|
Post by engeltje on Mar 29, 2007 9:33:10 GMT -5
Alyssa greep haar sleutel, stak hem in het slot en legde haar hand op de deurklink. Tranen vulden haar ogen, maar ze beet op haar lip. Haar hand duwde de klink naar beneden en zorgden dat de deur openviel. Een druppel rolde over haar wang, maar ze negeerde het en stapte de Dorm binnen. Haar kamer, daar zou ze heengaan. Ze had even geen zin om Catherina te spreken, terwijl ze niet wist of die er wel was. Na een blik door de Dorm te hebben geworpen merkte ze dat ze alleen was, en dat kon haar niks schelen. Ze zou Peter nog wel bellen ofzo....
.. En inderdaad, ze had hem gebeld. Opgehangen, en opgenomen toe hij belde, weer opgehangen en toen huilend naar haar kamer gestromt. Haar mobiel lag nog op het aanrecht, en de gouden hanger blinkte in de zon.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 4, 2007 13:54:35 GMT -5
Peter was de onwetendheid over wat er met Alyssa aan de hand was zat. Hij had besloten om Alyssa maar te gaan opzoeken. In een hoog tempo was hij naar haar dorm gefietst en had zijn fiets tegen het hek aangegooid. Nu stond hij voor de deur en klopte aan. Hij sprong van zijn ene op zijn andere been. Hij wist niet precies waarom, maar hij had een onzeker gevoel. Voor een van de eerste keren bij Alyssa.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 5, 2007 8:13:56 GMT -5
Alyssa schrok, en sprong overeind. Ze duwde de deur van haar kamer open, zonder een enkel geluid te maken, en sloop naar de deur. Even aarzelde ze. Als het nou Catherina was? Dat zou niet erg zijn. Maar als het een ander was, iemand van het ziekenhuis dat Cath verongelukt was? Of nog erger... Peter? Ze moest er niet aan denken wat er van zou komen als hij het was. Zou ze huilend de deur voor zijn neus dichtslaan? Onzekerheid stroomde over haar heen. Maar als het nou toch iets over Cath was, moest ze het weten. Waarom zat er geen raam naast de deur? Waarom geen kijkgaatje?
Na enkele minuten, al had het ook een uur kunnen zijn, mischienn wel een dag, legde ze haar hand op de klink. Voorzichtig duwde ze hem naar beneden, liet hem weer los voordat de deur open ging en ging op de grond zitten. Aan de buitenkant zat een knop, dus je kon niet zien dat er wat was gebeurd. Ze verborg haar gezicht in haar handen en staarde naar de grond. Ze had het steekheet, nog heter als haar voorhoofd aanvoelde, en wist geen geluidje uit te brengen.
Opnieuw stond ze op, legde haar hand op de deurklink en duwde deze naar beneden. Catherina had een sleutel, dus die was het niet. Ze zou het moeten proberen...
Een klik maakte duidelijk dat hij op slot zat. Ze zocht even in haar zak, vond een sleutel en duwde die erin. Ze zou er niet meer aan ontkomen, diegene die buiten zat had het waarschijnlijk gehoord. Ze trok de deur open en verstijfde: het was inderdaad Peter.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 5, 2007 11:52:51 GMT -5
Ongeduldig had Peter voor de deur staan wachten. Toen na een lange tijd nog steeds niet was opengedaan, had hij zich al een kwartslag gedraaid, van plan om het op te geven en Alyssa op een andere manier proberen te bereiken. Hoe, wist hij alleen nog niet. De telefoon gooide ze erop en naar haar dorm toe gaan was kennenlijk ook geen optie.
Hij verstijfde even toen hij hoorde dat de sleutel in het slot werd gestoken. Ze was er dus toch! Opgewekt draaide hij zich weer naar de deur toe en bleef ongeduldig staan, wachtend tot Alyssa de deur zou openen. Maar... Was het Alyssa eigenlijk wel? Voor hetzelfde geld stond Catherina straks voor hem, dat was ook nog een mogelijkheid. De moed zakte Peter al weer bijna in de schoenen, maar dat gevoel vloog weg toen hij zag wie in de deuropening stond. 'Alyssa...!' zei hij enthousiast, maar een beetje een vragende ondertoon klonk door in zijn stem.
Hij zette alvast een voet op de drempel van de deur, zodat hij het Alyssa belette om de deur weer dicht te slaan, als ze dat al van plan was. Te oordelen naar beide telefoongesprekjes was ze dat vast wel. Peter gaf Alyssa een warme glimlach maar vroeg nog niet. Hij wachtte af hoe ze zou reageren.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 6, 2007 4:07:02 GMT -5
Alyssa wist geen woord uit te brengen; het leek alsof er een wezen in haar hersenen zat die alle draden die als woorden dienden kapotscheurde, at of verknipte. Het bleef letterlijk in haar keel hangen. Ze wist dat de deur niet dicht kon; dat kon gewoon niet. Waarom was hij langsgekomen? Was hij kwaad op haar? Wat zou hij wel niet van haar denken! Honderden vragen gleden door haar hoofd. Nog steeds wist ze geen woord uit te brengen. Ze hoopte dat Peter dat zou doen...
Het leek alsof ze elk moment in tranen uit kon barsten, ze beet op haar lip en keek expres niet naar Peter. Opnieuw kwam onzekerheid als een golf op haar afspoelen.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 6, 2007 10:16:16 GMT -5
Peter kon de onzekerheid van Alyssa's gezicht aflezen, en verbaasde zich hier zeer over. Hij zette zijn andere voet nu ook over de drempel heen, en keek Alyssa strak aan, met een vriendelijke, maar tegelijk ook vragende blik in zijn ogen. 'Wat is er?' vroeg hij, doelend op Alyssa's reactie. Het leek wel alsof ze er droevig van werd als ze Peter zag. 'Waarom wil je me niet spreken?' vroeg Peter. Hij had besloten om de vraag die al een tijd door zijn hoofd maalde maar meteen te stellen. Ze kon de deur nu toch niet meer voor zijn neus dichtslaan, en als hij het niet zou vragen zouden ze hier alleen maar een groot toneelstuk samen spelen alsof er niets aan de hand was, dacht Peter.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 6, 2007 10:28:08 GMT -5
"Het-het ligt niet aan jou" mompelde Alyssa zondr Peter aan te kijken. Tranen bedorven haar zicht, en kletsten op de grond. Ze draaide zich om, liep de kamer in en plofte op de bank, zonder Peter nog maar een blik waardig te keuren. Ze trok haar benen op en verborg haar gezicht tussen haar knieën. Ze slaakte een zucht en voelde warme tranen over haar geizhct sromen. Opnieuw wist ze niks uit te brengen. Ze wist niet eens waarom dit zo was, waarschijnlijk door alle dingen die gebeurden. Haar ouders, waarmee ze nu alleen nog maar ruzie had, haar 2 nichten die op sterve lagen, haar tante die haar behandelde als uitschot of Peter.
Ze zuchtte, keek even recht voor zich uit, richting de keuken en zag haar mobiel trillen. Ze wist gewoon dat dit haar vader was; hij had haar vast met Peter gezien, dat kon niet anders. Langzaam kwam ze overeind en pakte hem op. ZOnder te kijken wie het was zette ze hem aan haar oor. "Hallo? Aarzelde ze. Een rilling ging over haar rug. Het was inderdaad haar vader, en hij klonk niet bepaald blij...
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 6, 2007 10:38:28 GMT -5
Aarzelend bleef Peter even in de gang staan. Langzaam bewoog hij zijn hand naar de klink van de deur, zonder al te veel geluid te maken sloot hij de deur. Hij deed dat zo geruisloos mogelijk omdat hij hoorde dat Alyssa aan het bellen was, en iets in hem zei hem dat hij nu niet moest laten merken dat Alyssa niet alleen in haar dorm was. Voorzichtig liep Peter de kamer in. Hij liep tot achter Alyssa, nog steeds maakte hij zo weinig mogelijk geluid. Hij wachte wel tot Alyssa zou aangeven dat er niets aan de hand was.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 6, 2007 11:15:03 GMT -5
ALyssa's mond viel open, en ze had de neiging om haar mobiel weg te smijten. "Je komt NU naar huis, je gaat niet meer naar die school" had haarvader gezegt. De woorden echoden door haar hoofd. Het leek alsof haar hoofd leeg werd, maar haar verleden terugkwam. Voor het ongeluk had ze ook altijd ruzie met ze gehad, voor het ongeluk wel. Daarna niet, maar dat kwam omdat ze een jaar in hetziekenhuis lag. Ze zuchtte. Alles wat nu door haar hoofd ging was gewoon teveel. "Naar huis, niet meer naar school" de woorden echoden opnieuw door haar hoofd.
"Nee!" Riep ze plots, haar stem was overgeslagen op woede. "Ik heb mijn eigen leven- Je beslist er niet over! Ik blijf hier! Wil je soms een kind dat ongelukkig is?! Je kunt me moeilijk geluk houden als ik met jullie daar moet zitten!" Ze drukte het gesprek weg en barstte in tranen uit.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 6, 2007 11:22:02 GMT -5
Peter deinsde achteruit toen Alyssa plotseling zo uitviel. Voor een kort moment had hij gedacht dat ze het tegen hem had, maar hij herinnerde zich snel weer dat ze met iemand aan het bellen was.
Zodra Alyssa de verbinding verbrak ontspande Peter zich weer een beetje. Na een tijdje deed hij weer een stap richting Alyssa. Hij zakte door zijn knieën en sloeg een arm heen om Alyssa. Voor de tweede keer die dag probeerde hij Alyssa te troosten, al had hij het idee dat ze deze keer niet meteen weer blij zou zijn als hij haar zou vertellen dat hij van haar hield.
Peter wilde van alles aan haar vragen: Wie was dat aan de telefoon? Wat had diegene gezegd? Maar geen van de vragen stelde hij. In plaats daarvan streelde hij even haar gezicht en veegde daarbij een paar tranen van haar gezicht. Hij vond dat het nu het verstandigste was om haar niet meteen met vragen te bestoken. Dat kwam later wel, eerst moest ze maar een beetje kalmeren.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 6, 2007 11:32:46 GMT -5
Alyssa wist opnieuw geen woord uit te brengen. Hoe kon haar vader haar dit aandoen? Alleen omdat ze met Peter omging? Wat had hij hem misdaan? Waarom...?
"DIngdong" De bel maakte haar duidelijk dat ze de deur open moest doen. Het zou waarschijnlijk Catherina zijn, want die kwam normaal nu thuis. Ze veegde met haar mouw de tranen weg en liep richting de deur. Aarzelend maakte ze hem open, trok hem richting zichzelf en verstijfde opnieuw. Haar vader! Hoe kon die zo snel hier zijn? Hij wist niet eens welke dorm ze had! Had hij gegokt? Hoe kon dit! Allyssa wou gillen, maar haar stem liet dit niet toe. Tranen verschenen weer in haar ogen, Als Peter zich nou maar verstopte! Haar vader zou geen splinter heel laten van hem!
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 6, 2007 11:41:42 GMT -5
Peter stond inmiddels weer rechtop. Nietsvermoedend liep hij achter Alyssa aan naar de deur. Hij verwachte dat Alyssa's huisgenoot zou thuiskomen, maar had er niet eens aan kunnen denken wie het in werkelijkheid was. Hij stond nu ongeveer schuin achter Alyssa, en zag een man in de deuropening staan. Hij herkende hem vaag, maar wist niet waarvan. 'Goeden-' begon hij, toen hij zich op datzelfde moment herinnerde waar hij de man van kende. Het restaurant. Die man was binnengekomen, en Alyssa had daarna de menukaart voor haar gezicht gehouden. En waarom? Peters gedachten tolden allemaal door zijn hoofd. Oja. Omdat het haar vader was. De vader die niet wilde dat Alyssa met jongens omging.
Peter slikte. Hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Waarom was hij niet in de kamer gebleven? Wat moest hij doen? Hij keek om zich heen, en zag alleen de deur naar de kamer toe. Verstijfd van schrik kon hij geen stap verzetten. Hij bleef staan, de vader van Alyssa aanstarend, bang voor wat die zou doen.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 6, 2007 11:51:04 GMT -5
Alyssa voelde de bui al hangen. Een jongen in dezelfde kamer die géén familie was, was voor haar vader meteen het ergste. Al had Peter in dezelfde Dorm gewoond. "Zeg, was jij niet in die pizzaria vanmiddag? Mèt een meisje met donkerbruin haar, en die tamelijk kort was? Ze hield een menukaart voor haar gezicht, vond je dat niet vreemd?" begon hij koeltjes tegen Peter. "Eh, hoi Vader, dit is de broer van Catherina, hij, eh- kwam hier even langs voor Catherina, maar die- was er niet" aarzelde Alyssa. Ze wist dat haar vader het niet zou geloven, maar hoopte toch dat Peter meespeelde. "Dan gaat hij nu weg!" bulderde haar vader. Hij wees naar buiten. "Je kunt hem niet wegsturen, want hij woont hier!" gilde Alyssa plots. Dat was een leugen, maar dat hoefde hij niet teweten. Alyssa gaf onzichtbaar de sleutel van haar kamer en Peter. "Als het echt nodig is, kan hij wel naar zijn kamer" Ze gaf hem een schopje zodat hij het zou begrijpen. "Nou, WAT DEED JIJ DAAR?" bulderde haar vader. Hij had gezien dat ze hem schopte. "Ik heb je door Alyssa! Maar deze keer heb je geen moeder om je te beschermen. Ja, die zit lekker thuis! Die is hier niet! Ik kan nu gewoon mijn gang gaan!" Hij ging met zijn hand richting Alyssa's gezicht, maar die bukte waardoor hij tegen de deur aansloeg.
|
|
|
Post by Peter & Rachel & Charlotte on Apr 6, 2007 11:59:32 GMT -5
Peter voelde zich verdoofd. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Óf hij überhaupt wel iets moest zeggen. Hij staarde Alyssa's vader alleen maar aan, ongelovig, aslof hij niet kon geloven dat Alyssa's vader hier echt stond.
Hij pakte de sleutel snel aan, dankbaar voor de goede smoes van Alyssa. Tenminste, het had goed geleken. Totdat Alyssa's vader kennenlijk het schopje had gezien. Peter had zich al bijna omgedraaid, van plan om naar de kamer te gaan waarvan hij de sleutel bij zich had, maar draaide zich weer naar Alyssa en diens vader zodra hij zag dat hij Alyssa bijna had geslagen.
'Blijf van haar af,' hoorde hij zichzelf zeggen. Er klonk dreiging in zijn stem voor, het klonk alsof hij compleet zeker in zijn schoenen stond. Echter, het tegendeel was waar. Hij wist ineens niet meer zeker of hij wel het goede had gedaan. Misschien had hij weg moeten gaan. En Alyssa dan? Nee, het was beter zo. Twee tegen één, zei hij tegen zichzelf, om zich wat moed in te spreken. En wij zijn er met twee.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 8, 2007 10:48:33 GMT -5
Catherina kwam aanlopen en zag de man tegenover Alyssa staan. Peter stond er ook bij. "Hallo Alyssa, Peter" grijnsde ze. Ze stak haar hand uit naar Allysa's vader. "Ik ben Catherina. Ken ik U?". Toen de man haar hand negeerde liep ze lichtelijk geïrriteerd naar binnen.
Alyssa leek even ontzet door Peter's antwoord, en probeerde hem te zeggen dat het zo alleen maar erger werd. Maar dát was te laat. Haar vader ging met zijn hand richting Peter's wang. Een klap maakte duidelijk dat er geraakt werd. "Wat?!" piepte Alyssa, maar voor ze meer kon zeggen kwam de klap richting haar. Ze bukte, waardoor hij verder ging en Catherina raakte. Alyssa raakte in paniek, zag de hand opnieuw aankopen en schoof naar achter. De hand klapte tegen de deur, die dichtviel tegen haar vader. Alyssa werd bleek en pakte haar mobiel. Een ambulance! Catherina was bewusteloos en Peter... Ze moest er niet aandenken. Met tranen in haar ogen belde ze het ziekenhuis op.
|
|