|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 15, 2007 5:16:16 GMT -5
Zachtjes kraakten een paar dorre blaadjes onder haar voeten toen ze die raakten. Haar ogen waren half-dichtgeknepen voor de zonnestralen die hier en daar door de takken glipten; het was mooi weer. Prachtig weer zelfs.
Haar blik gleed langs de vele bomen die er stonden, omringt door bosjes en ander groen. Ze was al vroeg uit geweest van school, de laatste twee lessen waren uitgevallen, eindelijk weer eens! Emily had geen zin gehad om naar haar dorm toe te gaan, of in de aula te blijven hangen. De meeste mensen hadden nu nog les - of hadden misschien wel iets anders te doen.
Nu had ze even tijd om niks te doen, gewoon stil op een rustige plek. Zoals het bos. Eigenlijk kwam ze hier niet zo vaak, soms ging ze naar Lune, naar het park of gewoon wat rond hangen in de dorm waar ze woonde. Er was net een nieuwe dorm-genote, liep Emily verder, verzonken in gedachte. Tifa, ze leek Emily wel aardig, misschien zou ze zelf vrienden met haar kunnen worden, ze zou wel zien.
Bij het woord 'vrienden' schoot Mae langs in haar hoofd, het was haar beste vriendin maar ze had haar al tijden niet echt meer gezien, soms wel even mee gepraat - maar ze hadden het alle twee wel druk, was het niet met school, was het wel met wat anders. Goed, Mae had nu ook een vriendje - Adam. Dus het was logisch dat ze het wat drukker had, ach - Emily zou haar snel wel weer bellen.
Nog steeds lichtelijk in gedachte plofte ze zachtjes neer op een omgevallen boomstam, waarna ze haar ogen voor enkele seconde's sloot maar die al snel weer opende.
Met dank aan Krista vor de prach-tig-e titel. XD
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 15, 2007 9:47:39 GMT -5
Ook Mae was vandaag naar het bos gegaan. De laatste keer dat ze daar was geweest was het niet zo voorspoedig afgelopen... Kaye, een meisje dat nu haar vriendin was, was toen onder een auto gekomen. Ergens dacht ze dat het wel voorbestemd was, want door het ongeluk waren ze nu vrienden geworden. Vrienden... Mae zuchtte. Die had ze behoorlijk verwaarloosd, wat niks voor haar was! Normaal was ze ontzettend loyaal en een trouwe vriend, alleen dit waren uitzonderingen. Al helemaal toen ook Adam in het ziekenhuis belandde.
Zonnenstralen schenen op haar bleke huid. Adam. Het ging niet zo goed tussen de twee. Mae was vaak chagrijnig als ze bij hem op bezoek was, en het ziekenhuis fleurde de stemming nooit echt op. Het zou niet uit gaan, voor zo ver Mae kon voorspellen - waar ze meestal goed in was -, alles zou wel weer op rolletjes gaan als hij weer in hun dorm kon wonen. Ze herinnerde zich nog zo goed de avondjes dat ze stiekem bij hem in bed kroop, als ze niet kon slapen. Zoenen en misschien een beetje meer, maar Mae kon nog steeds de titel "Maagd" met trots over zichzelf uitspreken. Nou ja - trots- ze schaamde zich er meer voor, ze was immers al 16!
Emily? Was dat Emily? Net nu Mae over haar beste vriendin - samen met Royanne - nadacht, stond ze daar! Een warm gevoel gierde door haar lichaam. Ook dit voelde als voorbestemd. "EMBOTERHAMMETJAM!' Gilde Mae door het bos - er was toch niemand in de buurt. Ze rende naar haar vriendin toe, en omhelsde haar. Het was fijn haar vriendin weer in haar armen te hebben.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 15, 2007 9:57:52 GMT -5
Emily had lichtelijk verrast opgekeken toen iemand haar naam riep - nouja, naam.. Bijna meteen herkende Emily Mae's stem.
Glimlachend omhelsde ze Mae terug. 'Mae!' Riep ze al even enthousiast in diens oor terwijl ze zich losmaakten van alle armen. 'Hoe is het ? Goed ? Ik heb je al veelste lang niet gesproken! En hoe is het met Adam ? ' Een waterval van vragen en woorden kwamen enthousiast uit Emily's mond. Ze hield even stil om daarna zachtjes te lachen en een uitnodigend gebaar te maken op de omgevallen boomstam waar ze zojuist op had gezeten.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 15, 2007 10:00:55 GMT -5
Mae lachte vrolijk. Dit was wat ze nodig had; afleiding. Ze had dagen in het ziekenhuis doorgebracht, gespijbeld, en de lessen met Emily was óf zij óf Emily er niet geweest.
Mae nam plaats op de boomstam en streek door haar haren. "Veel vragen zeg! Haha, tja, waar moet ik beginnen... Kaye en Adam liggen in het ziekenhuis. Daarom was ik er zo veel niet..." Ze slikte even, en liet een stilte vallen. Hoe zou Emily reageren? [/center]
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 15, 2007 10:06:34 GMT -5
Ze lagen wat?! Het was Emily wel opgevallen dat Mae er niet zo veel was tijdens de lessen, maar ze had niet geweten dat dit de reden was! Even zweeg ze, trok haar mond open om wat te zeggen maar sloot die zachtjes weer. Nog een moment stilte.
'Dat, maar - wat erg!' Emily wist niet of het verstandig was om te vragen naar de reden daarvan dus wachtte ze daarmee. Inplaats van nog een waterval van woorden eruit te gooien gaf ze Mae een knuffel - Van het ziekenhuis werd je ook niet al te vrolijk, en het was al erg dat er vrienden in het ziekenhuis lagen. 'Is het ernstig?' Vroeg Emily zachtjes.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 15, 2007 10:49:45 GMT -5
"Ze..." Eén traantje gleed langs haar wang. Het was erg emotioneel om dit aan haar vriendin te vertellen. Ze had gedacht dat het wel als een lopend vuurtje door de school zou gaan, maar blijkbaar dus niet. Ze slikte even, en veegde de traan weg.
"Ze zijn al erg goed aan het genezen... Kaye is onder een auto gekomen en... Adam... hij..." Nog een paar tranen. Een grote brok in haar keel voorkwam dat ze de woorden uitsprak. "Hij is neergstoken." Piepte ze. [/center]
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 15, 2007 10:57:50 GMT -5
Langzaam aan ontstond er een brok in haar keel, ze kon er gewoonweg niet tegen als mensen, vrienden, moesten huilen. Vastbesloten om haar vriending op te vrolijken, toverde ze een glimlach op haar gezicht waarna ze vervolgde; 'Maar ze genezen al! Ze worden heus snel weer beter Mae.. Haar woorden klonken zachtjes, bijna fluisterend. Maar met een troostende toon in haar stem.
Emily was blij dat ze aan het genezen waren - Adam was nog neergestoken ook! Waarschijnlijk onterecht, ze geloofde niet dat Adam zoiets uit zou lokken. En Kaye.. ookal kende ze het meisje niet goed - een ongeluk was verschrikkelijk.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 15, 2007 11:00:43 GMT -5
Mae knikte, huilend en snikkend. Ze zag eruit als een klein, vogeltje dat uithuilde bij haar moeder. Ze leunde tegen Emily aan. "Ja... Ja, dat weet ik. Maar... Waarom?!" Piepte ze. Het leven kon zo oneerlijk lijken. Dat had Mae geweten. Ze snikte nog een laatste keer, en zat alweer recht op. Ze wilde niet huilen, niet zwak lijken. Ze had wel genoeg gehuild. [/center]
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 15, 2007 11:27:52 GMT -5
'De wereld is nou eenmaal oneerlijk! Heel oneerlijk en.. en het suckt gewoon' De laatste paar woorden zei ze gepaard met een lichte zucht. Ze keek Mae even aan - haar ogen stonden verdrietig.
Dus. Wil je nu een ijsje? grinnekte ze zachtjes, in de hoop Mae op te vrolijken. Ze wist dat er daadwerkelijk een ijscokar aan het begin van het bos stond, dicht langs het fietspad bij een houtenpicknicktafel. Alle mensen die zich dood hadden gefiets kwamen daar uit rusten en een ijsje eten.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 16, 2007 10:10:21 GMT -5
Mae glimlachte. Emily wist haar altijd weer op te vrolijken en voor afleiding te zorgen. "Ja graag. Dat is lang geleden zeg, dat we daar een ijsje hebben gehaald!" Zei ze lachend. Ze veegde de laatste tranen van haar wangen af. Genoeg gehuild. Het was eruit. Ze had al zo veel uren besteed aan schuldgevoel, verdriet en pijn, dat ze er gewoon genoeg van had.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 16, 2007 10:17:24 GMT -5
'Mooi zo!' zei Emily half lachend. De ijscokar was niet ver van hun vandaan - maximaal vijf minuutjes lopen van waar ze zaten. Emily trok Mae zachtjes mee van de boomstam af, en liep verder in de goede richting. 'En? Welke smaak neem jij?' In haar ogen fonkelden vaag pretlichtjes, blij dat ze Mae wat had op kunnen vrolijken.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 16, 2007 12:53:20 GMT -5
"Ehmmmmm...." Mae stond op, haakte haar arm door die van Emily en dacht diep na. Alle smaken waren lekker! "Ik denk toch echt de gouwe ouwe chocolade en banaan!" Zei ze lachend. Die smaken nam ze altijd. Ze controleerde of ze wel genoeg geld bij zich had. Gelukkig, ze voelde wat muntjes in haar zak zitten.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 16, 2007 12:58:42 GMT -5
'Zoals altijd, lekker'. Zachtjes moest ze lachen, wat had ze de gezelligheid gemist! 'Ik neem..' Emily dacht even na, maar ze kwam altijd uit op dezelfde smaken. 'Vanille en Aardbei!' besloot ze tevreden. 'Trouwens?' Vroeg Emily met een vleugje nieuwschierigheid in haar stem. 'Hoe is het eigenlijk met jou en Adam?' Emily had ze eigenlijk nog nooit echt samengezien - al had ze Adam ook nog nooit echt ontmoet.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Apr 16, 2007 14:51:36 GMT -5
Mae lachte, ze voelde zich opleven. "Mij en Adam? Z'n gangetje. HIJ KOMT THUIS VANAVOND!" Ze gilde en lachte vrolijk, ze was blij weer met Emily te zijn. Ze wierp snel een blik op haar horloge. "Dat is al over een uur! Kom je anders na het ijsje mee naar onze dorm? Kan je hem ontmoeten!" Ze waren al bij het ijskraampje aangekomen.
"Goedendag, twee ijsjes graag. Banaan chocolade, en aardbei vanille." Zei ze vrolijk tegen de ijscoman die al jaren elke zomer op dezelfde plek stond. Ze betaalde, en overhandigde Emily haar ijsje.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Apr 17, 2007 8:28:24 GMT -5
'Dankje!' Emily grijnsde lichtjes, ze kon er niets aan doen maar ze vond het leuk om Mae zo vrolijk te zien. Ze knikte dan ook breeduit 'ja' op de vraag of ze mee naar Mae's dorm kwam. 'Natuurlijk! dan kan ik hem eindelijk ontmoeten, maar hij moet wel geweldig leuk zijn als ik alles van jou moet geloven!' Ze lachte zachtjes, maar ze mocht Adam vast wel.
|
|