|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 8:10:21 GMT -5
Hij liep met een kleine koffer en zijn jas over zijn arm het station op. Hij zou Abby moeten missen , maar hij zou haar elke dag bellen had hij beloofd. Hij zou naar zijn vaders gaan. Dit was wat hij had beloofd. Hij was anders geworden i n het omgaan met iemand. Iets waar hij geen spijt van had. Hij moest zijn vader weer een keer zien , ondanks dat het uitliep op ruzie. Hij ging op een bankje zitten met zijn jas naast zich , koffer op de grond en zijn Mp3 in zijn oren. Ook het treinkaartje had hij in zijn hand. Wachtend op de trein. Hij wou Abby niet missen , maar dit vond hij iets belangrijker. Hij wou geen ruzie meer met zjin vader. Hij wou het uitpraten. Iets waar niemand iets aan kon doen. alleen hij.
Hij tikte met zijn voet en begon te zingen. Soms keek hij om zich heen maar richte zich toen weer op de stenen voor zich. Hij hoorde een andere trein aankomen waar allerlei mensen uit kwamen. Ze liepen langs hem en staarde hem aan toen hij zong. Het boeide hem niks , terwijl hij rechtop ging zitten hoorde hij de conducteur van de andere trein op zijn fluitje blazen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 8:27:03 GMT -5
Gehaast kwam Abby het perron op gerend. Haar schooltas - een rode Eastpak - hing over één schouder, en haar jas had ze in haar hand. Haar ogen speurden het perron af. Ze móést Lex vinden en nog een laatste keer afscheid nemen voor hij vertrok. Hij zou dan waarschijnlijk maar twee dagen weg blijven, zolang kon ze hem gewoon niet missen. In haar tas zaten dan ook geen boeken maar kleding en haar toilettas. Het moest lijken alsof ze boeken bij had, zodat Lex niks door kreeg. Ze was van plan hem te volgen. Ze moest gewoon bij hem zijn, en aan bellen had ze niet genoeg. Nu kreeg ze hem in het oog, zittend op een bankje en hardop zingend. "Lex!" riep ze terwijl ze naar hem toe rende en hem omhelsde.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 8:32:37 GMT -5
Hij keek somber naar mensen idie voorbij liepen. Hij zong nog steeds , het beoide hem niks wat mensen van hem dachten. Hij kon goed zingen , dat was het punt niet.Toen hij iemand in zijn ooghoek naar hem toe zag rennen en zijn naam hoorde stond hij op en werd omhelsd. Hij zag het vuurrode haar. "Abby" Zei hij blij zuchtend en keek haar aan toen hij haar had losgelaten. "Wat kom jij hier doen?" Zei hij en gaf haar een tedere zoen. Hij wou haar meenemen. Maar wist dat zijn vader er niet blij mee zou zijn.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 8:39:42 GMT -5
Abby lachte blij; hij was nog niet weg! "Gedag zeggen. Ik laat je echt niet zomaar twee hele dagen en nachten gaan," antwoorde ze met een scheve grijns. Ze voelde zijn lippen, en zoende terug. Toen ze weer recht op ging staan, keek ze hem aan. Haar tas lag naast haar op de grond, die had ze al laten vallen toen ze hem omhelsde.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 8:43:59 GMT -5
Dat was zo , hij had niet eens afscheid genomen. Schandalig was hij , nouja nu hadden ze alle tijd samen. "Sorry dat ik geen gedag had gezegt enzo" Zei hij en keek haar even aan. "Ik weet niet of mijn vader het leuk vind dat je meegaat. Maar ik zou het graag willen" Zei hij zacht tegen haar en pakte haar hand weer vast. Hij kneep er zacht in. "Maar dit moet echt. Je snapt het denk ik niet" Zei hij en keek even naar de grond.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 8:47:52 GMT -5
Terwijl ze zijn hand vast hield, kwam Abby naast hem zitten. Haar vrije hand legde ze op zijn been. "Ik snap het wel. Het gaat niet zo goed tussen jou en je vader, en nu wil je dat rechtzetten. Heb ik gelijk?" Het was puur op intuïtie wat ze nu zei, want hij had haar er nooit over verteld. Maar ze las het in zijn ogen. Ze gaf hem een zoen op zijn wang. "Ik red me wel." Ze hoorde het zichzelf zeggen, maar wist meteen dat ze nu helemaal mee ging sneaken. Mocht het uit de hand lopen, moest ze er voor hem zijn.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 8:54:59 GMT -5
Hij zuchtte en keek vooruit. "Je hebt inderdaad gelijk. Ik heb ruzie met hem. Omdat hij mij moeder heeft verlaten , met mij en mijn zus. Ik wil het uitpraten maar ik denk dat het weer uit de hand loopt" Hij draaide zijn hoofd weer naar haar toe en keek haar doordringend aan. Ze wist wat hij dacht , en hij knikte even. Hij had geen zin , eigenlijk wou hij niet eens maar het moest rechtgezet woredn. hij liep met een raar gevoel in zijn maag. Al de hele tijd. Maar bij Abby was het anders. Dan verdween dat alles. Maar elke keer a ze weg was , had hij het weer. Hij zat er erg mee. "Jij gaat mee , het boeit me niet. Hij moet maar accepteren dat je me vriendin bent. En hij moet weten dat ik niet zonder je kan" Besloot hij te zeggen maar hij trijfelde weer. Daarna keek hij haar aan , maar hij zou haar anders gewoon meesmokkelen. Het beoide hem niks meer wat zijn vader dacht.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 9:16:09 GMT -5
"Verlaten?! Wat erg!" Geschokt keek ze hem aan. Dat wist ze niet! Ze dacht dat het gewoon ruzie was, en niet zó diep geworteld. Ze besefte dat hun situaties vergelijkbaar waren. Zelf had ze het contact met haar familie verbroken. Haar vader hield haar verantwoordelijk voor het uitelkaar vallen van het gezin en de ruzies. Op een dag was ze weggelopen, en sindsdien heeft ze ze niet meer gezien. Het maakte haar niet zoveel uit. Ze merkte dat Lex er wel mee zat. Ze kneep even in zijn hand.
Abby begon te glimlachen toen hij zei dat ze mee moest. Ze vond het moedig. "Hij kan je toch moeilijk iets doen omdat ik mee ben. En anders krijgt hij met mij te maken."
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 9:19:38 GMT -5
"Ja , nouja op een gegeef moment beoide het me echt niks meer.Toen ben ik gewoon gaan zingen enzo , voetballen" Zei hij nadenkend. Nu wist ze eigenlijk weer wat meer van hem. "Hij is wel teruggekomen , maar toen boeide het me allemaal niet meer" Zei hij en keek haar weer aan terwijl hij haar hand streelde
"Ja je moet mee , en hij kan jou niks maken want dan krijgt hij met mij te maken" Zei hij en zoende haar weer hij legde haar handen om haar heen en trok haar dicht naar zich toe.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 9:28:42 GMT -5
"Ik ken het gevoel..." mompelde Abby. Op een gegeven moment was je al zover uitelkaar gegroeit, en was er zoveel gebeurd dat je er niet meer om gaf. Het was over dan. Ze leunde tegen hem aan, en voelde zijn armen om haar heen. Ze glimlachte om zijn woorden. "Hij blijft maar gewoon van ons allebei af."
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 9:30:56 GMT -5
"Heb jij het ook meegemaakt dan?" Hij hoorde een trein aankomen en keek welke het was Het was de zijne. [/b]"Heb je een kaartje en spullen?"[/b] Zei hij geschrokken. Hij keek haar even aan en streek evenzacht over haar rug. "Hij moet van ons afblijven anders issie nog niet klaar met ons" Zei hij grinnikend maar keek nog steed seen beetje geschrokken door de trein.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 9:36:39 GMT -5
"Jep." Abby glimlachte kort naar hem, en keek toen naar de trein. Uit haar voorvakje van haar tas haalde ze haar kaartje, en ze stond op. "Ik heb alles. Ik was je toch van plan te volgen. Ik wil niet dat je daar alleen bent, straks doet je vader je wat." Over haar verleden zou ze zo in de trein wel vertellen, besloot ze.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 9:42:32 GMT -5
Hij apkte zijn kleine koffer. Hing zijn jas weer over zijn arm en deed zijn Mp3 in zijn zak. Hij liep samen met haar naar de trein. "Wou je me volgen. En ja misschien had hij me wat gedaan" Zei hij op een verbaasde toon. Eigenlijk vond hij het wel helemaal geweldig dat een meisje dat voor hem zou doen , en zeker zo'n speciaal iemand. Hij stapte de trein in en zocht een goe dplekje waar ze konden gaan zitten.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 25, 2007 9:56:47 GMT -5
"Ik hou van je," verklaarde ze simpel, terwijl ze achter hem aan de trein in liep. Algauw kwam er een lege coupé, en Abby opende de deur. Ze liep naar binnen en ging bij het raam zitten, met haar tas nog op schoot. Die zou ze zo wel boven in het rek zetten.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on May 25, 2007 10:04:24 GMT -5
Hij deed zijn koffer in het rek en pakte die van haar ook , zodat hij die er ook in kon doen. Hij ging naast haar zitten en pakte simpelweg haar hand weer beet. Hij keek even opzij en toen uit het raam. Deze reis zal prettig worden , vooral nu Abby er was. Eigenlijk was hij weer vrolijk door Abby.
|
|