|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 23, 2007 13:25:58 GMT -5
Evan zat met zijn voeten half in het water, en luisterde vaag naar het geschreeuw van kinderen die elkaar natgooiden in het pierenbadje. Vaag, zag hij zijn voeten, bleek en flubberig. Hij had kippenvel, ook al was het minstens 18 graden in het binnenbad. Hij zat hier nu al een tijdje, maar het vreemde was dat hij nog niet had gezwommen. Hij wist eigenlijk ook niet meer of hij dat wou. Na nog een tijdje zo gezeten te hebben besloot hij dat hij toch maar even ging zwemmen en liet zich langzaam in het water zakken en haalde even diep adem.
Het warme water golfde om hem heen en maakte hem rustig. Gisteren had hij iets gelezen over mensen, in een gekkenhuis, die geheel tot rust kwamen in een zwembad omdat ze dan dachten dat ze weer in de baarmoeder waren. Evan wist niet of dat ook voor hem gold, hij dacht van niet want het leek wel heel onwaarschijnlijk.
Hij werd uit zijn overpeinzingen gestoord toen een groepje meisjes vlakbij heel hard giechelden. Hij keek hun kant op en glimlachtte even, waardoor het geluid alleen maar toe nam.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 23, 2007 13:31:13 GMT -5
Proestend kwam Kaye boven en ze veegde het water uit haar ogen. Ze zwiepte haar blonde haren uit haar gezicht, iets dat haar en de personen om haar heen op een douchebui kwam te staan. Ze had net een heel eind onder water gezwommen, iets dat ze vaak deed als ze overstuur was. Dan bleef ze net zolang onder tot ze niets meer voelde en dan kwam ze pas boven. En ze moest nu zwemmen, als oefening voor haar been.
Toen ze weer onderdook, botste ze onderwater in iemands rug. Ze kwam kreunend boven water, wrijvend over haar hoofd. "Mijn hersenschudding..." mompelde ze. Toen zag ze pas tegen wie ze was opgebotst. Evan! "Het spijt me!" zei ze snel. Ze hoopte maar dat haar hoofd niet rood werd.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 23, 2007 13:39:15 GMT -5
Evan draaide zich verbaasd om en grijnsde toen hij zag dat het Kaye was. "Sorry" zei hij, wat een automatisme was, omdat hij altijd sorry zei, ook als iemand anders bijvoorbeeld op zijn teen ging staan.
"deed je je pijn?" vroeg hij toen en keek Kaye doordringend aan en glimlachtte even.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 23, 2007 14:24:56 GMT -5
"Ja! Nee! Een beetje." Kaye grijnsde tot haar eigen verbazing naar Evan. Ze wreef even over haar hoofd en keek toen Evan even aan. "Gaat het? Ik brak volgens mij je rug." vroeg ze bezorgt. Het was echt iets voor haar. Ze knalde altijd tegen iedereen op.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on Apr 23, 2007 14:27:39 GMT -5
"Volgens mij is mijn rug best wel stevig hoor" zei Evan rustig en glimlachtte even. Het was vreemd, maar Kaye was een van de weinige die hij bijna niet kende en waarbij hij toch gedeeltelijk zichzelf kon zijn.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 30, 2007 2:36:35 GMT -5
"Dat voelde ik! Ik heb spontaan wéér een hersenschudding." plaagde Kaye. Ze dook even onder, zodat haar haar goed uit haar gezicht was. Toen ze weer bovenkwam, keek ze Evan aan. Ze kende hem niet echt, maar ze zou altijd die dag herrineren dat ze hem had 'gered'.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on May 1, 2007 5:58:18 GMT -5
Evan lachtte, maar ook hij werd geplaagd door herinneringen uit het verleden. Herinneringen die voor hem, nou ja, beschamend waren. Hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar Kaye en keek even naar beneden, naar zijn benen die uit de zwembroek staken en melkachtig wit waren. "En," begon hij rustig "Wat brengt jou op een dag als deze naar het zwembad?"
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 4, 2007 12:41:13 GMT -5
Kaye grijnsde. "Niets misdadigs, ik had gewoon zin om te zwemmen." antwoorde ze plagend. "En dezelfde vraag aan jou nu." Ze knipoogde even, en dook weer onder. Toen ze bovenkwam, schudde ze haar haar uit, en zorgde voor een plaatselijke regenbui. Ze was heel blij, dat was te merken. Maar ja, niet elke dag kwam je vriend terug.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on May 5, 2007 15:42:13 GMT -5
"Revalidatie" zei Evan een beetje mistroostig terwijl hij naar zijn buik staarde. "Ik heb een paar maanden geleden mijn been gebroken, niets ernstigs maar ze willen toch dat het weer sterker wordt. Dus moet ik zwemmen". Hij glimlachtte zwak, het was geen leuke herinnering aan de dag dat hij zijn been brak.
Hij was in de star, op een verhoging, maar het was heel druk en warm, hij kende niemand en wou naar huis, maar had geen idee meer waar de uitgang was. Paniekerig wou hij weglopen maar stortte ongeveer een halve meter naar beneden. Helaas voor hem kwam hij erg ongelukkig neer.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 20, 2007 6:20:53 GMT -5
"Volgens mij vind je het helemaal niet erg dat je moet zwemmen." zei Kaye met een plagende twinkeling in har ogen. Zij zelf zou het in ieder geval niet erg vinden; zwemmen vond ze heerlijk. Vooral onder water, daar was het zo heerlijk rustig. Je hoorde niets meer, en leek even helemaal alleen. Alsof je niet meer leefde, maar vanaf een afstandje toekeek. Heerlijk vond ze dat.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on May 24, 2007 0:20:59 GMT -5
"Dat is ook weer waar" zei Evan peinzend en glimlachtte even. "Er zijn zelfs mensen die hun hele leven in water blijven, omdat.. Dat ze dat fijn vinden. Iets met de baarmoeder geloof ik". Hij grijnsde even verontschuldigend en keek naar beneden. Zijn benen zagen er melkachtig wit uit onder water, en slierterig.
|
|