voordat ze naar de volgende les moest.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 12, 2007 11:36:54 GMT -5
Jarlé snoof, ze was het gewend dat mensen haar aanstaarden - maar niks terug zeiden. Ze liet haar koude blik snel over de twee glijden, en veegde de twee tranen weg. Ze was leeg van binnen. Ze keek de kantine rond, het groepje jongens lachte haar nog steesd uit, wijzend en roepend.
Ze maakte een irritant geluid door met haar vingers op het tafelblad te roffellen. Een irritante gewoonte die ze altijd al had gehad. Ruw pakte ze haar tekenblok, etui en brood uit haar tas. Behendig opende ze het blok en het broodzakje. Ze nam een hap, kauwde en begon te tekenen. Dat zorgde voor rust in haar hoofd.
|
|