|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 10:28:01 GMT -5
Abby glimlachte en kneep zacht in zijn hand. Het was een vertrouwd gebaar geworden. Ze leunde tegen hem aan. De trein kwam in beweging, en ze keek naar buiten. Het lawaai van het perron maakte algauw plaats voor rustig en stil platteland. Ze bekeek het voorbij flitsende landschap met een gelukzalige blik in haar ogen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 10:48:56 GMT -5
Hij zweeg , het moment staarde er ook niet naar om wat te zeggen. Hij hield haar hands vast en bracht het naar zijn mond. Hij gaf haar een zachte zoen en liet haar hand toen los om die te strelen. Hij pakte iets uit zijn zak , het was van zijn oma geweest. En dit had hij nu van zijn moeder gekregen. Rachel niet maar hij , dit omdat ze wist dat de liefde tussen Abby en Lex niet te breken was. Hij pakte het kettingkje uit zijn zak en hield het voor haar gezicht. Eigenlijk had hij het haar eerder moeten geven.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 13:00:30 GMT -5
Abby draaide haar hoofd naar Lex, en leunde tegen zijn schouder. Ze glimlachte naar hem. Toen hij bewoog om schijnbaar iets uit zijn zak te halen ging ze nieuwsgierig wat rechter op zitten. Toen ze het kettinkje zag, werden haar ogen groot. "Het is prachtig!" zei ze verrast.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 15:46:56 GMT -5
Hij bleef haar aanstaren en keek haar glimlachend aan. "Van mijn oma , aan mijn moeder , van mijn moeder naar jou. Ik geef hem nu aan jou omdat ik weet dat we altijd bij elkaar blijven" Zei hij zacht , maar met een lieve toon.Als ze hem aannam , wist hij dat ze voor altijd gebonden waren. Als ze hem niet aannam. Dan wist hij igenlijk niet hoe hij zou reageren. Maar één ding was zeker , hij hield van haar en zou haar dit anders nooit geven.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 27, 2007 7:35:06 GMT -5
Abby keek nog steeds verrast naar het kettinkje. Ze vond het echt mooi, en was ongelofelijk blij dat Lex het haar gaf. Het bond hun, en betekende dat Lex écht van haar hield. Ze bekeek het kettinkje eens goed. Het was een roze pareltje in een zilveren soort kooitje. Plots boog ze zich naar Lex en zoende hem dankbaar. Toen ze weer goed ging zitten, glimlachte ze. "Het is écht prachtig. Bedankt!" zei ze zacht.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 27, 2007 8:23:08 GMT -5
Hij glimlachte naar haar en hij voelde zich warm worden toen ze hem begon te zoenen. Hij zoende haar gretig terug [b[Ja he?[/b] Zei hij met een glimlach en keek even naar buiten.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 31, 2007 10:19:38 GMT -5
Abby glimlachte, en pakte zijn hand. Ze kneep er even in en sloot haar ogen. Zacht leunde ze tegen hem aan, en doezelde een beetje weg. De reis zou nog behoorlijk lang duren, schatte ze.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 31, 2007 10:22:24 GMT -5
Zijn ogen vielen langzamerhand dicht. Toen hij in slaap was gevallen schrok hij wakker. De trein was gestopt. Hij schudde aan de arm van Abby en stond op. ''We zijne r'' Zei hij met een glimalch en pakte haar en zijn eigen koffer.Daarna pakte hij haar hand en trok haa rmee naar buiten.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 31, 2007 10:31:35 GMT -5
Abby's ogen schoten open, en wat verdwaasd keek ze om zich heen. Het kostte haar enkele seconden om te bepalen waar ze was, maar Lex' aanraking bracht het terug. Ze pakte haar koffer, en liep hem glimlachend achterna de trein uit.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 31, 2007 10:34:15 GMT -5
Hij keek even om zich heen , hij wist niet precies waar hij heen moest. Dan maar wachten tot ze van dit station waren. Hij liep verder. ''Ik weet niet waar het is hoor'' Zei hij en kneep even in haar hand terwijl hij opzij naar haar keek. Daarna liep hij de trap op. Zijn koffer was aardig zwaar. Hij nam haar tas over en trok allebei de atssen omhoog. Hij had haar hand even losgelaten maar als snel pakte hij die weer toen ze boven waren.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 6, 2007 10:36:22 GMT -5
Abby glimlachte toen hij haar tas pakte. Ze wist dat ze geen moeite hoefde te doen hem terug te krijgen; hij stond erop hem te dragen. Zelf was ze koppig genoeg en als ze doordramde zou ze de tas heus wel krijgen, maar ze vond het niet belangrijk genoeg. "Je weet toch zeker wel waar je woont?" vroeg ze plagend.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 6, 2007 10:43:16 GMT -5
Hij keek naar de uitgang. Het zou wel goed zijn , hij wist toch niet waar hij heen meost. Alles was nieuwbouw , dus dat was klote. ''Ik hoop het wel'' Zei hij en keek even om zich heen. ''Ja, daarheen'' Zei hij met een glimlach.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 6, 2007 10:49:51 GMT -5
Abby begon te lachen, en gaf hem een plagende stomp. "Muts," grapte ze. "Als we verdwalen en onder de brug moeten slapen vannacht, vermoord ik je! Wees gewaarschuwd!" Weer een plagende stomp. Haar lach schalde over het perron, helder en klaterend als hij was.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 6, 2007 11:04:52 GMT -5
Hij grinnikte , hij trok Abby weer mee , zich niks schelend van de mensen die hun aankeken. ''Aja , dan heb je zelf verdriet , dus dat helpt toch niet. Ik weet het wel , als ik de buurt zie'' Hij trok haar verder mee en bleef staan toen hij de buurt herkende , ja hoor , dat was het. Het was een leuke , gezellige en toffe buurt. Alleen de gedachte dat hij naar zijn vader moest , zat hem dwars.
|
|