Album à la Evanna {Photographs tell my life}

[engeltje]

[glow=Orange,2,300]Photographs; They tell my life in chapters, with some white space between them. -Evanna Melany Lynch[/glow]

Pasfoto, van vorig jaar

Ik was op een filmset, van Harry Potter! Had ik gewonnen Ik ben hélemaal verslaafd aan die verhalen! Dit was dus de kelder van 'zweinstein'. Die zognaamde 'Alfen' waren gewoon ballen op stokken

Hier was ik op een doodsaai familie feest, al kan het niet leuk zijn met mijn familie... wel, ik moest toch een keer lachen?

Ik, met het boek dat ik op de filmset kreeg! Gesigneerd door Daniël Radcliffe!

[engeltje]

Storie about her life
[glow=Orange,2,300]If I couldn't write my stories, my brain would explode with all that sentences- Evanna Melany Lynch[/glow]

Een meisje, een blond meisje. Grijsblauw, abnormaal grote ogen. Een normale lengte, en bijpassend gewicht. Bleek, glanzend witte tanden. Ik
Ik liep over het strand, doodnormale zaak voor mij, want ik ben daar elke middag. Ik staar naar het water, de lucht, De zon. De zee kaatst op het zand van het strand, vloeit dan verder en bereikt mijn voeten. Koud, maar niet vervelend.
Plots, een luid geschreeuw. Vogels vliegen op, door het lawaai dat hier komt. Jongens, een stuk of 5, 6. De meesten zaten in hun laatste jaar. Ze roepen iets, wat versta ik niet, maar ik weet wel wat. Ze roepen mijn naam. Ik blijf staan, mischien uit dapperheid, mischien uit angst. Ik hoop dat alles me bijstaat; de Zon, Zee en WInd, het Strand als het kan. Één van de jongens, de leider van de groep loopt voorop. Ik ken hem, Henk-Peter, de pestkop. Hij sloeg me gisteren nog, duwde me het water in. Ik voelde de pijn van de Zee. Ik zucht, zoals ik wel vaker doe.
Henk-Peter pakt mijn arm, niet lieflijk als een vriend, maar ruw. Hij draait mijn pols, ik voel pijn. Ik zie mijn arm langzaam rood worden, een zwakke 'pang' en een sliertje bloed. Ik bijt op mijn lip, negeer het gevoel van tranen en draai me om, waarbij mijn arm vreemd draait. Hij doet meer pijn, maar ik negeer het nog steeds. Ik voel iets, een hand in mijn nek. Het is niet Henk-Peter, want die staat verderop. Het is een ander, iemand met ijskoude handen. Hij draait me ruw om en kijkt me aan. Ik zie iets in zijn ogen- angst?
Hij wend zijn blik af, nadat Henk-Peter hem wat toeriep. Zijn naam, Cas? Ik weet zeker dat ik hem ergens van ken- was hij toen niet heel anders? Ik heb hem slechts vaag gekend, maar kreeg het idee dat hij aardig was. Maar nu is hij dat niet bepaald- nu is hij onder invloed van Henk-Peter.
De hand in mijn nek knijpt harder, en Henk-Peter roept Cas toe dat hij niet mijn nek, maar keel moet grijpen. Iderdaad, Cas wil het doen. Zijn duimen glijden naar mijn luchtpijp, maar de rest van zijn vingers gaat losser- wilt hij me helpen ontsnappen?
Ik besluit weg te rennen, maar hij pakt mijn pols. Wou hij me dan toch niet laten gaan? Ik begin te twijfelen, hij pakt me steeds steviger vast. Plots steekt hij zijn andere hand uit en raakt hard mijn gezicht. IK voel een brandende pijn in mijn wang, al heb ik dat vaker gevoeld. Hij laat los van verbazing, en ik draai me om. Zonder te wachten ren ik weg- weg van de groep jongens - weg van Henk-Peter, weg van Cas, weg van alles wat me iets kan doen...

Weer- weer werd ik verleid door muziek. Waarom? IK weet het niet. Ik hoor een muziek-denk dat ik hem ken en luister ernaar. Hoezo kan dit niet stoppen? Dat is de reden van al die roddels- als ik naar degene kijk die de muziek maakt, denken ze dat ik verliefd ben. Já, dààg, ze zoeken het maar uit met hun muziek! Toch, toch kan ik de muziek niet verstaan, en niemand weet hoe het komt. Zelfs ik niet..

Ik loop over het strand, als elke middag. Een jongen die lacht om mij, zoals altijd. De vogels en dieren om mij heen, zoals altijd. Niks vreemds, zul je denken. Niets vreemd, totdat ik struikel, over de benen van een meisje. Ze stelt zich meteen voor, en ik zeg niks terug. Erg? Zij denkt van wel. Ze gaat verder waar ze mee bezig is- ik heb er geen probleem mee! Maar dan komt die jongen, met vrienden. Hij verteld vanalles- over mij. Ik zeg, voor het eerst, iets tegen een vreemde. Verschrikkelijk...