|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 13:35:31 GMT -5
De ambulance arriveerde geen 10 minuten later bij het ziekenhuis. Lilian werd met SPOED het ziekenhuis ingebracht. Jason werd ondertussen naar de wachtkamer gebracht. Hij wou weten wat er met Lilian was, wat er was gebeurd. Ja ze was ope en tafel gevallen. Hij wou gewoon weten wat er was. Alles was zijn schuld,z oals altijd! Hij bee top zijn kiezen en was niet echt blij. Ze trapte hard tegen de tafel en trok aan zijn haar terwijl hij naar de grond keek. Hij vleokte opnieuw. Alles was zijn schuld...
|
|
|
Post by Nic & Daran & Lil & Ty & Mick. on Oct 16, 2007 13:47:50 GMT -5
Niet merkte ze van de hele reis in de Ambulance, nog steeds merkte ze niets van de race door het ziekenhuis. En ook had ze niet door dat ze nu in éen van de vreselijke ziekenhuisbedden lag, die ze normaal altijd zo vond stinken en waar ze met zichzelf had afgesproken, nooit terecht te komen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 13:50:40 GMT -5
Ze dokters waren druk in de weer. Naarmate de tijd verstreek en er uiteindelijk een dokter naar hem toe kwam keek hij op. "Lilian is van de O.K af. U mag haarnu bezoeken. Mar wel rustig" Dat laatste zei de dokter strenger. Jason haald eopgelucht adem en sprintte de gang door. Hij wachtte op de dokter die de kamer aanwees. Hij liep naar binnen en ging ope en stoel naast Lilian zitten. Wat twijfelend pakte hij haar hand vast en keek naar haar. Ze zag er slecht uit, voor haar doen.
|
|
|
Post by Nic & Daran & Lil & Ty & Mick. on Oct 16, 2007 14:03:14 GMT -5
Ineens zag ze het wat lichter worden. Ze voelde een onaandoenlijke pijnsteek in haar hoofd. Hij bonkte helemaal. Langzaam deed ze haar ogen open. Naast haar zag ze een persoon die ze maar al te goed herkende. Het was Jason. "Jase.." Verder kwam ze niet. Ze was weer weggevallen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 14:09:30 GMT -5
Hij was blij gewest toen ze bijkwam. Maar weer wegviel. Hij streek even over haar hoofd.
Na een uurtje was ze nog niet bij en hij was inslaap gevallen. Hij lag op het bed terwijl hij half snurkte. Hij draaide zijn hoofd iets en bleef lekker liggen. Misschien een beetje vaag, maargoed. Hij moest bij haar blijven, dat moest van zichzelf.
|
|
|
Post by Nic & Daran & Lil & Ty & Mick. on Oct 16, 2007 14:11:07 GMT -5
Af en toe werd ze weer even wakker. Maar door de pijn in haar hoofd viel ze meteen weer weg. Het lukte nog niet, maar ze was buiten levens gevaar.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 14:32:13 GMT -5
Jason was ondertussen wakker geworden. met nog steeds Lilian haar hand in de zijne. Hij had naar haa rgekeken Hij rekte zich even uit en wreef in zijn ogen. Hij keek opt oen de dokter binnenkwam en hem uitlegde wat er was. Ook hij gaf pijnstillers aan Lilian, misscihen dat e daar minder pijn van zou gan voelen. Jason was toch wel erg geschrokken. "Dank u'" zei hij terwijl hij weer naar Lilian keek en haar hand weer pakte. Hij streek een pluk haar uit haa rgezicht, voorzover dat kon. Ze had een verband erom. Daarna ging hij met ene hand over haar gezicht en legde toen zijn hand weer terug op bed.
|
|
|
Post by Nic & Daran & Lil & Ty & Mick. on Oct 16, 2007 14:35:44 GMT -5
Voor de zoveelste keer werd Lilian wakker. Nu met al een stuk minder pijn in haar hoofd dan eerst. Ze deed haar ogen open en keek weer recht in Jason's gezicht. "Wat is er gebeurd Jase?" Vroeg ze toen geschrokken. Ze kon zich er echt neits meer van herinneren.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 16, 2007 15:00:44 GMT -5
Hij was in één klap helemaal aanwezig. "Je bent gevallen, en toen was je hier" Zei hij terwijl hij weer haar gezicht streelde. "Ik ben blij dat je niet dood bent" Zei hij geschrokken. Misschien moest hij dat maar niet zeggen. "Sorry, sorry" Zei hij en pakte haar hand weer vast.
|
|
|
Post by Nic & Daran & Lil & Ty & Mick. on Oct 17, 2007 9:05:48 GMT -5
"Was het zo ernstig? Eerlijk gezegd heb ik er niet zoveel van meegekregen. Volgens mij sliep ik wel lekker." Antwoorde ze met een glimlach. Natuurlijk voelde ze de pijn in haar hoofd nog wel, maar deze was al veel minder erg dan dat hij eerst was. "Hoe gebeurde het dan? Het is volgens mij echt -sjoep- uit mijn geheugen gewist."
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 17, 2007 14:44:11 GMT -5
Hij grinnikte zacht. "Sorry, mijn schuld. Ik schrok van je, en jij van mij. En toen viel je, op een tafelpunt. En toen was je weg. En toen bloedde je en toen kwam de ambulance..." HIj haalde even adem. "En toen was je hier" Zei hij terwijl hij over haar hand streek. "Het psijt me van wat ik heb gezegt. Maar daar gaan we later over verder. Want jij bent even belangrijker" Sprak hij duidelijk.
|
|
|
Post by Nic & Daran & Lil & Ty & Mick. on Oct 30, 2007 10:12:59 GMT -5
Ze knikte. "Aaah zo." Zelfs toen hij het vertelde kwam er neits van herinneringen terug. Ze kon zich echt niet meer bedenken wat er allemaal was gebeurd. "Dus ik heb gebloed? En heb in een ambulance gelegen?" Ze zuchte even, wat griezelig. "Het spijt mij ook, van wat ik heb gezegd. Zeker nu ik weet dat jij mijn leven hebt gered." Sprak ze met een glimlach.
|
|