|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 26, 2007 8:58:27 GMT -5
Vandaag was het eindelijk zo ver. Jarlé zou verhuizen naar Zach' z'n dorm. Eindelijk woonde ze niet meer zo ver uit elkaar. Hij had eergister het verhuisbriefje in geleverd, dat werd meteen goedgekeurd zodat ze eindelijk alle spullen konden verhuizen.
Met een glimlach hield hij de deur voor Jarlé open naar de dorm. Ze waren er eerder geweest vandaag, zodat Jarlé kon rondkijken en wist waar ze terechtkwam.
''En welkom, voor de tweede keer vandaag.'' Grijnsde hij naar haar. Waarna hij vluchtig een hand door z'n warrige haar haalde. Eindelijk kwam ze hier wonen, hij had er dagen naar uitgekeken.
''Zal ik je tas overnemen?'' Glimlachte hij, waarna hij z'n hand uitstak om de tas aan te nemen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 26, 2007 9:06:01 GMT -5
Jarlé's hazelnootbruine ogen fonkelden. Ze was zó gelukkig. Dat was ze al geweest sinds de dag dat ze voor het eerst hadden gezoend. Die dag was in haar geheugen gegrift. Nooit zou ze dat vergeten. "Dankje." Zei ze glimlachend. Ze zweefde. Ze keek de dorm rond; hij was vrij groot. Haar grote weekendtas had ze in haar armen. Dat was alles wat ze had. Gewoon heel erg weinig. Wat kleren, wat knuffels, toilletspullen en wat oude, kleine spulletjes zoals foto's die heel dierbaar voor haar waren. "Waar is jouw kamer ookal weer?"' Vroeg ze terwijl ze de dorm in liep. Ze had werkelijk geen idee welke deur tot zijn kamer gehoorde. Het waren er zoveel vergeleken met haar huis... De tas voelde steeds zwaarder aan. Vanavond zou ze samen met Zach in zijn grote 2, bijna 3 persoons bed slapen...
Haar moeder had ze op de hoogte gesteld van haar verhuizing. Nu zou ze het geld niet meer thuis afleveren, maar opsturen. Het was een heel kort, bot telefoontje geweest. Niet dat het Jarlé wat meer kon schelen. Ze hield niet meer van haar moeder, er was te veel gebeurd. Al helemaal niet meer nu ze Zach had. Nu had ze gezien wat houden van echt inhield. "Oh dat is lief." Zie ze waarna ze de tas aan Zach overhandigde.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 26, 2007 9:15:00 GMT -5
Zach nam haar tas aan, die licht aanvoelde in z'n handen. Hij was blij dat ze eindelijk hier heen kwam. Nu hoefde ze niet meer alleen te zijn. ''Kom maar'' Antwoorde hij, terwijl hij met z'n vrije hand de hare pakte en haar richting de deur van z'n kamer loodste.
Zijn dormgenoten waren niet thuis nu, dat kon nog wel even duren. Zach opende de deur naar zijn kamer, het was aardig ruim met een groot bed. Jarlé had z'n kamer nog niet echt gezien, tenminste niet goed - ze waren er even snel geweest. ''Wel, wat vind je?'' Grijnsde hij lichtjes, waarna hij haar zacht een kus op haar voorhoofd plantte.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 26, 2007 9:18:44 GMT -5
Jarlé zweeg en volgde Zach. Nog steeds drijvend op een roze wolk. Hij was zo knap, zo mooi, zo lief... He had the whole package... Ze voelde een zacht kussen tegen haar gezicht aan en grijnsde. "Jij weet ook nooit van ophouden, hè?" Zei ze lachend terwijl ze het kussen tegen zijn hoofd aan gooide. "Gothcha...!" Zei ze quasi-bitchy en barste in lachen uit. Ze lachte veel en veel meer sinds zij en Zach praktisch de hele dag samen waren.
Ze plofte neer op zijn bed en sloot haar ogen. De kamer was groot, ruim en licht. En het bed voelde heerlijk aan. Dit is zeker wel wat anders dan het flatje in New Dorans... Ze had veel leerlingen horen klagen over de dorms, dat ze zo vies, klein en lelijk waren, maar voor Jarlé was dit een kasteel.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 26, 2007 9:27:48 GMT -5
Grinnekend, wat vloeiend overging in een lach probeerde hij het kussen te ontwijken, wat niet bepaald lukte. Hij bukte te laat waardoor het kussen tegen z'n hoofd aankwam.
''Wil je wat drinken?'' Vroeg hij, nog steeds half lachend. Even, toen Jarlé haar ogen sloot, liet hij z'n blik over haar gaan. Hij glimlachtte, ze was zo lief, mooi. Hij had bedacht dat hij haar vanavond zou vragen voor het prom, wat er al snel aankwam. het zou perfect zijn als ze samen zouden heengaan, het leek hem geweldig.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on May 26, 2007 10:02:22 GMT -5
Ze opende haar ogen weer toen ze zijn stem hoorde. "Ja lekker." Zei ze met een lieve glimlach. Ze stond op, en besloot alvast te gaan uitpakken. "Dan ga ik m'n tas wel uitpakken." Ze keek hem even aan en knikte. Ze ritste haar tas open en keek de tas in. Bovenop lagen haar meest dierbare spullen. Een foto van haar, haar moeder en haar vader toen ze nog één jaar oud was. Een klein porseleine beeldje van een poes die ze van haar vader had gekregen. Haar schetsblock. Haar etui. Een foto van Zach. Haar paspoort, sleutels en geld.(dat was gewoon belangrijk) Een armband die ze van Zach had gekregen en een kaars. Die kaars stak ze altijd aan als ze zich rot voelde; het hielp haar kalmeren. Verder lagen er nog knuffels in, en wat - bijna allemaal - versleten kleren. De belangrijke spullen stalde ze uit op het nachtkastje aan de ene kant van het bed. Haar knuffels legde ze op haar kussen neer, en de kleren legde ze in de klerenkast.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on May 26, 2007 10:56:07 GMT -5
''Okay'' Knikte hij, waarna hij deurpost uitliep richting de keuken. Het was nog zo stil in de dorm, dat het bijna vreemd leek. Altijd was er wel iemand, Abby, Rain of wie dan ook. Hij glimlachtte terwijl hij de koelkast open trok en wat te drinken eruit vistte. Vanaf nu Jarlé ook.
Hij liep terug, met twee gevulde glazen. Hij gaf met z'n voet een zetje tegen de deur waardoor deze half openging. ''Tada'' Zei hij wat droog, terwijl hij de glazen neerzette op een tafeltje en zacht op zn bed neerzakte.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Jun 15, 2007 8:18:37 GMT -5
Een beetje geschrokken en gegeneerd keek ze op. Haar wangen kleurde lichtelijk rood. Ze was nogal helemaal met zichzelf bezig geweest, en was geschrokken toen hij binnen kwam. Toch kon ze niet blijer zijn zijn gezicht te zien. Zijn groene ogen waren zo mooi... De mannelijke trekken in zijn gezicht, zijn lichaam... Haar hart bonkte elke keer als ze hem zag, of als ze hem aanraakte. Hij was zo teder...
"Dankje." Zei Jarlé zachtjes. Ze zette het glas aan haar lippen en nam langzaam een slokje. Ze keek hem tijdens het drinken aan, met een glimlach. Ze was echt gelukkig zo. Het kleine kamertje voelde nu al als thuis. Zo lang Zach er was voelde álles als thuis.
|
|