|
Post by - Little Butterfly - on Apr 17, 2007 9:49:02 GMT -5
Ergens in het park onder een van de grote bomen zat Uruha. Vlak naast hem lag een tekenblok en voor hem zijn hoes van zijn electrische gitaar. Een zwarte plactrum zat tussen zijn lippen omdat hij eventjes zijn gitaar aan het instellen was om wat betere klanken te kunnen spelen. Het tekenblok lag open naast hem en bijna liet een blaadjes los van een tekening. Een tekening van een nieuw meisje onder een boom, een meisje die zijn oudere zus voorstelde vroeger.
Eventjes speelde hij wat klanken, rustig en zacht, anders dan die Japanse rockmuziek. Hij sloot zijn ogen en speelde een bepaald liedje. Door zijn gedachten schoten herrineringen aan zijn verleden en het viel hem zelf nog tegen dat hij niet meezong. Pijnlijke herrineringen zorgde ervoor dat hij stopte met spelen. Hij borg zijn gitaar weer op, zonder de hoes dicht te maken. "Waarom nou?" mompelde hij.
Wat mensen staarden naar hem alsof hij een vreemd persoon was van de planeet mars. "Hey meisje!!!" 'daar begon het weer' dacht hijzelf.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 17, 2007 10:11:06 GMT -5
Onder de boom naast Uruha zat Evanna, zoals altijd in haar eentje en met veel natuur om haar heen. Plots hoorde ze muziek- ze keek naar de richting waar het vandaan kwam en zag Uruha zitten. Ze liet de muziek door zich heen stromen en neuride mee. Had ze dit nummer niet eerder gehoord? Dat kon haast niet, want ze hoorde weinig muziek. Maar toch... Ze zuchtte en staarde dromerig voor zich uit. De mzuiek leek haar te hypnotiseren. Ze keek naar Uruha. Hij was niet bepaald knap, en zijn innerlijk vond ze ook niks. Ze viel ab-so-luut niet op hem, wat sommige ook zeiden. Evanna was altijd het mikpunt van die dingen; haar aan een niet-leuke jongen koppelen. Ze zuchtte toen de muziek stopte, stopte haar schift dat naast haar lag in haar tas en stond op, om weg te lopen.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 17, 2007 10:23:12 GMT -5
Uruha hoorde nu geritsel vlak naast hem, eventjes keek hij opzij. Evanna dat was haar naam volgens hem, hij zei niks en pakte tenslotte zijn tekenblok. Om verder te gaan tekenen, een vogeltje hipte voorbij en bleef vlak voor hem in de grond pikken. Kort glimlachtte hij en begon met de schets van het vogeltje. Straks zou hij wel weer wat spelen, in het japans mompelde hij wat tegen zichzelf. "baka" was wel te horen maar de rest was totaal onduidelijk.
|
|
|
Post by nouan on Apr 17, 2007 10:30:02 GMT -5
Setah zat rustig onder een oude eikenboom, haar plekje. Ze vond het altijd leuk om te tekenen in haar vrije tijd, in het park kreeg ze altijd inspiratie. Onder de eik zat echt nooit iemand omdat er volgens de geruchten iemand onder was gestorven, zijzelf geloofde het niet. Ze vond het een fijne plek waar ze lekker op haarzelf kon zijn.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 17, 2007 10:40:35 GMT -5
Uruha herkende weinig mensen, de enige die hij wel herkende waren Setah en Evanna. Veel over ze wist hij niet want hij zou niet zomaar gaan vragen, wie iemand was. Zeker niet over iemands verleden of hoe die is. Langzaam gleed het potlood over het dunnen vel papier. De schetsing van de veertjes die pluisde waren klaar. Het snaveltje had zijn goede vorm en de pootjes waren verstopt achter grassprietjes. Nu legde hij zijn tekenblok weer weg en haalde zijn electrische gitaar weer te voorschijn.
Ditmaal zong hij zachtjes in het japans mee, met een van de liedjes van de japanse band: Gazette. Waar hij zelf deel uit maakte.
|
|
|
Post by nouan on Apr 17, 2007 10:45:36 GMT -5
Setah pakte haar schetsboek en keek pijnzend rond. Ze had totaal geen inspiratie voor een nieuwe tekening. Ze bladerde wat bladzijden terug. Allemaal onafgemaakte tekeningen, ze vond ze nooit goed en liet ze dan maar. Rustig begon ze aan een nieuwe tekening, van een japanse draak. Op de een of andere manier vond ze die mooier dan andere draken, zelf maakte ze er vaak nieuwe versies van.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 17, 2007 11:02:27 GMT -5
Evanna was even blijven staan toen ze zag dat hij izjn gitaar weer pakte, maar was teleurgesteld verdergelopen toen ze hoorde dat het andere muziek was. Ze zuchtte, keek naar een groep meisjes die van Uruha naar Evanna wezen. Morgen was het gerucht dat zij op Peter viel alweer voorbij, het zou nu Uruha zijn. Ze zuchtte; waarom verzonnen ze die dingen toch altijd? Er was toch niks van waar- mocht ze dan met niemand praten?!
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 17, 2007 11:05:36 GMT -5
"Mij te stil hier" zei Uruha ineens,ditmaal had hij zijn electrische gitaar totaal opgeruimt. Het vogeltje vloog vrolijk weg met een worm tussen zijn snavel. Zachtjes liet hij zichzelf achterover vallen in het gras en staarde naar de lucht. "Waarom zijn sommige mensen hier toch zo moeilijk?" Hij moest toegeven dat hij vandaag niet eens naar school was geweest, gespijbeld en dit was niet de eerste keer. Vroeger op de basisschool bleef hij vaak thuis, alleen als hij gym had ging hij vrolijk naar school maar verder haast nooit.
|
|
|
Post by nouan on Apr 17, 2007 11:07:43 GMT -5
Setah keek even naar Evanna maar ging door met tekenen. Langzaam kwam er een mooi geheel tevoorschijn uit de vele lijnen. Een goed gelukte draak met een paar extra's, zoals gouden ringen om zijn voorpoten, die hij alleen maar had. Ze glimlachte tevreden.
Ze keek even naar Evanna. Waarom moeten ze altijd haar hebben? Ze is toch ook een normaal mens.. Dacht ze. Ze zuchtte en ging weer verder met haar tekening.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 17, 2007 11:10:31 GMT -5
Nu pas had Uruha gemerkt dat Evanna even was blijven staan, maar toen weer verder was gelopen. Waarom deden meiden soms zo raar? Hij kwam niet van de planeet mars want anders zou hij er vast en zeker heel anders uitzien.
Hij gooide een steentje naar de groep meiden die kort uiteenweek voordat er opnieuw geroezemoes klonk. "Goed...zij hun zin, als ik niks doen houden ze hopelijk ook op andere te irriteren, want meestal is dat het probleem"
|
|
|
Post by nouan on Apr 17, 2007 11:17:53 GMT -5
Setah keek even naar het groepje meisen. "Vast cheerleaders.." Mompelde ze. Ze kon zelf ook wel cheerleader worden, je hoefde er maar een paar woorden voor te kennen; Oh echt waar? Die is leuk en verder hoefde je alleen maar te gillen of te roddelen over iedere jongen die langskwam. Ze voelde er echter helemaal niks voor om cheerleader te worden, ze had het niet zo op die mensen.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 17, 2007 11:22:26 GMT -5
Evanna keek even naar Setah; die had óók al een tekenblok op schoot, net als Uruha daarnet. Ze zuchte; mischien kòn ze dan wel aardig tekenen, blij was ze er niet mee. Ze schreef liever verhalen, gedichten, die over háár leven gingen, als een soort dagboek. Vandaar dat ze ook altijd een schrift bij zich had, die vol gestopt was met losse papieren, en stiekem ook wel tekeningen bevatte. Af en toe kon ze zichzelf gewoon niet inhouden of had ze geen woorden om neer te zetten; dan krabbelde ze een tekening in de bovenkant van het schrift. Dit schrift was voor haar net zo dierbaar als een dagboek voor een ander. Als iemand erin keek zou hij àl haar geheimen weten, haar sterke & zwakke punten, haar problemen... Ze zuchtte, plofte neer in het gras en pakte haar schrift. Wat zou ze anders moeten doen? Weer- weer werd ik verleid door muziek. Waarom? IK weet het niet. Ik hoor een muziek-denk dat ik hem ken en luister ernaar. Hoezo kan dit niet stoppen? Dat is de reden van al die roddels- als ik naar degene kijk die de muziek maakt, denken ze dat ik verliefd ben. Já, dààg, ze zoeken het maar uit met hun muziek! Toch, toch kan ik de muziek niet verstaan, en niemand weet hoe het komt. Zelfs ik niet. krabbelde ze op een leeg blaadje, met een net en krullerig handschrift. Ze deed het snel, sneller als je zou verwachten, maar dat kwam doordat de zon scheen. De zon maakte haar humeur goed.
|
|
|
Post by nouan on Apr 17, 2007 11:25:56 GMT -5
Setah keek even glimlachend naar Evanna en wierp een blik op het blaadje, dat in een snelvaart vol werd gekrabbeld met tekst, waarschijnlijk gedachten. Vroeger had Setah zelf ook een dagboek, maar het is ooit ontdekt door een trutje tijdens een slaapfeestje, haar ergste geheimen van de basisschool werden toen onthuld ( ze zat toen in groep 8). Sindsdien heeft ze nooit meer een dagboek gehad, en ze wou het niet ook.
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Apr 17, 2007 11:31:45 GMT -5
Uruha stond op, zijn tekenspullen verdwenen in een schoudertas. Zijn electrische gitaar in de hoes ging nu over zijn schouder en bleef hangen op zijn rug. "En nu?" mompelde hij. Kort keek hij naar een paar meiden,waaronder Setah en Evanna maar liep toen over het gras richting het meer. Daarvoor bleef hij even staan, hij had nog geen dorm..zou iemand hem volgen naar een andere plek,waar een klein huisje stond waarin hij momenteel sliep. Hij had zijn zussen beloofd om meteen naar een dorm te vragen, maar dit was de eerste keer dat hij zijn belofte had verbroken.
|
|
|
Post by engeltje on Apr 17, 2007 11:36:56 GMT -5
Evanna zuchtte, terwijl ze keek naar de lucht die langzaam vertrok. Het zag ernaar uit dat het zou gaan regenen, al vond ze dat zelf niet zo erg. Mensen die op zo'n moment bij haar waren zouden het erger vinden; haar humeur zou van vrolijk plots overgaan op verdrietig en eenzaam, waardoor het lastig was om vrienden te maken. Ze keek even naar de boom waar ze tegenaan zat, en legde haar hoofd erop. De natuur, haar beste vriend. Menselijke vrienden had ze nauwelijks, waardoor velen haar als 'gek' beschouwden. Mocht een mens dan niet in 'natuurvrienden' geloven?
|
|