|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 8, 2007 9:27:53 GMT -5
8:45 De zenuwen vlogen rond in zijn buik, naast de vlinders. Kaye zou over een kwartiertje komen. Vanavond zou hij haar voor Prom vragen... Dat al over paar weken was! Hij stond op het dak, de wind waaide zachtjes door zijn haren. Gelukkig was er niet meer dan een licht zomerbriesje - zoals gebruikelijk rond deze tijd van het jaar - anders zouden de kaarsen meteen uitgaan. Hij had van waxinelichtjes een groot hart gemaakt. Midden in het hart lag een briefje met de grote vraag erop.
Zijn hart bonkte in zijn borstkas. Het dak was nu klaar. Vanaf de voordeur tot aan de deur naar het dak had hij briefjes gehangen met pijlen erop. Zo zou Kaye naar boven komen. Nu moest hij in de bezemkast vlaak naast de deur gaan zitten. Wachten... Maar nu nog niet... Zijn bruinge ogen staarden voor zich uit. Het was echt een geweldig uitzicht vanaf hier. Tientallen daken waren zichtbaar, en de hemel was mooi oranje-roze. Perfect.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 8, 2007 10:04:16 GMT -5
Licht grijnzend liep Kaye in haar eigen huis naar de deur. "Ik ga naar Diego!" riep ze, tegen niemand in het algemeen. "Veel plezier, lieverd!" hoorde ze tot haar eigen verbazing haar stiefmoeder van boven roepen. Sinds Diego er weer was, was haar relatie met haar stiefmoeder drastich verbeterd, en ze was haar zelfs weer mam beginnen te noemen, in plaats van haar eigen naam of gewoon niets. Ze opende de deur, en viste voor ze naar buiten ging snel de sleutel mee. Ze wist niet hoe laat ze thuis zou zijn, wie weet wel midden in de nacht!
Ze stapte naar buiten, en sloot de deur achter zich dicht. Diego had haar gevraagt te komen, maar had niet willen zeggen waarom. Ze was de laatste tijd gewoon té gelukkig. Het was net zo als vroeger! Ze waren dan wel allebei verandert, maar de liefde was er nog steeds. Allebei wilden ze dat het weer net als vroeger werd, en dat was gelukt. Het was serieuzer, beter geworden. Ze hield weer van hem, met heel haar hart en ziel.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 8, 2007 10:09:02 GMT -5
8:55 Hij voelde zijn hart bonken. Nog harder dan eerst. Het was tijd om zich nu te verstoppen. Kaye kennende was ze altijd op tijd. Hij liep naar binnen, zette de deur op een kier en stapte na een zacht te hebben geslaken de bezemkast in. Van binnen kon hij hem op slot draaien. Zo zou ze hem hier nooit vinden. Niet dat ze dat zou doen, maar je wist maar nooit.
De bezemkast was miniscuul, en hij paste er net in. Hij kon zich - met een grijns op zijn gezicht - herinneren dat Kaye en hij hier een keer ingeslopen waren. Al zoenend. Zijn ouders waren thuis en hij had huisarrest; dus ze mochten niet weten dat Kaye er was. Ze waren toen allebei aangeschoten, ze kwamen net van een feest. Dat was hun eerste keer geweest... Ze waren toen vijftien als hij het zich goed herinnerde. Nu zat hij daar weer in het donker, op een verhuisdoos.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 8, 2007 10:19:15 GMT -5
Nu breed glimlachend liep Kaye de voortuin van Diego in. Het was zo'n vertrouwd gevoel daar weer te komen! Bij de voordeur belde ze niet aan, maar gebruikte haar oude trucje om de deur te openen. Met een combinatie van duwen, trekken en iets aan het slot morrelen, kreeg ze gemakkelijk de deur op. Ze stapte naar binnen, en haar blik viel meteen op de pijltje. Ze begon te lachen. Wat was Diego van plan?! Ze trok haar jas uit, hing hem op de kapstok en liep de trap op. Boven bleef ze even staan, zoekend naar Diego.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 8, 2007 10:35:46 GMT -5
De zenuwen gierden door zijn lichaam. Ze was binnen! Hij moest zich inhouden niet in de lach te schieten. Hij sloeg voor de zekerheid zijn hand voor zijn mond. Hij moest het nu niet gaan verpesten. Dan had hij alles voor niks gedaan... Een beetje zenuwachtig keek hij rond in de donkere ruimte; maar zag niks.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 9, 2007 9:32:51 GMT -5
Haar blik viel even op de bezemkast, en een herrinering kwam boven. Ze glimlachte even, en bloosde licht. Het was echt een mooie tijd geweest vroeger; de gelukkigste van haar leven zelfs. Toen zag ze de deur naar het dak, en dan vooral het briefje erop. Haar glimlach verbreedde zich tot een grijns. "Wat ben je allemaal van plan, lieve Diego?" mompelde ze in zich zelf. Ze duwde de deur open, en haar mond viel open. Al die kaarsjes! Wat lief!
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 7:09:11 GMT -5
Diego hoorde haar voetstappen; en voelde haar aanwezigheid. Zijn hart bonkte. Nu moest hij echt stil zijn. Hij hield zijn adem in, en hoorde haar in zichzelf mompelen. Wat lief! Hij glimlachte in het donker. Nu ze buiten was durfde hij weer te ademen. Nu even wachten. Ze moest het briefje gelezen hebben...
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 7:38:43 GMT -5
Handig klom Kaye het dak op, en ging in het hart van kaarsjes zitten. Ze had een brok in haar keel, gewoon omdat het zo lief was wat hij had gedaan, en ze bloosde behoorlijk. Toch sierde een grote glimlach haar gezicht. Dit was de Diego die ze kende weer. Haar Diego. Nu pas had ze het idee dat alles weer goed was. Het was vergeven, en ze gingen weer verder. Ze pakte een briefje op, waar ze half op zit, en fluisterend las ze het op. "Lieve Kaye. Ik kan moeilijk uitleggen hoe blij ik ben dat ik je weer elke dag kan zien. Ik hou van je. - Je Diego p.s. Zullen we samen naar Prom gaan? " Verbaast las ze het briefje nog een keer. Het was gewoon zó lief! "Oh mijn god, Diego!" mompelde ze.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 8:47:57 GMT -5
Diego hoorde haar weer mompelen. Ze las zijn briefje op! Hij grijnsde van oor tot oor. Langzaam; zonder al te veel gekraak opende hij de deur van de bezemkast. Kaye zat in het grote hart, helemaal verzonken in gedachten. Muisstil liep hij het dak op, stapte het hart in en sloeg zijn handen voor haar ogen. "Vind je het een beetje leuk?" Fluisterde hij in haar oor.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 10, 2007 13:29:03 GMT -5
Kaye slaakte een gilletje van schrik toen ze Diego's stem hoorde en zijn handen voor haar ogen voelde. "Diego!" Ze maakte haar gezicht voorzichtig los, en trok hem aan zijn hand naast zich. Daar omhelsde ze hem. "Wat lief!" Ze keek hem even liefdevol aan. "Ik ga dolgraag mee!"
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 10, 2007 13:36:03 GMT -5
Diego bloosde en verlegen keek hij naar de grond. Hij ging net als Kaye op zijn knieeën in het hart zitten. Hij wist even niet zo goed wat hij moest zeggen. De zachte wind blies door zijn bruinrode haren heen. Ze hadden ongeveer de kleur van koper. Hij had altijd al van de kleur gehouden. "Mooi zo..." Fluisterde hij bijna. Hij gaf Kaye een kus op haar wang, daarna gleden zijn lippen over haar huid naar haar lippen. Zijn hart bonkte in zijn keel. Dit was zo'n speciaal en mooi moment...
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 11, 2007 9:49:12 GMT -5
Kaye glimlachte om zijn verlegenheid. Zelf was ze niet verlegen meer; Diego was de enige die dat altijd bij haar kon laten verdwijnen. Wel bloosde ze ook nog. Het lichte avondbriesje speelde met hun haar, en het ondergaande zonnetje maakte haar eigen blonde haar glanzen als goud. Ze pakte voorzichtig zijn hand en zoende hem zacht op zijn mond. De tederheid in haar bewegingen had de overhand; ze hield niet van dat wilde gedoe.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 12, 2007 14:55:19 GMT -5
Zachtjes bewogen zijn lippen en zijn tong. Hij wist dat Kaye niet van wasmachine-achtige bewegingen hield. Hij zelf ook niet. Rustig, teder, romantisch en teder. Zo hoorde een zoen te zijn. Daar waren Kaye en Diego het over eens. Ze hadden af en toe wel eens een meningsverschil, maar over het algemeen zaten ze wel op dezelfde golflengte.
Na een paar minuten trok hij zijn hoofd zachtjes terug. Een glimlach lag rond zijn lippen. "Zullen we naar binnen gaan?" Fluisterde hij in haar oor terwijl hij er nog een kus op gaf. Hij stond alvast op. Het begon koud en donker te worden. Hij wist nog niet echt wat ze zouden doen. Waarschijnlijk gewoon lekker op de bank in zijn kamer zitten kletsen met een bak popcorn en dan misschien een film kijken. Gewoon lekker samen zijn. Meer hadden ze niet nodig.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 20, 2007 9:42:27 GMT -5
Kaye glimlachte ook. Ze had kippenvel, maar de rust en de sfeer op het dak was geweldig. Ze had nog geen zin om naar binnen te gaan. Het was echt heerlijk hier. Ze pakte Diego's hand, en trok hem voorzichtig weer naast zich. "Het is heerlijk hier. Is het goed als we nog even blijven?" vroeg ze, op zachte toon pratend. Ze wild het moment niet verpesten door als een viswijf te gaan krijsen. Het was hier zó rustig! "We kunnen zo een film gaan kijken, maar nu nog niet. Alsjeblieft?"
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 20, 2007 15:49:12 GMT -5
Diego was verrast door Kaye reactie, maar wel prettig verrast. Hij glimlachte. "Wat jij wil, lieverd." Zijn lippen vormden een lieve grimas. Hij vermande zich. Hij was de man hier, dus niet aanstellen! De kaarsjes om hen heen waren nu echt nog het enige licht. De zon was nu helemaal achter de horizon verdwenen.
Hij ging weer naast haar zitten, en leunde lekker tegen haar aan. Zijn hoofd rustte op haar schouder. Zo zaten ze vaak, lekker rustig, luisterend naar elkaars hartslag en ademhaling. Het kalmeerde hem.
|
|