|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 14, 2007 9:09:34 GMT -5
Met knikkende knieeën voor zijn mdoer gestaan , om te vertellen dat hij een meisje had zwanger gemaakt. Dat ze het kind wilden houden , maar dat Abby examen ging doen , en hij ook. Hij kwambij zijn moeder om raar , want zij wist echt alles. Ze was echt overrompeld , maar was heel blij. Ze kwam met goed advies. Iets wat hij Abby gewoon moest vertellen. Hij zocht haar nummer en begon te bellen , hij wachtte op een antwoord aan de andere kant.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 14, 2007 11:26:44 GMT -5
"Tuurlijk Rain, gefeliciteerd..." Met een wenkbrauw verveeld opgetrokken, sloeg Abby de deur van haar slaapkamer dicht. Rain had weer lopen zeuren, zoals elke keer dat ze elkaar zagen. Dit resulteerde erin dat Abby probeerde het meisje te ontlopen. De hele ruzie kwam haar de neus uit, en eigenlijk wilde ze het liefste dat ze weer gewoon vriendinnen konden zijn. Ze mistte haar verschrikkelijk. Op school had ze al een nieuwe bf, al was het van haar kant alleen toneel. Ze was met het meisje aangepapt om Rain dwars te zitten. Het was flauw, en het meisje zou Rain nooit kunnen vervangen. Dat kon niemand. Haar humeur was al een aantal weken baggerslecht, en ze werd steeds magerder. Ze was al heel dun, maar nu echt vel over been. Alleen met Lex kon ze een beetje praten erover, maar dit durfde ze niet zo goed. Ze was bang dat zijn schuldgevoel zijn liefde voor haar zou onderdrukken, en dat hij haar alsnog zou verlaten.
Ze liet zich net op haar bed vallen, toen haar mobiel begon te trillen. Na een seconde voegde ook de ringtone zich bij het geluid, en snel viste Abby haar mobiel uit haar zak. Meteen herkende ze het nummer, en ze nam op. "Lex!" begroette ze hem, niet helemaal in staat de trilling van moeheid en honger uit haar stem te verbergen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 14, 2007 12:17:43 GMT -5
Hij gimalchte toen hij de stem van Abby hoorde , maar werd bezorgt omdat ze anders klonk. ''Heey , liever , ik mis je zo. Ik meot je wat vertellen'' Zei hij , met een glimlach. Hij hield echt van zijn moeder. Hij kon er altijd terecht met zijn problemen.
''Ik heb het tegen mijn moedr evrteld , en die wist er wel raad op. '' Zei hij , vrolijk maar nog steeds bezorgt om Abby. ''Ze zij dat je gewoon je examen kon doen enzo , ik ook , maar dat het wemoeilijk werd. Ze zegt ook dat ze heel blij is voor ons , en dat ze jou nog wel een keer wil zien. En van het één komt het ander'' Ratelde hij door en keek nar buiten. ''Ze zei dat je bij ons mocht wonen , maar dat vond ik een te snelle beslissing'' Ging hij verder.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Jun 15, 2007 7:46:04 GMT -5
"Ik mis jou ook. Wij missen jou." Een vermoeide glimlach verscheen op Abby's gezicht en ze liet zich achterover op har bed vallen. Nu ze lag, moest ze uitkijken dat ze niet in slaap viel. Haar ogen vielen meteen bijna dicht, daarom ging ze maar weer zitten. Het was natuurlijk stom om aan de telefoon in slaap te vallen.
"Dat is goed! Heel goed zelfs!" Haar stem klonk al wat enthousiaster, al was het nieuws nog niet goed genoeg om haar hele humeur weer goed te krijgen. "Zag haar maar dat we dan snel eens langs komen." Abby glimlachte. "Dat moeten we inderdaad maar even afwachten. We hebben nog minstend een half jaar, dus dat hoeft niet met zo'n vaart te lopen."
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jun 15, 2007 9:09:26 GMT -5
''Daar hoopte ik al op.'' Zei hij met een glimlach. Zijn bezorgdheid was nu weg , maar hij vermoedde wel iets. Een blije zucht ontliep hem en hij ging beneden op de bank zitten.
''Ik weet het , me moeder is een schat vane en mens. Maar weet je , ik wou je eigenlijk wat vragen.'' Zei hij , hij wachtte even op het juiste moment maar begon toen te praten. ''Hoe zou je het vinden , om weer een keer wat met zijn tweeën , nu dus direeën te gaan doen?'' Zei hij zacht door de telefoon. Benieuwd naar hoe ze zou reageren.
|
|