|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 28, 2007 8:58:47 GMT -5
Kayleigh kromp ineen, een misselijkheid bekroop haar. Ze walgde van Kaye. Ze wilde huilen, schreeuwen en alleen zijn. Maar aan de andere kant wilde ze niet dat Kaye weg zou gaan. Hier zat een verhaal achter. Hoe wist Kaye dit alles?
De tranen stroomden, vloeiden en nu veegde ze wel de tranen onder haar ogen weg, zodat de make-up nog een beetje in takt zou blijven. "Rot op." Zei ze rustig, maar ook zij werd nu boos. De adreanile schoot door haar lijf en ze stond op, en keek Kaye met een doordringende blik aan. "Bemoei je niet met mij, ok?! Je bent gewoon jaloers!" Ze stond klaar om Kaye een klap te geven, maar ze bedacht zich. De woede laaide op, maar slaan was gewoon niet Classy. Ze begon te schreeuwen, harder en steeds harder. De pijn in haar hart was ondragelijk geworden. Waarom zaten haar vrienden nu in de les? Ze had ze nodig...
"Hoe wist jij dit, KAYE WEST?!"
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 28, 2007 9:03:42 GMT -5
Kaye staarde Kayleigh koel aan en vertrok geen spier. Zelfs niet toen Kayleigh aanstalte maakte haar te slaan. "Waarom zou ik jaloers zijn op een meisje dat elke nacht korsetten moest dragen, niets mocht eten en alleen mocht sporten. En dat alles voor wat beautycontestjes. Nee, mij niet gezien." zei ze, terwijl ze Kayleigh nog steeds aankeek. Ze draaide zich om. Nu had ze weer zin om haar gewoon een beetje te sarren, om haar terug te pakken. Had ze maar niet weer over jaloers moeten beginnen...
"Ik moest je toch met rust laten, en oprotten. Nou, kijk eens hoe goed ik luister." zei ze simpel, en ze liep richting een bankje. Daar ging ze opzitten en ze vistte haar boek weer te voorschijn.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Feb 28, 2007 9:05:41 GMT -5
Een kleine steek van medelij schoot door haar lichaam. Ooit waren ze vriendinnen geweest, ooit hadden ze samen gelachen en gehuild. Emilly nam een trek van haar sigaret en blies de rook rustig uit. Maar vrienden verraden elkaar niet, niet zoals zei deed.
Ze besloot de andere kant op te kijken, laf misschien - maar hier wilde ze niets meer mee te maken hebben. Haar ranke hand graaide voor de tweede keer door haar schoudertas, dit maal op zoek naar haar werkboek Latijn. Wat zou de leraat verrasst zijn, als ze eindelijk het huiswerk wél af had. Voor een laatste keer keek ze van Kayleigh, naar Kaye. 'Ze doen maar' mompelde ze onhoorbaar voor andere in de buurt.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 28, 2007 9:06:55 GMT -5
"Weetje Kaye? Jij bent zo zielig dat je dingen uit het verleden tegen me gebruikt. Dat kan ik ook hoor!' De tranen stopten. Ze realiseerde dat ze zich voor schut zette. Kaye was haar tranen niet waard.
Ze liep naar Kaye toe, griste het boek uit haar handen. "Ik weet meer van je dan je denkt..." Kayleigh beëindigde daarma hun gesprek, pakte haar spiegel, corrigeerde haar make-up en liep weg. "Ik zit in Café La Lune als je iets uit wilt praten of zo." Zei Kayleigh koel. No way dat zij naar Kaye toe zou gaan, Kaye zou maar naar haar toe moeten komen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 28, 2007 9:12:55 GMT -5
"Tss, wegrennen voor je verleden en voor mensen die nu eindelijk bewijs hebben voor je niet zo perfecte leventje is zwak en zielig..." riep Kaye Kayleigh achterna. Trut, alsof ze wat van me weet... Kaye schudde haar hoofd en borg haar boek op. Het kon niet dat Kayleigh wat van haar wist, ze zat hier nog maar een jaar op school, woonde hier een paar jaar en de rest van de tijd had ze overal en nergens gewoont. Dus no way dat ze iets van haar wist.
Iets schoot haar te binnen. "Fack..." mompelde ze binnensmonds. De bron van haar informatie kon ook Kayleigh's bron zijn. Ze keek Kayleigh na en besloot snel. "Ik moet van mijn moeder je moeder de groetjes doen." riep ze hard.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 28, 2007 9:18:27 GMT -5
Kayleigh luisterde al niet meer. Kaye deed haar niks meer. Woorden deden geen pijn... Maar toch, hoe hard Kayleigh ook probeerde de woorden bleven door haar hoofd spoken. Ze probeerde haar hoofd leeg te maken, aan andere dingen te denken, maar het lukte haar niet. Ze hoopte dat Kaye mee zou lopen, zodat ze het uit konden praten. Ze wilde weten hoe ze al die dingen wist!
Eenmaal in Starville aangekomen opende Kayleigh de deur van Café La Lune. De warmte stroomde in haar richting, de geur van koffie en het geluid van kletsende leerlingen dreef haar neus en oren in. Ze glimlachte. Ze knapte altijd op van een kopje koffie hier. De energie en gezelligheid was bijna te voelen.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Feb 28, 2007 9:19:52 GMT -5
Met een klein, rond handschrift schreef ze de antwoorden op in haar werkboek. Die man krijgt een hartaanval als 'ie antwoorden ziet staan ging het door Emilly's hoofd terwijl ze verder schreef.
Ze merkte op dat Kayleigh weg was gegaan, Eindelijk rust. Ze nam een laatste trek van haar sigaret en liet de zon op haar gezicht schijnen, heerlijk warm. Emilly doofde haar sigaret tegen een klein steentje uit, waarna ze rondkeek. Wel weer genoeg Latijn voor vandaag, Wonder boven wonder haalde Emilly 6en voor Latijn, ookal werkte ze er amper aan. Ze vondt het allang best - zolang ze maar voldoende bleef staan op haar rapport, kreeg ze verder ook geen gezeik van het ouderlijk front.
Met een doffe klap sloot ze haar boeken en stopte ze vervolgens weer terug in haar schooltas. Een kleine zucht ontsnapte tussen haar lippen toen ze opstond, en richting Kaye liep. 'Flink meningsverschil', Opende ze het gesprek.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 28, 2007 9:41:06 GMT -5
"Niet echt meningsverschil," antwoorde Kaye, die verrast opkeek. Normaal werd er nooit zomaar tegen haar gepraat, waar ze blij om was, maar een normaal gesprek kon ook geen kwaad. "Meer kutopmerking tegen kutopmerking." Haar stem klonk een beetje bitter, maar zoals altijd veranderde haar gezicht niet. Diep zich streden twee stemmetjes tegen elkaar. Zou ze naar Kayleigh gaan of niet? Als ze ging, kon ze Kayleigh nog meer terug pakken, maar wat had dat voor nut? Kayleigh was veel machtiger, en Kaye vond ruzie verder ook nutteloos. Maar haar moeder's wil kon ze ook niet echt negeren. Vrienden worden met Kayleigh en dan ook de vriendschap tussen hun moeders herstellen. Dat was haar moeder's grootste wens, maar Kaye zag weinig kans van slagen. Zij en vrienden...?
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Feb 28, 2007 10:00:31 GMT -5
'Zo kan je het ook zien, ja'. Zei Emilly die even afwezig naast zich keek. 'Je hebt Kayleigh flink te kakken gezet, way to go', Grijnsde ze wat vaag. Dat verdient ze ook wel eens, een keer iets anders dan altijd 'het aller geweldigste persoon' te wezen zei ze er achteraan.
Haar vingers reikte naar een tweede sigaret in het pakje. Zodra ze er een te pakken had boos ze er Kaye een aan, al had ze eigenlijk geen idee of ze wel rookte. Eigenlijk wist ze helemaal niet zo veel van haar. Ze hadden verder geen vakken samen, ze kende Kaye enkel van school.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 28, 2007 10:12:28 GMT -5
"Precies, met haar gigantische ego." Kaye keek Emilly even aan en schudde beleefd haar hoofd voor het sigaretje. Ze rookte niet, niet meer tenminste. Vroeger wel, maar ze was er mee gestopt. "Ik ben gestopt." legde ze uit. Ze deed haar tas dicht en bleef op het bankje zitten. Ze zat met het geval Kayleigh Lance in haar maag. Ze had best spijt van de opmerkingen, het was erg genoeg dat Kayleigh dat verleden had.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 28, 2007 10:20:30 GMT -5
Kayleigh zuchtte en bestelde een koffie, een espresso wel te verstaan. Ze had caffienne nodig... Ze zuchtte nog eens, en keep rustig het café rond. Ergens verwachtte ze dat Kaye binnen zou komen, maar aan de andere kant ook niet. Ze kon het niet helpen, maar keek de hele tijd naar de deur of ze al binnen kwam.
De woorden van Kaye bleven door haar hoofd malen. Hoe wist ze dit?! Ze had het vaag over moeders gehad... Ze wist dat hun ouders bevriend waren, en Kaye en Kayleigh het liefste als vriendinnen zagen... Opeens schoot het haar te binnen. Natuurlijk! Kaye's moeder had het natuurlijk aan haar verteld.. "Godverdomme..." Mompelde ze. Haar hele reputatie zou vernield kunnen worden! Ze moest die Kaye zien te vinden en haar laten beloven haar mond te houden...
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Feb 28, 2007 10:26:14 GMT -5
'Ik begrijp het' Knikte ze, waarna ze wat met de aansteker klooide en haar sigaret aanstak. 'Had ik het discipline maar', verzuchtte ze terwijl ze de rook een andere kant op blies. Even zei Emilly niks, staarde enkel wat voor zich uit terwijl de zon haar huid warm maakte. 'Ga je eigenlijk nog naar haar toe?' Vroeg Emilly terwijl ze richting Kaye keek. 'Ik bedoel, naar Kayleigh?'. Nogmaals nam Emilly een trekje van haar sigaret, waarna ze het pakte opborg in haar tas. Ze had het al die tijd nog in haar hand gehad.
|
|
|
Post by Marko Baylor on Mar 1, 2007 3:55:13 GMT -5
Adam en zijn maten waren ondertussen allemaal versterkers aan het afladen van een truc terug naar de gymzalen, "Dudes, straks meteen weer repeteren of vanavond pas weer, bij mijn dorm" zei Adam grijnzend en hij keek naar zijn maten "vanavond bij jou dude" zei een van hen. "ok dan, dan ga ik straks nog even op het grasveld kijken of ik nog iets kan bedenken voor oze nieuwe songs" zei Adam. Toen het afladen klaar was ging Adam ook daadwerkelijk naar het grasveldje toe, ging onder een boom zitten en pakte wat onafgemaakt bladmuziek "die akkoorden zijn top, maar nu nog de tekst" mompelde Adam en hij pakte er een pen bij, die hij naast zich neerlegte om vervolgens te gaan denken. Adam kon absoluut niks bedenken en zuchte even, hij pakte nog een blad uit zijn tas en ging daarop het logo van Legion Of Rock tekenen, een ondode legionair met in plaats van een zwaard een elektrische gitaar (denk een beetje aan het logo van iron maiden, eddy). Toen Adam klaar was met tekenen borg hij alles op, om vervolgens naar zijn kluisje te rennen, zijn bassgitaar te pakken, naar de gymzaal te rennen om een verlengsnoer en een versterker mee naar buiten te brengen en buiten in zijn eentje zijn song te gaan testen op zuiverheid
|
|
|
Post by - Little Butterfly - on Mar 1, 2007 11:31:40 GMT -5
Zachtjes blies de haar zwarte haren uit haar gezicht, haar donkerbruine ogen keken naar de grond. In haar armen, had ze een boek stevig omklemt. De titel van het boek was nog maar net zichtbaar, het ging over magie. Tifa liep zoals gewoonlijk naar haar plekje, onder de grootste boom. Haar tas liet ze zachtjes op de grond vallen toen ging ze zitten. Waarom ben ik eigenlijk zo? Dacht ze toen.
Ze streek een haarpluk uit haar gezichtsveld en sloeg toen het boek open. De bladwijzer die ze gebruikte, borg ze op in haar tas die overigs Felzwart was zoals haar haren. Magie, jammer dat het niet bestaan Dacht ze. Tifa keek eventjes, naar iedereen die op het grasveld was en richtte zich toen weer op haar boek. Ze was een meisje die behoorde tot de outsiders en half normale mensen en dat was ze altijd geweest. Graag hielp ze mensen, maar voelde het altijd als dat niet op prijs gesteld werdt. Eventjes trilde haar mobieltje in haar broekzak, geschrokken kwam ze overeind en haalde haar mobiel uit haar broekzak.
Opa stond er op het display, kort glimlachtte ze. Ze was blij dat ze haar opa had geleerd, wat een mobieltje was en hoe je het kon gebruiken. Haar vingers gleden over de toetsen, toen ze het smsje beantwoorde. Niemand hoefde te weten, hoe ze werkelijk was. Alleen....als ze het zouden vragen zou ze mischien eerlijk antwoord geven.
|
|
|
Post by Kaita ~ Amaya ~ Yuki ~ Eric on Mar 5, 2007 12:01:04 GMT -5
Kaita liep verveeld en geïrriteerd over de grasvelden. Ze had op school altijd maar een paar goede vrienden gehad, waarom moesten uitgerekend zíj verhuizen? Nou had ze helemáál niemand meer om mee om te gaan. Zuchtend plofte Kaita op een willekeurige plek neer en pakte een boek uit haar tas. 'Duits' stond er enorm met typ-ex op gekalkt.
Ze sloeg het boek open en keek er geïnteresseerd in. Niet dat ze echt las natuurlijk, ze dacht na hoe ze de rest van de jaren ging overleven zonder haar beste vrienden. Na een tijdje nutteloos in haar boek Duits te hebben gekeken sloeg ze het met een klap dicht. Ze liet haar blik langs de mensen op het grasveld glijden. Er zat maar 1 ding op, nieuwe vrienden zoeken.
Haar oog viel op een meisje met lang zwart haar, ze was best knap. Kaita dacht een tijdje na, ze had dit meisje nooit eerder gezien. (Tifa was toch nieuw?) "Buitenkansje" Dacht Kaita tevreden hardop. Het was dan wel een meisje, maar ze zag er niet zo truttig uit als de meeste meisjes. Kaita stopte haar Duitse boek terug in haar tas en liep behoedzaam op het meisje af. Koortsachtig bedacht ze iets om te zeggen.
|
|