|
Post by Marko Baylor on Apr 1, 2007 9:52:58 GMT -5
Adam lag stil op een bed, zijn ogen gesloten, zijn huid lijksbleek, een infuus in zijn pols en een hartmonitor naast zijn bed. Artsen stonden hoofdschuddend bij zijn bed. "Volgens mij kunnen we hem wel van de hartbewaking afleggen, zijn hartslag is goed genoeg, en hij hoeft nu alleen nog maar flink lang aan de antibiotica, die wond is namelijk flink ontstoken" zei een arts en hij liep naar buiten, gevolgd door de andere verpleegkundigen
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 3, 2007 8:07:55 GMT -5
Mae's gezicht was doordrenkt van tranen. Ze had zwarte strepen over haar wangen lopen, van de uitgelopen mascara. Dit was haar tweede vriend in het ziekenhuis deze maand. ADAM WAS NEERGESCHOTEN! Ze huilde en huilde, wilde gillen, alles kapot slaan, haar Adam terug. De laatste maanden waren ontzettend mooi geweest, sprookjes achtig. Ze had haar prins gevonden. Hij was zo lief voor haar geweest... Zo speciaal.
De dokters kwamen met een doffe blik in hun ogen naar haar toe. Het was inmiddels drie uur 's nachts, maar Mae weigerde Adam alleen te laten. Ze wist dat de eerste paar dagen cruciaal waren. Alsof zijn leven balanceerde op een dunne rand. Hij kon er zo afvallen. Na die paar dagen zou de rand verbreden. Haar hart deed pijn, alsof het er uit gerukt was. Tranen stilden de pijn niet. "Mevrouw Bolaín?" Begon de oudste van de drie. Donkere wallen sierden zijn ogen, en samen met de plactic beker met koffie in zijn hand was van het geheel af te lezen dat hij slaap te kort had. Mae keek op, wat moesten die mannen van haar?! Ze wilde alleen zijn, met rust gelaten worden! "Ja?" Zei ze kortaf. Ze had geen spijt, ze was moe, doodmoe, maar vocht hart tegen de slaap. "We weten niet zeker of Adam het wel red..." De man zweeg, en keek naar de grond, alsof het hem speet. "GODVERDOMME!" Schreeuwde ze. Ze verloor de controle, en moest zich beheersen om de dokter niet bij de kraag te grijpen. Ze wilde dood. Nog een stortvloed tranen volgde, en moe zakte ze door haar benen. Ze viel op de stoel en huilde nu zachtjes. "Adam..."
|
|
|
Post by Marko Baylor on Apr 3, 2007 8:27:13 GMT -5
De hartslagmonitor naast Adams bed piepte nog steeds regelmatig, maar naast zijn bed stonden wel apparaten om te reanimeren. Adam had vooral 2 dagen geleden, toen hij hier kwam nog wel eens de neiging weg te glippen gehad, Adams ouders wisten nog niet van zijn conditie af, want ze waren niet te bereiken. De enige mensen die voor hem belden waren wat politieagenten, die de gabbers gearresteerd hadden en wouden weten wat zijn toestand was, om het bij het verhoor te kunnen gebruiken en om te weten of Adam ooit in staat zou zijn om te getuigen.
Aäron zat ook in de wachtkamer, hij keek op toen hij de artsen zag, en toen hij hoorde dat Adam het misschien niet haalde, keek hij weer naar de grond "Adam, ik weet dat je het kan halen, je bent altijd een broer voor me geweest en je hebt dommere dingen gedaan dan dit" mompelde hij en hij keek naar de artsen "vind u het trouwens gek dat hij in niet zo'n goede conditie is, zijn lichaam is nu op de medicijnen aan het reageren en de kogel had nou eenmaal een ader geraakt, dat heeft tijd nodig" zei Aäron en hij keek naar de dokters, die allemaal knikten "laat me raden jochie, je let goed op op school" zei eentje grijnzend.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 4, 2007 7:20:49 GMT -5
Mae huilde hartstochtelijk. Ze was niet meer te troosten. Haar Adam lag daar bewusteloos op de intensive care! Haar leven kon niet rottiger. Ze wilde dood, schreeuwen, slaan. Ze wilde hier weg, maar ze kon Adam niet in de steek laten.
"Aäron?" Vroeg Mae aarzelend terwijl ze de kamer rondkeek. Ze kende hem via Adam, een aardige jongen. Wat lief dat hij ook op bezoek kwam! Ze snuitte haar neus in een zakjes, veegde de tranen weg en streek haar kleren glad. Ze had er niet opgerekend iemand van school tegen te komen, en ze moest er wel íéts beter uit zien dan dát.
|
|
|
Post by Marko Baylor on Apr 4, 2007 8:18:42 GMT -5
Aäron keek even, op, en groete Mae. Hij had geen zin om te praten, vooral nu bleek dat Legion of Rock een platencontract had, maar misschien geen zanger meer. Hij keek even naar de grond en daarna naar de dokters.
Adam had ondertussen zijn ogen opengedaan, en een zuster voor zijn bed was naar de dokters gerend. "dokter, dokter, de jongen is wakker geworden" zei de zuster enthousiast, ze gebaarde de dokters mee te komen.
Adam keek op toen hij dokters zag, en voelde meteen de beweging in zijn rug, die een pijnschok gaf, hij ging weer liggen en zuchte even. "hij is gewoon 3 dagen weggeweest, maar nu is hij er tot onze verbazing weer" mompelde een dokter en hij keek naar de hartslagmonitor, die nog steeds een regelmatige piep gaf.
"wat is er gebeurd" mompelde Adam en hij keek naar de dokter, "nou, je bent 3 dagen geleden neergeschoten, en er was een ader geraakt, dus je moest aan het bloedinfuus en aan de hartbewaking, je was een paar keer bijna weggeglipt jongen, maar zo te zien heb je het gered" zei een dokter en hij vertelde de zuster dat Adam naar een andere kamer moest, en van de hartmonitor af.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 4, 2007 8:41:07 GMT -5
Ooc; All, same room as Kaye? Makkelijker voor Mae
|
|
|
Post by Marko Baylor on Apr 4, 2007 8:43:08 GMT -5
Ooc; All, same room as Kaye? Makkelijker voor Mae mij best, kan ze 2 keer zo hard gaan huilen he
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 4, 2007 8:53:02 GMT -5
Ooc; Haha xD Poor girl, we zijn echt hard voor haar xD
|
|
|
Post by Marko Baylor on Apr 4, 2007 8:54:02 GMT -5
Ooc; Haha xD Poor girl, we zijn echt hard voor haar xD ooc: kan je dan wel ff je naam van je topic veranderen ofzo, dan post ik daar wel ff een post dat mijn bed de kamer ingesleurd word
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Apr 4, 2007 9:02:49 GMT -5
Ooc; Sure, natuurlijk ^^
|
|