|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 8, 2007 11:00:47 GMT -5
Voordat het tot hem doordrong dat de vuist van de man in zijn richting kwam, voelde hij die al op zijn wang terechtkomen. Door de enorme kracht die de man in de klap had gezet, deed Peter een paar snelle stappen opzij, in een poging zijn evenwicht te houden. Hij struikelde bijna over zijn eigen voeten en had zijn lichaam niet meer in bedwang, hij stootte zijn hoofd tegen de muur, omdat hij nog steeds met enige snelheid in de richting van die muur bewoog. Hij kreunde en greep met zijn hand naar zijn hoofd. Hij voelde een stekende pijn, maar probeerde die te negeren, wat niet helemaal lukte. Hij werd pas echt furieus toen hij zag dat de vader van Alyssa Catherina had geslagen, die nu schrikwekkend stil op de grond lag. Zijn ogen flitsten naar de vader van Alyssa, al was die inmiddels door de deur naar buiten gebeukt. Peter liep richting de deur, hij was nu zo boos dat hij de man in elkaar wilde slaan, niets on hem meer tegnehouden, zelfs zijn bonkende hoofd niet.
Een eindje achter Catherina aan was Rachel meegekomen naar diens dorm. Ze liep het tuinpaadje in, en deinsde geschrokken weer een paar passen achteruit toen ze een man op het tuinpaadje zag vallen, nadat hij door de deur geraakt was. Ze wist voor een moment niet wat ze moest doen, ze wist niet eens wie de man was. Ze liep naar hem toe en knielde bij hem neer, en keek of hij gewond was.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 8, 2007 11:11:01 GMT -5
"Rot op- Jij bent zeker ook zo'n 'vriend' van Alyssa?! Vertel haar maar dat ze naar huis moet komen, haar jongen achter moet laten en school moet laten zitten" bromde Alyssa's vader. Hij keek Rachel nijdig aan, krabbelde overeind en stormde weg. "Dorm.. 4? Op de Purpl- Ja die" piepte Alyssa tegen de telefoon. Een vrouw probeerde haar gerust te stellen en Alyssa hing na een benauwde 'doeg' de telefoon op. Tranen vulden haar ogen. Dit was haar schuld, want het was haar vader. Of niet? "Waarom ging ik nou niet mee? Waarom moest ik zo nodig bukken?" zei ze, meer tot zichzelf dan enig ander. Ze hoorde haar vader praten en weglopen; het was veilig. Er stond nog iemand achter de deur, dus die moest ze wel opendoen. Aarzelend deed ze hem open, terwijl ze in de verte al een ambulance hoorde. Zonder te kijken wie aan de andere kant van de deur stond ging ze op de grond zitten en verborg haar gezicht in haar handen. Geluidlose tranen gleden over haar wang. Zij hoorde hier op de grond te liggen, niet Catherina. Dit was allemaal haar schuld!
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 8, 2007 11:23:04 GMT -5
'Alyssa! Wat... wat..?' Rachels ogen gleden door de hal van de dorm. Ze zag een huilende Alyssa op de grond zitten, vlakbij lag een levenloze Cahterina. Peter, die briesend van woede en met gebalde vuisten de man achterna keek, viel haar nauwelijks op. Ze snelde naar Catherina toe en bukte bij haar. 'Cath...' mompelde ze. Haar blik gleed af naar de pols van Catherina. Voorzichtig legde ze die recht, want die had in een benarde positie gelegen. Rachel veegde een pluk donker haar uit Catherina's gezicht.
Peter keek de man woedend aan, maar ging hem niet achtervolgen. Hij ontspande zich na een tijdje, en zonk ineen naast Alyssa. Hij mompelde iets onverstaanbaars, waarin niet al te aardige woorden voorkwamen die betrekking hadden op Alyssa's vader.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 8, 2007 11:29:48 GMT -5
"Wie-wou-wie-wou, BENG! Stap stap. Hallo?" klonk er. De ambulance was er, een verpleger kwam binnen. "ach jee.." mompelde hij. Hij liep weer weg, kwam terug met een ander en een brancard. "Zouden jullie mee willen rijden? Mischien tegen de schrik een glas water, en mischien kun je vertellen wat er is gebeurd?" vroeg de man geruststellend, met een zachte stem. Ze droegen Catherina naar de wagen, legden de brancard erin en keken naar Alyssa, Rachel en Peter. Alyssa stond aarzelend op en hoopte dat Peter sowieso meeging, want hij kon het op het moment beter vertellen. Nog steeds gleden er geluidloze tranen over haar wangen, terwijl haar ogen Catherina nauwlettend in de gaten hielden. \ Nog steeds bleef ze zichzelf beschuldigen. Zij had niet moeten bukkenn, als ze meteen naar huis was gegaan was dit niet gebeurd. Het was tenslotte háár vader!
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 8, 2007 11:35:57 GMT -5
'Ja,' zei Rachel meteen. Zonder de man, of iemand anders dan Catherina, aan te kijken liep ze naast de brancard richting de ambulance. Ze keek naar Catherina, ze lag er zo levensloos bij, Rachel kreeg er rillingen van over haar rug. Ze stapte de ambulance in, nu pas keek ze een van de verplegers aan, met een vragende blik.
Peter zei niets, maar knikte langzaam. Hij dacht dat als hij zijn mond open zou doen er een stortvloed van scheld- en vloekwoorden uit zou komen, dus hield hij wijselijk zijn mond dicht. Hij keek Alyssa even veelbetekenend aan, met een blik waarmee hij haar duidelijk probeerde te maken dat het niet haar schuld was. Kon zij er iets aan doen dat ze zo'n vader had? Nee dus. Peter stond langzaam op en pakte Alyssa hand vast. Door de enorme hoeveelheid woede die hij voelde, merkte hij nauwelijks iets van de erge hoofdpijn die hij had dankzij de klap van Alyssa's vader.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 8, 2007 11:37:59 GMT -5
Ooc: *vervolg Ziekenhuis*
|
|