|
Post by nouan on Apr 17, 2007 12:15:50 GMT -5
Setah keek even naar de lucht. Ze had een hekel aan regen, alles ging er dan zo neerslachtig uitzien. Het dikke bladerdek van de eik beschermde haar wel tegen de regen, nou maar hopen dat het water niet tussen het gras door in deze richting zou stromen. Ze zuchtte, ze hield van zon, ze haatte regen.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 18, 2007 7:32:02 GMT -5
Opnieuw zuchtte Evanna, terwijl een regendruppel op haar voet landde. Ze droeg geen schoenen, want ze wou de aarde onder haar voeten voelen. Haar pen vloog weer over het blaadje, nog sneller dan daarvoor. Als je haar schrift zou zien, zou je denken dat het schoolwerk was. Toch waren het verhalen, verhalen waar gevoelens en gedachten instonden- iets wat privé was. Niemand, zelfs haar beste vrienden niet, mochten dit lezen. Ze was tè bang dat ze dan plots ruzie kreeg, want zelfs over hèn stonden veel negatieve dingen.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 18, 2007 10:13:54 GMT -5
Uruha keek naar de lucht, een paar regendruppels spatte uiteen op zijn gezicht. Toen draaide hij zich om van het maar en liep weer terug naar de boom waaronder hij eerst zat. Als er nu iemand anders zat, zou het hem niet deren. Onder de boom zocht bij een droge plek, beschutting, om nog niet naar huis te gaan. 'Straks een dorm aanvragen' dacht hij Eventjes zuchtte hij en leunde met zijn rug tegen de boom. Af en toe viel er wel een regendruppel tussen de bladeren, maar niet zo dat hij compleet nat zou worden.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 18, 2007 10:19:50 GMT -5
Evanna grijnsde, al stond haar humeur er niet echt na. Wat lijkt ie op een meisje, zeg. Is hij soms nieuw ofzo? Heb hem nooit eerder gezien. En ik heb bijna de hele school gezien- die meiden kijken naar hem, dus hij moet haast wel populair zijn. Ach, whatever" dacht ze, terwijl ze keek naar Uruha. Ze zuchtte. Waarom- waarom zijn die populaire jongens altijd zo lelijk?
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 18, 2007 10:25:39 GMT -5
Uruha keek naar Evanna alsof hij haar gedachten kon lezen, wat ze ook over hem dacht -wat hij niet wist- het deerde hem toch niks. Kort zuchtte hij, sommige meiden zijn te eigenwijs en egoistisch om maar even een seconde aan iemand anders te denken. Zovaak had hij gedacht dat ze niet eens de kans namen om naar je te luisteren en blijkbaar vondt hij Evanna er zo eentje van. Opnieuw haalde hij zijn electrische gitaar tevoorschijn ter verveling en omdat hij niet naar huis wou. Het eerste liedje dat hij die middag speelde, speelde hij nu weer. Hij besloot daarvoor omdat het hem een beetje hielp vrolijk te houden, ookal was dat nummer daar niet voor bedoeld.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 18, 2007 10:59:42 GMT -5
Evanna sprong bijna overeind van de schrik; weer dat nummer! Stop, Evanna, niet je ziel mee laten slepen! STOP HET! richt je op je schrift, negeer de muziek! Denk na: Wat heb je met muziek? Het is maar een liedje! Stop-stop-stop met luisteren! dacht ze, terwijl ze haar blik van Uruha afwende. Evanna, vergeet die verkeerde indruk! Mensen kunnen ook aardig zijn- ze zijn niet allemaal zoals hun! , dacht ze, terwijl ze bijna hetzelfde in haar schrift schreef, door de muziek geleid.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 18, 2007 11:02:54 GMT -5
Kort richtte Uruha een verbaasde blik op Evanna die bijna opgesprongen was van schrik. Vast een insect ofzo, daar zijn de meeste toch bang voor, tenminste de meeste meiden. Rustig speelde hij verder, hij had nog niet echt vrienden hier. Kende er een paar van gedrag en naam maar meer echt ook niet. 'Ik ga niet zelf naar ze toe, je weet wat je zussen je hebben geleerd, NEGEER DAT DAN! zo leer je nooit iemand kennen' Uruha raakte kort in de war maar speelde zonder enkele fouten het liedje. 'straks toch maar naar huis..'
|
|
|
Post by nouan on Apr 18, 2007 13:29:37 GMT -5
Setah keek even naar Evanna, was ze geschrokken van een kikker ofzo? Teleurgesteld keek ze naar de tekening. Door de plotselinge beweging van Evanna was ze uitgeschoten en een kras stond nu over de kop van de draak. Zo voorzichtig mogelijk begon ze de dikke lijn weg te gummen.
Zuchtend sloeg ze de bladzijde om en schreef ze kort op wat ze nog voor school moest doen. Niet veel, maar nog wel wat huiswerk. Als ze met iets leuks bezig was kon ze zichzelf nooit tot huiswerk dwingen, zo was ze gewoon niet.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 20, 2007 9:41:04 GMT -5
Ditmaal stond Uruha wel op, opnieuw zijn electrische gitaar opgeborgen en ditmaal van plan naar huis te gaan. Kort zuchtte hij en hing zijn tas over zou schouder. Mischien zouden ze allemaal afstandelijk tegen hem doen vanwege zijn uiterlijk? Maar innerlijk was toch belangrijker of wat? Nog een zucht toen hij wegliep van zijn gewoonlijke plek in het park. Stilletjes liep hij richting de uitgang, mischien moest hij maar beter niet hier blijven. Zich weer opsluiten in zijn eigen huis en zich voorlopig niet laten zien, maar zouden ze zich dan niet afvragen waar hij ineens was. Ze zouden hem dan niet meer kunnen pesten om zijn uiterlijk of om hoe hij was. Was alles dan verkeerd aan hem? Hij begon zich onzeker te voelen en dat kon je wel wat zien.
|
|
|
Post by nouan on Apr 20, 2007 15:34:50 GMT -5
Setah keek Uruha even aan en richtte haar blik toen weer naar beneden. Haar tekening was totaal mislukt omdat een stel kinderen steeds om haar boom heen aan het rennen waren. In tegenstelling tot veel anderen had zij het totaal niet op kleinere kinderen, misschien had ze het geduld er wel niet voor.. Tja.
Ze sloeg haar tekenboek dicht en ging een beetje onderuitgezakt tegen de boom aanzitten.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 21, 2007 5:27:10 GMT -5
Uruha hoorde de kinderen die nu wel gillend om de boom heen rende waar Setah tegenaan zat. "Ga ergens anders spelen alsjeblieft, desnoods doe ik wel mee met voetballen ofzo" De kinderen stonden meteen stil en rende naar Uruha die op nog geen 3 meter afstand stond van Setah. "Jaaaaa, voetballen!!!!" Een van de kinderen haalde een kleine bal tevoorschijn en Uruha besloot maar voor beide partijen te spelen, als de bal aan de andere kant van het veld was speelde hij voor hij en andersom ook. "Hopelijk zul je nu geen last meer van ze hebben" zei hij nog eventjes tegen Setah.
|
|
|
Post by nouan on Apr 21, 2007 14:19:06 GMT -5
"Dank je" Zei Setah vriendelijk. Ze keek naar de kinderen, die het blijkbaar erg leuk vonden dat er een 'grotere' meedeed. Ze pakte haar tekenboek en bladerde erin. Meer dan de helft stond vol met mislukte tekeningen, een kwart met dieren, een stukje met fantasy en nog een kleiner stukje met zelfportretten en schetsen van mensen en manga. Ze had veel verschillende tekenstijlen en nog het meest hield ze van dieren tekenen. Over dieren gesproken.. Ze mocht nog wel eens thuis langsgaan, tenslotte moest ze weer eens wat aandacht geven aan haar paarden..
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 22, 2007 6:36:42 GMT -5
Uruha knikte kort en trapte toen de voetbal weg naar een van de kleintjes. Onder de boom vlak bij Setah hij zijn spullen neergelegt. Hij trapte de voetbal zachtjes naar een van de kleintjes die meteen een aanval zette naar het doel van de tegenpartij. Blijkbaar hadden ze nog genoeg energie na dat rennen om die boom, vreemd, hijzelf zou dat echt niet lang volhouden. Toen Uruha de bal weer naar zich toe kreeg rende hij zachtjes en niet snel naar het goal van de andere partij. Ditmaal speelde hij weer de bal over en liep langzaam verder over het veld.
|
|
|
Post by nouan on Apr 22, 2007 8:12:12 GMT -5
Setah glimlachtte en keek even naar de tas met de gitaar erin. Vroeger hield ze zelf van muziek maken, maar dat was op de een of andere manier voorbijgegaan. het zou wel zoiets als een fase zijn geweest, Naja. Ze legde haar boek naast haar neer en ging lekker liggen.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 23, 2007 8:14:46 GMT -5
Evanna zuchtte, aangezien de muziek al weer een tijdje was gestopt. Opnieuw vloog haar pen over het papier, waardoor een meisje nieuwsgierig op haar af kwam. Evanna schatte haar in als een jaar of 5. "Wat schrijf je? Een verhaal? Of iets voor school?" zei ze, met een schattig stemmetje. Evanna zuchtte; waarom had ze nou zo'n zwak voor kleintjes? "Wie ben jij? Ik ben Kaitlin, en ik ben 5 jaar" vervolgde het meisje. Ze glimlachte lief e Evanna glimlachte terug. "Hoi Kaitlin, ik ben Evanna" zei ze zachtjes, met de hoop dat niemand het zou horen. Haar stem klonk maf volgens velen, ze vonden het op een kinderstem lijken. Dit was één van de redennen waarom ze nooit sprak.
|
|