|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Sept 30, 2007 13:38:17 GMT -5
Zach zat, tussen wat gekleurde kussens van Abby en Rain, op de bank. Lichtelijk languit zoals hij op de een of andere manier altijd zat. Het was nu namiddag, en nog steeds warm - eigenlijk zonde om nu niets meer te gaan doen, en de mooie zomeravond zomaar voorbij te laten gaan.
Hij had zich de hele dag al een beetje verveeld. Hij had 's morgens een aantal lessen gevolgd, vroeg klaar geweest en wat rondgehangen op het football veld met een aantal vrienden. Hij had Jarlé ¡l de hele dag niet gezien, en hij mistte haar. - En dat terwijl ze nu, gelukkig, in dezelfde dorm woonde. Maar ze hadden alle twee hun eigen dingen, en soms wat te druk.
Zach nam nog een slok uit het grote glas, die voor hem had gestaan op het tafeltje, en zette hem nu leeg terug. Langzaam gleden zijn ogen naar het raam, de verveling nam langzaam toe. Hij vistte zijn mobiel, een nieuw exemplaar uit zijn zak, en opende een nieuw berichtje, - naar Jarl鮊
Hai lief, Waar ben je nu? Ik heb absoluut niets te doen, en ik mis je! x Zach.
Hij glimlachtte, en drukte op verzenden.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Sept 30, 2007 13:54:14 GMT -5
Jarlé zat rustig in de bibliotheek; helemaal verdiept in haar boek. Het was doodstil, maar zij was ook behalve de bibliothecaresse de enige in de bieb. Wie zat er nou om 8 uur nog in de bieb op zo'n mooie avond als deze?! Opeens voelde ze haar mobiel trillen. Haar wangen kleurden rood van de schrik. Ze klikte op openen. Het was een heel oud mobieltje dat ze ooit ergens gestolen had. Haar lippen vormden een glimlach. Wat lief! Ze smolt vanbinnen. Zach was zo lief! En het was al bijna drie maanden aan! Hee ! [K] Ik mis jou ook ! Zit nu in de bieb. Ben je thuis? Ik kom er zo aan dan. xx Jar [/sub] Ze drukte snel op verzenden en stopte haar mobiel weer in haar zak.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Sept 30, 2007 14:02:41 GMT -5
Zodra Zach op verzenden had gedrukt, had hij zijn mobieltje op tafel gelegd om zijn glas in de keuken te zetten. Hij schoof zijn glas op het aanrecht, en hoorde het vaage tril geluid van zijn mobiel op het hout. Zijn smalle lippen vormde een glimlach, ze had terug ge-smst.
Snel opende hij postvak-in, en las het sms'je.
Ja, ik ben nu thuis, wacht op je! houvanje - Zach.
Zijn vingers gleden vlug over de knopjes, las het smsje even over en drukte toen op verzenden. Hij grijnsde onwillekeurig toen hij terug dacht aan de eerste ontmoeting. Hij had haar al zo lang leuk gevonden, en nu gingen ze al - snel bedacht hij welke datum het was - 3 maanden met elkaar..
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Sept 30, 2007 14:10:00 GMT -5
Jarlé voelde haar mobiel weer trillen en werd met haar gedachte uit het boek getrokken. Zach! Ze las snel het smsje en stopte het boek in haar tas. Ze gaf de bibliothecaresse een knikte en draaide zich op haar hakken op. Ze snelde zich snel naar haar dorm. Ze kon niet wachten Zach te zien! Het was zo heerlijk om elke nacht tegen hem aan te liggen, elke dag met hem te praten, hem te kunnen zoenen, gewoon bij hem te zijn. De gemene opmerkingen waren stukken minder geworden sinds het begin van hun relatie. De meeste mensen waren er al aan gewend; en het nieuwtje was nu al prehistorisch.
Bij Dorm 4 aangekomen klopte ze drie keer op de deur. Ze wipte nerveus met haar voeten. Het liefste ramde ze de deur in, en stromde ze op hem af. Maar ze wachtte af. Ondertussen streek ze een donkerblonde haarlok achter haar oor. Ze glimlachte en wachtte af.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Sept 30, 2007 14:18:39 GMT -5
Toen Zach iemand op de deur hoorde kloppen, stopte hij snel zijn mobiel in zijn zak en snelde naar de deur; Jarlé!
Met een brede glimlach, zoals hij altijd lachte, opende hij de deur. Hij keek haar even aan, zo knap! En begroette haar met een omhelsing. "Hai lief" Begroette hij haar, met zijn gezicht verborgen tussen haar lichte krullen. Langzaam liet hij haar los, het liefst hij hij eeuwig zo gestaan, maar hij bedacht zich dat ze midden in de deurpost stonden.
Snel liet hij haar binnen, en glimlachte.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Sept 30, 2007 14:41:30 GMT -5
"Zach!" Zei ze zachtjes en gaf hem een stevige knuffel terug. Haar tas zette ze op de grond. Ze liep de dorm in en sloot de deur achter haar dicht. Jarlé liep naar hem toe en sloeg haar armen losjes om hem heen. Ze moest haar hoofd bijna geheel in haar nek leggen om hem recht aan te kijken. Hij was een stuk langer dan zij. Ze vond het niet zo erg; het gaf haar een veilig gevoel. "Wat heb ik dit gemist zeg." Zei ze zachtjes en drukte zich tegen hem aan. Ze kon zijn hart horen klopen...
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Sept 30, 2007 14:57:08 GMT -5
"Ik heb jou gemist" Antwoordde hij, en glimlachte terwijl hij zijn handen achter haar rug sloot. Hij keek haar rustig aan. Hij had haar echt gemist, haar gezicht - haar ogen, haar mond, alles.
Hij boog zich een stukje naar voren en kustte Jarlé op haar zachte lippen. "Hoe was je dag?" Vroeg hij terwijl hij zich zachtjes lostrok en haar vragend aankeek. Het was de eerste keer vandaag dat ze elkaar weer echt zagen, op die morgen na.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Sept 30, 2007 15:00:04 GMT -5
"Mooizo." Zei ze grijnzend, waarna ze hem terug zoende. Dit voelde na drie hele maanden nog steeds heerlijk aan. "Wel goed, hoor." Zei ze, een beetje teleurgesteld dat hij haar los liet. "Jij ook wat drinken?" Jarlé liep naar de keuken en haalde de fles cola uit de koelkast. Een groot glas haalde ze uit een kastje, en schonk het vol. Ze had echt dorst. De cola zette ze nog niet terug; in geval Zach ook wat wilde. Ze keek hem glimlachend aan. Ze voelde zich echt als een volwassen vrouw, zo alleen in een 'huis' met haar vriend.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Oct 2, 2007 14:01:08 GMT -5
"Graag" Knikte hij glimlachend, terwijl hij weer zachtjes terug plofte op de bank, waar hij zonet ook had gezeten. Zijn ogen gleden over haar en de keuken, terwijl ze drinken inschonk. Een schuldgevoel, die steeds groter werd knaagde aan zijn geweten. Ergens wist hij dat hij het aan Jarlé moest vertellen, het had immers niets betekend, maar het schuldgevoel bleef en hij twijfelde enorm. Misschien moest hij het er eerst maar eens over hebben met Rain of Abby, of niet.
Het duizelde hem van de twijfels, iets wat hij niet vaak had, eigenlijk bijna nooit. Zach had altijd wel zijn woordje klaar, helemaal tegen meiden. Maar Jarl was zo anders, dan al de andere waar hij al mee gegaan was. Serieuser misschien.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Oct 10, 2007 11:10:49 GMT -5
Jarlé schonk ook voor Zach een glas met cola in. Ze wierp een blik op hem; terwijl hij zo op de bank zat. Zat er hem iets dwars? Een lichte vrons verscheen in haar gezicht. Met de twee glazen in haar handen liep ze naar de bank toe. "Is er iets?" Vroeg ze zo neutraal mogelijk. Ze kende Zach nu al zo goed; ze kon meteen zien als er iets was.
Ze nam naast hem plaats en zette de twee glazen op het salontafeltje voor hen. Ze haalde een hand door haar haren en probeerde hem aan te kijken; hem te doorgronden. Ze schoof dichter naar hem toe en leunde zachtjes tegen hem aan.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Oct 10, 2007 11:21:43 GMT -5
"Dankje" Knikte hij, lichtelijk opgeschrokken uit zijn gedachtegang. Hij glimlachte half toen ze de glazen voor hen neerzette, en tegen hem aan leunde. Wat had hij op dit moment de pest aan zichzelf, - Zach wou haar niet kwetsen, asboluut geen pijn doen. Maar het schuldgevoel wat aan hem knaagde werd groter. Hij had nooit moeten afspreken met Kayleigh.
"Ken je dat, als je iets heel stoms doet, en wou dat je alles kon terugdraaien?" Begon hij, terwijl hij voor zich uitkeek, Jarlé huid tegen de zijne voelde.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Oct 11, 2007 9:57:26 GMT -5
Jarlé fronsde haar wenkbrauwen. Dus dat was er aan de hand. Schuldgevoel. "Oh zeker..." Jarlé zuchtte en dacht na over haar vergelijkbare situaties. Ze zou soms willen dat ze niet altijd zo afstandelijk had gedaan. Ze was sinds een paar maanden een stuk opener en ze voelde zich nu stukken beter. Of soms had ze er spijt van dat ze haar moeder in de steek had gelaten. Niet dat ze haar vaak zag, maar ze had nu écht geen contact meer met haar.
"Maar wat het ook is; niks kan zo erg zijn dat ik niet meer van je hou." Zei Jarlé glimlachend en ze leunde nog dichter tegen hem aan. Ze wilde dat hij haar door deze woorden vertrouwde en het haar zou vertellen. Wat ze niet wist, was dat ze het voor hem hiermee waarschijnlijk alleen maar moeilijker maakte.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Oct 13, 2007 10:34:03 GMT -5
Zijn blik was gericht op de tafel voor hem, terwijl de woorden van Jarlé langzaam tot hem doordrongen. Wat was hij stom geweest, - al had het niets voorgesteld. Hij voelde niets voor Kayleigh, en zij ook niet voor hem, het was gewoon.. een fout geweest.
Nu moest hij het haar vertellen, haar pijn doen - of het kon haar niets schelen. Zach had geen idee hoe ze zou reageren, en dat maakte hem nervous. "Je kent Kayleigh Lance, toch wel?" Het was alweer een tijd geleden, en hij was half vergeten hoe ze, hij en Kayleigh, erop waren gekomen. "Het is al een tijd geleden gebeurd, maar.." Hij zocht de juiste woorden om zijn zin af te maken, maar hij kon niet de juiste woorden vinden. Niet de woorden die het zachter zouden maken. Alleen de waarheid.
"We hadden afgesproken,-" Hij had Jarlé nog niet aangekeken, had geen idee of ze snapte wat hij nou eigenlijk precies bedoelde, al was ze waarschijnlijk slim genoeg. Zijn zin verwaterde en hij draaide zijn hoofd licht naar de hare. Hij kon niet eens de juiste woorden vinden, laat staan zijn zin afmaken.
|
|