|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 1, 2007 14:34:30 GMT -5
Ze keek hem aan en de tranen prikkelden weer achter haar ogen. Ze voelde zich de hele week al raar, en dacht fout over zichzelf. Ze wou hem niet weer kwetsen, omdat ze alles goed voor zichzelf wou. ''nee, laat maar'' Zei hij ze met een trillende stem terwijl ze haar rug naar hem toekeerde. ''Ik denk teveel aan mezelf'' Zei ze nu wat zachter, nog steeds met die trillende stem. ze voelde zich gebroken.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jul 1, 2007 14:47:39 GMT -5
Hij wreef met zijn hand over zijn achterhoofd. Goed. Hij moest toegeven, hij was erg slecht in meisjesdingen, en met sommige meiden in het algemeen. Luke wist niet goed wat hij met Jeem aanmoest - nu hij de tranen in haar ogen zag staan. Hij wou haar omhelzen, troosten, maar hij had geen idee hoe.
''Jeem, dat zei ik niet, verdraai nu alsjeblieft niet alles zo verkeerd.'' Zijn stem klonk vermoeider als daarvoor. Hij keek haar even aan, terwijl hij een stap dichterbij zette.''Misschien denk ik wel te veel aan mezelf''
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 1, 2007 14:53:54 GMT -5
Ze zuchtte zacht en draaide zich om. ''Ikw eet het gewoon niet meer Luke. alles is zo snel gegaan. Mijn gevoelens zijn één en al dood. En ik ook. Ik mis je gewoon, in alles, om me heen, overal gewoon'' Zei ze nog steeds zacht terwijl de tranen nog steeds prikkelden. ''Het ligt aan mij, niet aan jou. Ik verdraai niks, het is gewoon zo'' Zei ze terwijl ze probeerde zich sterk te houden tegenover hem.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jul 3, 2007 6:40:40 GMT -5
Hij zuchtte. Hij was deze Jamie, de andere kant die hij amper zag, niet echt gewend. Meestal zag hij alleen het ''stoere meisje'', die niet over zich heen liet lopen en al helemaal niet huilde. Nu ze zich zo kwetsbaar opstelde, wist hij niet hoe hij zich daar tegen over moest gedragen, en op moest antwoorden.
''Je verdraait het wel, Jamie. En het ligt niet aan jou, misschien ligt het gewoon aan ons beiden.'' Luke keek haar even aan, en zag duidelijk de tranen in haar ogen - iets wat hem pijn deed. ''We zijn alle twee veranderd, het zou onmogelijk zijn om alles weer zo te krijgen hoe het vroeger was, Jeem. Daarvoor zijn er veelste veel jaren voorbij gegaan.'' Hij zuchtte, nogmaals - terwijl hij zijn handen in zijn zakken van zijn spijkerbroek stopte.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 3, 2007 7:35:57 GMT -5
Ze probeerde zich sterk te houden wat moeilijk ging. Ze keek naar hem en zuchtte. Alles was veranderd, zij, hij gewoon alles. Hun vriendschap die ze eerst weer hadden goed gemaakt. Alles was in één stuk heel breekbaar geworden.
Nee'' Zei ze fel tegen hem. ''Ik heb het verpest, voor ons beiden. Alles is nu zo breekbaar'' Zei ze terwijl ze naar de grond keek en haar shcouders ophile.d ''Ik heb het verknald'' Zei ze terwijl ze hem weer aankeek. De tranen die erst prikkelden waren weg en ze was weer de gewone Jamie. ''Ik, ik wil je gewoon terug zoals je was. En niet nu, maar het kan niet, niks kan mer. Alles is zo evranderd.'' Zei ze terwijl ze haar vuisten balde en zich omdraaide zodat de met haar rug naar hem toestond. ''Iedereen is veranderd'' Zei ze en ze zuchtte opnieuw.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jul 3, 2007 8:09:19 GMT -5
''Je kan me niet terug krijgen zoals het was, Jeem'' Hij staarde naar haar rug, toen ze zich omgedraaid had. ''Het is te lang geleden, en.. alles is veranderd - tijd staat niet stil!'' Misschien kwamen zijn woorden bozer over dan hij bedoelde, maar hij had het lichtelijk gehad. De zijn was al redelijk gezakt en de schemering was er al lang en breed, waardoor de temperaturen zakten en Luke het kouder kreeg.
''Ik wil je niet kwijt Jamie, echt niet - dat heb ik al vaak genoeg gezegd, nu en ook vorige week. Dat moet je van me aannemen, maar zoals vroeger word het nooit meer.'' Nee, zoals vroeger zou het nooit meer worden, ze waren veranderd, beiden. Waarom kon Jeem het gewoon niet aannemen. Ze hoefden toch niet persé zoals vroeger met elkaar om tegaan? Natuurlijk zouden ze goede vrienden blijven, maar dat hoefde niet te betekenen dat ze ook dezelfde dingen zouden moeten doen die ze zoals vroeger deden.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 3, 2007 8:14:21 GMT -5
''Nee, inedrdaad Zei ze terwijl ze iets meer van hem afliep. ''Misschien moeten we elkaar wel helemaal niet meer zien'' Zei ze bot. ''Dat is beter'' Zei ze erachteraan. Het was inderdaad beter. En zij zou er ook beter van worden, maar hij?
''Misschien moeten we elkaar wel kwijt, misschien is dit allemaal voorbestemd''/b] Zei ze terwijl ze zich weer omdraaide naar hem en hem aankeek. Ze voelde zich net een ijskoningin. ''Misschien wil ik je wel helemaal nooit meer zien'' Zei ze terwijl ze naar hem toe liep. ''En jij moet maar gelukkig worden met haar, en vergeet mij maar'' Zei ze nu eigenlijk niet meer zo rustig.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jul 3, 2007 8:21:43 GMT -5
Haar woorden staken. diep. Hij volgde haar bewegingen terwijl ze zich omdraaide en tegen hem praatte. ''Als je het zo wilt'' Zei hij nu nog rustig, terwijl er aankomende woede borrelde in zijn lichaam. ''Dan moeten we elkaar maar helemaal niet meer zien, dan kan je het hele prom vergeten, dan vergeet ik jou'' Gooide hij er uiteindelijk pissig uit. Zijn ogen stonden woest, terwijl zijn stem beangstigend kalm klonk.
Goed, als Jamie het zo wou spelen, best. Dan zouden ze elkaar maar niet meer zien, dan zouden ze geen vrienden meer zijn en dan zouden ze al helemaal niet meer samen naar het prom gaan! Hoe kwam hij trouwens op die gedachte? Naar het prom met zo'n.. Woest tolde al deze gedachte door zijn hoofd.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 3, 2007 8:25:43 GMT -5
Ze glimalchte. ''Als we het zo willen, prima dan'' Zei ze heel koel terwijl ze iets verder liep. ''Wat boeit mij dat prom trouwens, niets dus.'' Dat was gelogen, het boeide haar heel veel, en ook de dingen die ze nu gezegd had spookten door haar hoofd. Ze draaide zich weer om en keek hem even strak aan terwijl haar gezicht langzaam betrok. Had ze dit werkelijk allemaal gezegd?
Hoe kon ze zo bot zijn gewest terwijl ze het niet eens in de gaten had gehad. Haar gezicht stond nu verbaasd, en evrdrietig. Waren dit haar woorden die ze had gezegd, wou ze echt zo verder. Ze keek weer snel naar Luke terwijl haar ogen pijn begonnen te doen van het staren.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jul 3, 2007 8:31:29 GMT -5
''Goed, als je het toch niets boeit?'' Herhaalde Luke, nogaltijd even kalm terwijl hij Jamie's verdrietige blik probeerde te negeren. ''Dan kan ik net zo goed gaan.'' Zei hij, terwijl hij haar al even strak aankeek en hij zich omdraaide.
Nee, als Jeem het zou wou hebben, dan kon ze het precies zo krijgen! Hij zou wel zien wat hij met het prom zou doen, desnoods ging hij in zijn eentje, of met wat andere vrienden. Hij zuchtte, maar zo zacht dat Jamie het niet kon horen. Langzaam, nog steeds met zijn handen in zijn broekzakken gestoken begon hij te lopen. Weg van Jamie, weg van hier.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 3, 2007 8:38:17 GMT -5
''Luke, wacht!'' Schreeuwde ze, hopend da hij het zou horen. Ze zuchtte, waarom had ze zulke buien. Ze keek naar hem. ''Nee, het is niet waar'' Zei ze, terwijl ze nog steeds naar hem keek. ''Dit willen we niet'' zei ze, of zij wou het neit. Of hij het niet wou. Daar moest hij zelf maar achter komen.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jul 3, 2007 8:44:03 GMT -5
Natuurlijk hoorde hij haar. Hij hoorde haar stem schalmen tussen de bomen door. Hij liep een stuk langzamer, maar stoppen? Nee. Hij had het gehad.
Natuurlijk was dit niet wat hij wou. Hij was zo lang bevriend met Jamie geweest, had zoveel dagen met haar doorgebracht en lol gemaakt. Maar nu? Nee, ze waren veranderd, te veel. Hield hij zichzelf voor, bij iedere stap die hij zette. Takjes krakend onder elke stap die hij zette.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 3, 2007 8:46:42 GMT -5
Ze kon de tranen niet meer bedwingen en ze barstte weer in huilen uit. ''Goed dan, ga maar. Luke je weet niet hoeveel je voor me betekent. Ik had het nooit moeten zeggen'' Zei ze huilend en schreeuwend tegerlijkertijd. En dat was geen goede combinatie. Er stgeen vogels op uit deb omen terwijl ze in elkaar zakte en haar hoofd in haar handen deed.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Jul 3, 2007 8:51:37 GMT -5
Nu stopte hij wel, maar draaide zich niet om. Hij was te boos, hij kon er niets aandoen maar alle emoties door elkaar was geen goed eindresultaat. Hij hoorde haar stem, half schreeuwend, half huilend - wat stak in zijn hart. Maar ze had het toch zelf gezegd? Het was toch voorbestemd om elkaar niet meer te zien, beter voor beiden?
Met pijn in zijn hart, die groeide bij elke pas die hij zette liep hij door. Hij kon Jamie niet zien, hij wist dat ze nu waarschijnlijk in elkaar gezakt zat en dat wou hij niet zien. Hij wou haar niet zien huilen, kwetsbaar zien en breekbaar.
Zijn pas zakte, naar twijfelende stappen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Jul 3, 2007 8:53:56 GMT -5
Ze huilde nog harder. Ze verlangde naar armen om haar heen. Maar ze had verder niemand, helemaal niemand. Ze had het zwaar verpest. ''Kom nou terug'' Haar stem was afgezakt en ze huilde tranen met tuien. ''Kom terug'' Zei ze zacht en huilde nog steeds even hard.
|
|