|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jun 17, 2007 11:32:23 GMT -5
Hij knikte en zweeg even. Als ze maar niet dachten dat hij partij koos, want dat was hij niet van plan; hij hield van beiden evenveel, hij zou nooit een kant kunnen kiezen.
''Leg het haar dan uit, praat met haar! Gewoon rustig - zoals je nu met mij praat. Alles valt uit te praten Abb.'' Hij draaide zijn hoofd een stukje zodat hij haar aan kon kijken. ''Ook dit'' Vervolgde hij rustig.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 18, 2007 13:43:27 GMT -5
Abby knikte en dacht even over zijn woorden na. Haar gezicht kreeg even een hoopvolle trek, die meteen weer vervaagde. Ze wist dat dat moeilijk zou worden, aangezien Rain en zijzelf behoorlijk koppig waren. Geen van beiden zou snel toegeven, zelfs als het zo bleef gaan. Gewoon rustig praten zou er niet zo snel in zitten, vreesde ze. Het enige dat misschien zou helpen... Plos veerde ze overeind. "Ik weet wat ik kan doen!"
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 18, 2007 13:56:34 GMT -5
Met twee volle boodschappen in haar armen liep Jarlé door de gang. Een vrolijke glimlach sierde haar lippen. Ze was net langs de supermarkt geweest, om allerlei eten, snoep, ships en frisdrank te kopen. En bier voor Zach. Gewoon, om hem te verwennen. Jarlé was niet zo'n drinker. Ze haat het, om eerlijk te zijn.
Een gouden "4" sierde de deur van - nu ook haar - dorm. Ze zette de zware tassen op de grond, en zocht naar de sleutel in haar jaszak. Ze taste met haar vingers in de zak. Na een tijdje had ze hem gevonden, en stak hem in het slot. De deur ging met een zwaai open. "Zach! Ik ben thuis!" Riep ze door de dorm. Ze vond het heerlijk om dat te kunnen zeggen. Thuis. Ze had nooit een echt thuis gehad, maar nu wel.
Zonder op antwoord te wachten liep ze de huiskamer door, naar de kamer van Zach, de twee zware tassen in haar handen. "Zach!" Riep ze nog een keer, en opende de deur naar de slaapkamer.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 18, 2007 14:00:29 GMT -5
Toen een nieuwe stem door de dorm schalde, was Abby even bang dat het Rain was. het was best iets voor haar om expres hem zo uitbundig te begroeten, en Abby links te laten liggen. Maar toen de slaapkamerdeur openging, herkende ze Jarlé. Met een kleine glimlach liet ze zich weer op het bed zakken, op haar rug naast Zach. Ze deed geen moeite gewoon te gaan zitten; het feit dat zijn vriendin er was maakte haar niet zoveel uit. Ze deed toch niets ergs? Ze waren gewoon aan het praten, meer niet. Het meisje was slim genoeg dat in te zien.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jun 19, 2007 9:28:17 GMT -5
Hij glimlachte toen hij haar stem hoorde. Net toen hij zijn mond opende om te roepen dat hij hier was, opende ze de deur al. ''Jarlé!'' Begroette hij haar terwijl hij opstond, om haar te omhelsen en te helpen met de tassen. Zijn stem klonk redelijk vrolijk voor de situatie, voor de situatie in de dorm. Maar misschien kwam het, omdat hij eindelijk weer tijd had voor zijn beste vrienden, en voor Jarlé. Zo vaak hadden ze elkaar de laatste tijd niet gezien. Al een stuk vaker dan dat Jarlé nog in haar ouder huis woonde, dat wel! Gelukkig..
ooc// argh! Ik ben zo inspoloos als weetikwat! D=
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 19, 2007 14:56:47 GMT -5
"Oh... Stoor ik?" Vroeg ze met een tikje roodaangelopen hoofd. Ze was in de week dat ze hier woonde bijna geen dormgenoten behalve Zach tegen gekomen. Ze had wel gemerkt dat er veel spanningen in de lucht tussen de twee meisjes hingen, maar dat deerde haar niet. Ze merkte het zelfs bijna niet. Bij haar thuis hadden er ook altijd spanningen - nog veel ergere zelfs - in de lucht gehangen. Nog voordat ze verder haar excuses aan kon bieden voelde ze Zachs sterke armen om haar heen. Het gaf haar een warm, vertrouwd gevoel.
Zachtjes liet ze los, om in zijn ogen te kijken. "Dag schat." Zei ze zachtjes, waarna ze de tassen op de grond zette. Ze glimlachte verlegen. Haar blik richtte ze even op het meisje op zijn bed. Een kleine jaloerse steek vloog door haar maag. Zij zat altijd op die plek... Jar, stel je niet aan. Kijk hoe blij Zach is je te zien! "Hey. Jij bent toch Abby?" Vroeg ze verlegen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 20, 2007 4:19:08 GMT -5
Abby bekeek de twee met een mistroostige gevoel. Het deed haar aan Lex denken, ookal waren ze wat wilder in de omgang dan Zach en Jarlé. Maar Abby en Lex waren dan ook een stuk korter bij elkaar. Bij hun was alles gewoon zo snel gegaan. Alles was in een stroomversnelling gekomen na dat msn gesprek en het telefoongesprek. Terwijl Zach juist had verteld dat Jarlé en hij elkaar al een hele tijd stiekem leuk vonden. Toch hoopte Abby dat bij haar ook een keer de rust zou terugkeren, en ze een wat volwassenere relatie zouden krijgen. Maar dan moest Rain eerst bijdraaien.
Ze knikte naar Jarlé. "Ja." Met een wat vrolijkere glimlach kwam ze overeind. "Eindelijk zie ik Zach's engeltje dan eens. Hij heeft het altijd over je," zei ze met een knipoog naar Zach. Het drong maar half tot haar door wat voor eerste indruk ze zou maken, moe en mager als ze was.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 20, 2007 9:24:55 GMT -5
Jarlé bespeurde de droevigheid in Abby's ogen. Ze wist nog dat ze haar eerst een beetje een opgeblazen tutje vond, maar sinds ze bij elkaar in huis woonde voelde ze dat er meer onder die glimlach zat. Het viel haar niet eens zo op dat ze vermagerd was. Zij zelf was ook ongeveer van haar vormaat, en kende haar niet goed genoeg om het te zien.
Jarlé bloosde nog meer. "Echt?" Vroeg ze aan Zach, met een zwakke glimlach. De mensen om haar heen vertelden ook altijd dat ze uren over Zach kon doorratelen. Sinds zij en Zach bij elkaar waren praatte ze opmerkelijk veel meer. Mensen keken minder over haar heen, en ze was vrolijker. Zach had haar echt zelfvertrouwen gegeven. Ze had uren bij hem kunnen uithuilen over hoe mensen gemeen tegen haar deden, en hij troostte haar dan. Hij fluisterde lieve woordjes en praatte haar moed in. Dat had haar onwijs geholpen. Aan sex waren ze nog niet toe. Zij niet tenminste. Ze wist diep in haar hart dat Zach er vast wel eens over nadacht, en er misschien over zou willen beginnen, maar bij de gedachte alleen al brak het zweet bij haar uit. Zoenen was voor haar al iets heel intiems en speciaals.
|
|