|
Post by Isabelle on May 15, 2007 10:35:40 GMT -5
Een beetje geirriteerd draaide ze zich om. "Socks, kom verdomme hier!" riep ze boos richting wat bosjes, waarachter de hond naar haar idee waarschijnlijk verdwenen was. Afwachtend bleef ze staan, maar de hond kwam niet tevoorschijn. Ze zuchtte diep, en stampte richting de bosjes. Normaal gesproken luisterde de hond perfect naar haar, maar vandaag liep hij vreselijk te klieren. Ze probeerde door de bosjes heen te kijken, maar Socks was nergens te bekennen. "Fantastisch" mompelde ze gefrustreerd. Natuurlijk had ze vandaag een boardshort aan, met daaronder afgetrapte all stars. Hoe dan ook, dit ging haar benen wat krassen op leveren. Het moest maar. Voorzichtig duwde ze wat takken opzij, en stapte de bosjes in. Ze voelde de takken langs haar armen en benen krassen, en beet even op haar lip.
|
|
|
Post by Marko Baylor on May 15, 2007 10:55:52 GMT -5
Larry liep rustig door het bos, het bos was de enige plek waar hij rust vond, toen hij plotseling een hond langs zag rennen, hij had er niet over nagedacht en hij begon het beestje te aaien, de hond was meteen gaan liggen en snuffelen. Larry hield zelf erg van honden, maar van zijn ouders mocht hij er geen, omdat zij er niet van hielden, daarom had Larry maar 2 schildpadjes.
|
|
|
Post by Isabelle on May 15, 2007 11:06:32 GMT -5
"De eerst komende 10 jaar gaat die hond nooit meer los" mompelde ze tegen zichzelf. Ze snapte niet wat de hond bezield had, normaal gesproken luisterde hij altijd zo goed naar haar. Ze duwde een dikke tak aan de kant, en worstelde zich zo goed en kwaad als het ging langs de bomen. Ze voelde een struik in haar benen prikken. "Aaah" zei ze verontwaardigd, en trapte tegen het ding. Ze bleef even staan, kijkend hoe ze nu verder moest. Een stuk verderop was een pad, zo te zien. Snel liep ze verder, richting het pad. Ze duwde wat takken aan de kant, en wilde het pad op lopen, maar bleef achter een stronk hangen, en viel vol op het pad. "Verdomme!" Riep ze gefrustreerd uit.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on May 15, 2007 11:15:57 GMT -5
Abby keek op van een meisje dat vlak bij haar vloekte. Ze klom overeind - rustig om het meisje niet te laten schrikken - en klopte haar broek af. Ze droeg een lichte spijkerbroek met een simpel maar leuk hempje van Baby Phat en ballerina's. Haar rode haar viel los om haar dunne schouders. "Iets kwijt?" vroeg ze glimlachend. Zelf was ze ook wat kwijt, beter gezecht iemand, en ze was en blij om. Ze had met een jongen afgesproken, maar had zich op het laatste moment verstopt. Ze vertrouwde hem voor geen meter, en het feit dat hij al 25 jaar was hielp ook niet erg mee.
|
|
|
Post by Marko Baylor on May 15, 2007 11:19:34 GMT -5
De hond rende daarna weer weg, maar Larry pakte hem beet "nee, je gaat niet weg, eerst je baasje vinden" zei Larry en hij liep met de hond onder zijn arm richting de bosjes, waar hij iemand had horen roepen, Larry liep naar het geluid toe en zag Isabelle liggen. "jou hond, neem ik aan" zei hij glimlachend en hij stak zijn vrije hand uit naar Isabelle.
|
|
|
Post by Isabelle on May 15, 2007 11:25:01 GMT -5
Ze wilde niet eens nadenken over hoe ze er nu bij lag. Een zeurende pijn trok door haar rechterknie, waarschijnlijk was hij open. Bij het horen van een stem, keek ze op, in het gezicht van een meisje. Ze voelde zichzelf rood worden, wat enorm genant was dit. "Mijn hond kan ik niet echt terug vinden, zeg maar" antwoordde ze, terwijl ze naar de bodem bleef staren. Bij het horen van nog een stem, deze keer mannelijk, wendde ze haar blik van het zand af. "Gevonden" mompelde ze, toen ze Larry zag staan, met Socks. Hij had de hond opgetild, wat ze een hele prestatie vond, het was toch een heel dier.
|
|
|
Post by Bridget.David.Evan.Loïs on May 24, 2007 15:16:00 GMT -5
In kleermakerszit zat Loïs op de grond terwijl ze vermoeid voor zich uit staarde. Ze had geen zin om op te staan, naar de lessen te gaan of iets anders nuttigs te doen. Toch wist ze dat ze s'avonds nog wel naar huis moest. Ze kon moeilijk hier blijven slapen, hoe graag ze dat ook wilde. Ze kreunde en liet zich achterover vallen, met haar haar in een enorme hoop bladeren. Proestend kwam ze weer overeind en vloekte even zacht.
|
|