|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 14, 2007 14:17:02 GMT -5
Ze keek ene beejte raar om zich heen toen ze ene onbekend straatje inliep. Ze was hier helemaal niet bekend. En dit stond haar niet aan. Waarom moest ze dan ook zo laat nog hier zijn? Er was niemand bij haar, en ze was erg verdwaald. Ze beet op haar lip en rilde even. Ze kreeg moeilijk adem, haast een paniek aanval. Ze zag allemaal junkies, zwervers. En al die troep. Ze kekek allemaal raar naar haar. En er overspoelde haar een raar gevoel. De steeg was nog lang, en het leek wel of de muren op haar afkwamen. De mensen een eng gezicht kregen, en zei een klein meisje was in een onbekende wereld.
Toen er eentje har aanraakte gilde ze hard en begon haastig te lopen. Dit vond ze echt niet leuk. Ze was bang, en er stonden tranen in haar ogen. Die nu zacht over haar wangen begonnen te rollen. Het was hier zó eng. Waarom moest ze zo laat echt nog over straat lopen. Dat was niks voor haar.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Oct 16, 2007 9:47:55 GMT -5
Afgetrapte gympies liepen staag door, langs het smalle straatje. Hij negeerde de mensen die hem aanstaarde, zwevers en al het andere wat hier 's nachts rondliep. Hij kwam hier niet vaker, tenminste niet 's nachts, maar nu kwam hij van een vriend - en dit scheelde op z'n minst tien minuten.
De drager van de zwarte gympies was Luke. Luke Davies, Met de capuchon van zijn grijze sweater, met een zwart printje rond zijn hoofd, liep hij verder. Met een redelijk tempo omdat nou niet bepaald zijn favoriete plek was om 's nachts rond te hangen, maar wat kon hem het schelen.
Door een plotselinge schreeuw, van een gast uit een zijsteegje, keek Luke op - en zag daarom niet het meisje voor hem, die niet bepaald hier thuis leek te horen. Met een redelijke vaart botste Luke tegen haar op.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 9:58:25 GMT -5
Daphne had er niet op gekrekend dat er iemand tegen haar zou oplopen terwijl ze hysterisch gilde en op de grond terecht kwam. "Ga weg!" gilde ze terwijl ze eerst over de straat kroop en toen weer rechtop stond. Ze liep eerst achteruit maar draaide zich toen om. Ze sprintte nu hard, terwijl ze over haar schouders keek. Hierdoor botste ze weer op iemand en gilde opnieuw hsyterisch. Ze rende nu een andere kant op, maar kwam in een steegje wat doodliep. De tranen stroomden nu over haar wangen terwijl ze door haa rknieeën zakte.
Waarom moest zij dan weer iets niet kennen en verdwalen. Ze was altijd zón kluns. Ze deed haar handen voor haa rgezicht en liet de tranen maar stromen. Het beoide haar niks of iemand haar zou meenemen, het was toch haar schuld.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Oct 16, 2007 10:11:08 GMT -5
Nog voordat Luke iets van 'sorry' kon zeggen, rende het meisje alweer -bijna- hysterisch weg, en schreeuwde. Hij had niet gedacht dat iemand zo erg kon.. schreeuwen, schrikken - geen idee.
Hij moest zich inhouden om niet te lachen, van de reactie van het meisje, - zijn lippen vormden enkel een vaage grijns. Het meisje, leek niet erg thuistehoren hier, dus besloot Luke het steegje in te gaan waar ze heen was gevlucht.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 10:16:35 GMT -5
Ze had opegekeken toen ze weer voetstappen hoorde. Z ebeet op haar lipe n veegde haar tranen weg, maar daarvoor kwamen toch weer nieuwe terug. Ze stond een beetje gammel op. Ze keek om zich heen of ze nog ergens heenkon, alleen dat was onmogelijk. Ze stapte iets naar voren, als degen haar zou aanvallen of dergelijks zou ze slaan. Al zou ze het toch niet winnen.
Er ging vanalles door haar hoofd. Zou hij haar vermoorden, misschien verkrachten. Haar onderlip trilde en ze huilde nog steeds. Ze snoof even terwijl ze in een soort vechthouding ging staan.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Oct 16, 2007 10:26:51 GMT -5
Hij kneep zijn ogen tot smalle spleetjes, omdat hij het meisje niet meer zag, in het duister van de nacht, enkel de maan bracht een vaag glasachtige schemer. Hij herkende vaag het meisje, toen hij een aantal passen dichterbij ging, en zag haar in een vaage vecht-achtige houding staan. De grijns die zijn lippen zonet vormde, kwam breder terug. Ging ze hem slaan? Hij kwam enkel vragen of het wel ging.
"Gaat het wel?" Zei hij, terwijl hij nog een pas dichterbij zette en zijn capuchon afdeed. Zijn donkere, bruine haar zat warrig, maar daar schonk hij geen aandacht aan. "Sorry, van zonet - ik zag je niet." Ging hij rustig verder.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 10:48:05 GMT -5
Ze had alleen een schaduw gezien en snoof nog een keer. Daarna haalde ze diep adem. Toen degene opeens begon te praten. En ze ene veel zwaardere stem verwachte. Liet ze haar handen zacht langs haar lichaam glijden. Ze werd helemaal rood toen ze naar de jongen keek, die nu zijn capuchon afdeed. Ze voelde zich nu zó dom. "I-i-i-ik dacht..." Ze slikte even moeilijk. "D-dat j-j-je eentje w-was" Stotterde ze terwijl ze iets te hard op haar lip beet. Ze voelde zich echt dom. Inplaats van naar achter te lopen, stapte ze iets naar voren, en zo kwam haar gezicht in beeld. Haar blonde haar was te zien, en ook haar blauwe ogen.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Oct 16, 2007 12:47:18 GMT -5
"Ja, zoiets dacht ik al" Grinnekte hij terwijl hij haar even aankeek. Zat het meisje niet ook op PMA? Hij had eigenlijk geen idee, Luke lette niet echt op de mensen van PMA, maar ze kwam hem vaag bekend voor.
"Je lijkt me niet echt iemand die hier elke avond rondhangt?" Zei Luke, uit pure nieuwschierigheid terwijl hij zich half omdraaide en licht rilde; het was kouder geworden, en al helemaal 's nachts zakte de temperatuur flink.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 12:54:36 GMT -5
Ze begreep niet waarom hij oevral om lachtte en alels. Ze keek heme en beetje raar aan terwijl ze naar onder keek. Ze keek naar haar schoenen en glimlachte een beetje. Ze wist niet waarom. Daarna veegde ze haar tranen af die waren gestopt. "Ik, was gewoon bang" Zei ze zacht en durfde hem niet aan te kijken.
Hij zou haar zeker uitlachen. Ze dacht dat hij er wel zo eentje was. Daaroma stapte ze maar weer achteruit. "Ik ga" zei ze waarna ze weer vooruit stapte langs hem heen. "D-doei" Stotterde ze nog en liep toen verder. Dat bange gevoel overspoelode haar weer en ze bleef stijf stilstaan. Ze keek omz ich heen en toen achterom. Ze vond het eigenlijk best wel eng.
|
|
Kyoshi
New Member
Let go...They never really knew you anyway...
Posts: 10
|
Post by Kyoshi on Oct 22, 2007 1:13:43 GMT -5
In de schaduw, naast een vuilnisbak zat een kleine jongen met lichtbruin haar op de grond tussen het vuil. Naast hem stond een leeg blikje cola en een tas, waar hij beschermend zijn arm omheen had geklemd. Hij had hier nu al de hele avond zitten wachten. Als hij nog langer moest wachten werd het te gek. Wat die ander had moest hij hebben, waarom schoot hij niet op? Een koude wind waaide door het steegje en de jongen zette zijn capuchon op. Hij rilde even omdat zijn armen niet bedekt waren en zijn hand ging naar het blikje. Lichtelijk wanhopig probeerde hij of er nog iets in zat maar het was verloren hoop. Hij zou de hele avond met een droge mond hier moeten zitten. Nooit meer, had hij gezegd en waar zat hij nu? Op precies diezelfde plek, naast die vuilisbak. De enige manier om geld te verdienen voor hem was om te doen waar hij goed in was. Mensen vermaken...op wat voor een manier dan ook.
Zijn vader was gestopt met de huur te betalen. Zei dat hij zelf verantwoordelijk genoeg was. Hoe moest hij dat doen..zonder baan. Hij wilde een echte baan. Eentje waar je niet kapot aan ging. Eentje waarmee je nog fit genoeg zou zijn om op school te komen. Die je niet leegzoog. Iets als een artiest ofzo. Een acteur.
Hij zuchtte even en schopte tegen het blikje aan terwijl hij opstond. Hij leunde met zijn rug tegen de muur en luisterde hoe het blikje lawaaierig wegrolde.
|
|