|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 25, 2007 6:23:13 GMT -5
Met een zucht liet Kaye zich op het gras vallen. Ze leunde tegen de grote eikenboom, en sloot haar ogen even. Eindelijk wat tijd voor haarzelf. Haar stiefmoeder was met de kinderen naar een pretpark, en haar vader zat nog steeds in Irak. Ze genoot ervan alleen te zijn, even geen gezeur en gezeik aan haar hoofd. Even niets moeten, en alles mogen. Even vrij zijn...
Ze klikte haar bruinige Eastpak open en vistte er een boek uit. Een leesboek, wel te verstaan. Ze hield ongelofelijk veel van lezen, en zelfs nog meer van schrijven. Maar haar schrijfblok, waar het begin van een nieuw verhaal op stond, had ze thuis liggen. Dus dan maar lezen. Ze haalde nog een blikje cola uit haar tas, en stond op. Snel en behendig klom ze in de oude kastanje. Ze had even verkoeling nodig, voor een lentedag was het behoorlijk warm. Ze nam een slok cola en ging op een stevige tak, net uit het zicht, zitten. Dit vond ze heerlijk, lezen, ver uit het zicht van de mensen.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 27, 2007 12:55:18 GMT -5
Lang, blond haar, groen blauwe ogen, bijna eng zo dun, geklik van hoge hakken. Dat was Kayleigh. Ze zuchtte. Wat was het toch heet. Met een klein breezer-flesje in haar hand geklemd liep ze het grasveld op, en liet de zon haar verwarmen. Haar grote Versace zonnebril bedekte haar ogen, en ze zuchtte nogmaals.
Ze nam een klein teugje van haar breezer. Nooit te snel drinken, het is op voor je het weet. Kayleigh grijnsde. Ze dronk al sinds haar twaalfde en had al zeker wat ervaringen opgedaan. Zo vaak had ze stomdronken voor haar huisdeur gestaan, zo vaak had ze met jongens gezoend waar ze de dag daarna de naam niet meer van wist, en zo vaak was ze dronken met een jongen het bed in gedoken. Niet dat ze daar spijt van had, totaal niet.
Ze kwam aan bij een grote, oude boom en besloot eronder te gaan zitten. Dan maar nog een slokje. Geritsel van bladeren klonk boven haar hoofd. Zat er soms een vogel? Ze keek even op, en haalde behendig haar zonnenbril van haar neus. "Kaye? Vroeg Kayleigh spottend, bijna lachend.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 27, 2007 13:48:17 GMT -5
Geïrriteerd omdat ze werd gestoort, keek Kaye op. Toen bedacht ze zich dat ze hoog in een boom zat, en de stem van beneden had geklonken. Haar gezicht vertrok niet door het foutje, en bleef hard en uitdrukkingloos. Als altijd. Ze keek naar beneden, en zuchtte vermoeid. Kayleigh Lance weer...
"Wat wil je nu weer?" Ze schrok zelf een beetje van de vinnigheid in haar stem, maar ze was nu eenmaal gestoord tijdens het lezen en dat bracht haar uit haar humeur. En dan was er nog het feit dat ze Kayleigh totaal niet mocht. Ze walgde van het meisje. Zo'n aansteller, alles voor de aandacht. En dan nog hoe ze keek naar haar, alsof Kaye een dood vogeltje was, half rottend op de stoep. Kaye schudde haar hoofd, nam nog een slokje van haar cola en richtte zonder op antwoord te wachten haar aandacht weer op haar boek. Veel interresanter, en tenminste had het boek géén last van grootheidswaanzin.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 27, 2007 13:55:45 GMT -5
"Il, oh my god, je bent het echt!" Wat deed dat mens daar! Kayleigh zuchtte. Ze ging zitten op de grond, met haar rug tegen de stam van de boom aan. Ze haalde haar hand door haar blonde haren en keek in het spiegeltje dat ze áltijd op zak had. Perfect. Want dat was zou zij en vele anderen haar zagen: perfect.
Kayleigh's blauwe - met een licht groene tint - ogen draaiden zich in haar oogkassen weer richting Kaye, die nog steeds op een tak zak. "Wat doe jij daar in godsnaam?! Proberen te ontsnappen aan de werkelijkheid? Schat, dat zal nooit lukken. Je zal je hele leven een zielige nerd blijven. Face it." Zei Kayleigh doodsimpel en gevoelloos. Ze grijnsde. Mensen zo nu en dan een beetje plagen was leuk, vond ze.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 27, 2007 14:01:01 GMT -5
"Ik léés." antwoordde Kaye droog. "Ooit van gehoort? Of zijn je hersentjes er te verschrompeld voor, door die troep?" Kaye keek even naar beneden naar het flesje bier. Ze was totaal anti alcohol, niet omdat ze een of andere healthfreak was, maar omdat haar moeder, en zij zelf, een tijd behoorlijke problemen ermee hadden gehad. Niet dat ze dit tegen Kayleigh ging zeggen, ze keek wel uit. Dan wist iedereen het binnen een half uur.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 27, 2007 14:05:46 GMT -5
Kayleigh gunde Kaye even een walgelijke blik en ging verder met haar gekibbel. "Ha-ha-ha, wat zíjn we grappig. Miss Brains denkt dat ze zo goed is omdat ze hogere cijfers haalt. Sorry hoor, maar dat jij jou nooit een vriendje zal krijgen." Tevreden met haar uitspraak nam Kayleigh nog een slokje van haar breezer, en liet de koude vloeistof soepel haar keel doorglijden.
Stiekem vond Kayleigh het wel leuk, dit gekibbel. Had ze tenminste iets te doen. Ze zou nu les hebben, maar ze vond dat ze wel een uurtje eerder vrij had verdiend. "Wat doe jij trouwens hier, moet je geen les hebben, Vinony? Kayleigh rolde met haar ogen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 27, 2007 14:10:54 GMT -5
"Whatever." Kaye schonk het meisje onder haar geen aandacht meer, en las door. Na enkele minuten sloeg ze het boek dicht. "Ik heb vrijgenomen. Mag ik? Of is dat een voorrecht voor bitches?" Met een stalen gezicht keek ze naar beneden. Ze werd niet warm of koud van het gesprek, het deed haar niets wat Kayleigh zijn. Woorden deden geen pijn wanneer je een enorme laag eelt op je hart had, net als Kaye. Ze dronk haar blikje leeg, en gooide het nonchalant naar beneden, op de plek waar Kayleigh zat.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 27, 2007 14:14:05 GMT -5
Kayleigh zuchtte. "Oh? Kaye goes wild?" Kayleigh grinnikte, en barstte later uit in een daverende lach. "Laat het me weten als je het voor het eerst gedaan hebt, oh wacht, dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren." Kayleigh lachte nog eens, en klapte het spiegeltje weer open. Ze knipperde een paar keer en bekeek zichzelf van alle kanten.
"Je kan er niets aan doen dat je niet zo mooi bent als ik, schat. 6 Triljoen andere mensen voelen hetzelfde." Zei ze en ze lachte kort. "Geef maar toe dat je jaloers bent." Kayleigh stond op en veegde wat aarde van haar rokje, ze vloekte zachtjes. "Stomme kutnatuur! Je ruïneerd mijn kleding!
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 27, 2007 14:19:54 GMT -5
"Alsof de wereld alleen uit jongens bestaat..." Met een behendige sprong liet Kaye zich op de grond vallen. Ze lande keurig op haar voeten en liep naar haar tas. Ze negeerde Kayleigh totaal. Alsof ze knap wilde zijn. Ze wist dat ze niet mooi was, dat was haar vaak genoeg ingewreven. Nee, een erg goed zelfbeeld had ze niet. Ze vistte haar tas op en liep langs Kayleigh. "Ik kan er ook zo uitzien als ik de hele Gamma op mijn smoel gesmeerd had." zei ze grof.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 27, 2007 14:24:46 GMT -5
Kayleigh negeerde Kaye en ging verder met zichzelf bewonderen. "The gamma? Oh schat toch, wat ben je toch wereldvreemd! Alsof ik iets zou kopen uit de GAMMA! Dior, Chanel zou je bedoelen!" Kayleigh grijnsde. Ze bekeek Kaye even en schudde haar hoofd.
"Maar jij bent een hopeloos geval, dat moet ik toegeven. Soms zie ik het positieve van mensen nog wel in." Ze eindigde in een serieuze toon om de stilte daarna extra vervelend te laten klinken. Ook zij stond op, dronk het laatste restje uit het breezer flesje en gooide het rakelings achter zich weg.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 27, 2007 14:34:52 GMT -5
"Oh god, hoe dom kun je zijn?!" zei Kaye, en ze liep weg. De zaak was voor haar afgedaan, ze had geen zin meer in de enorme ego van Kayleigh. Eigenlijk had ze best medelijden met haar. Dat je zo op uiterlijk gefocust kon zijn! Dat kind kon zeker geen lol hebben zonder make up en alcohol. Niet dat Kaye zo'n lol had, maar dat had zijn redenen.
Plots schoot haar iets te binnen. Iets wat haar moeder haar een keer had laten zien. Of beter, verteld. Hun moeders waren vroeger vriendinnen geweest, en haar moeder had haar van Kayleigh's verleden verteld. Iets wat waarschijnlijk bijna niemand wist. Ze twijfelde, zou ze wat erover zeggen? "He Kayleigh!" riep ze, terwijl ze zich omdraaide. Ze wilde nu even iemand terug pakken. "Moet je niet je korsetje aandoen, ik zie dat je wespentaille breder is geworden."
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Feb 28, 2007 6:54:29 GMT -5
Kayleigh maakte aanstalten om weg te gaan, schopte het blikje dat Kaye naar beneden had gegooit weg, en gooide haar tas over haar schouder. Plots hield ze stil. "Wát - zei jij daar?" Kayleighs hersens werkten op volle toeren. Hoe wist zij dit?! Hoe kon dit?!
Oude wonden scheurden open, het plekje in haar hoofd waar Kayleigh al die emoties had weggedrongen schoot open. De emoties, de tranen, de herinneringen en de pijn van die tijd kwam allemaal in één klap terug. Tranen prikten in haar ogen. Hoe wist Kaye van die pijnlijke tijd?! Kayleighs moeder had Kayleigh naar allerlei schoonheids wedstrijden gestuurd, en was er helemaal in doorgeslagen. Ze moest korsetten dragen, niet meer dan 100 calorieën in een dag eten, en sporten tot ze er bij neer viel.
"Ik was eindelijk weer gelukkig, moet jij het weer verpesten." Kayleighs stem klonk als uit een ver verleden. Rustig, kalm en beheerst. Ze keek op naar Kaye, en voor het eerst kon het haar niks schelen dat haar make-up uit liep. "Kun je me niet gewoon met rust laten?" Ze stond als aan de grond genageld, en zuchtte. De tranen bleven maar stromen, alsof er geen einde aan kwam.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Feb 28, 2007 8:28:06 GMT -5
Emilly liep tevreden het grasveld op, opzoek richting de schaduwen van de bomen die hier en daar geplant stonden. Ze mochten eerder weg uit les. Ze hadden een proefwerk gehad, en zodra ze die had afgerond mocht je weg - iets wat Emilly maar al te graag deed.
Op haar gemak liep ze verder, in haar tas graaiend opzoek naar een pakje sigaretten die ze er in alle haast die morgen had in gepropt. Het was een vervelende gewoonte geworden, het roken. - Iets waar ze van af wou, maar wat ze na een aantal pogingen had opgegeven. Ze lette niet bepaald op de mensen. Terwijl ze liep richtte ze haar blauwige ogen naar voren om te zien of ze tegen niemand aanbotste. Zo ook nu. Met een wittig vierkant pakte in haar hand keek ze op, maar wat ze zag verbaasde haar enorm. Abrupt stond ze stil, Kayleigh Lance, die - in het openbaar nog wel - Zomaar haar make-up liet uitlopen, en huilde? 'Da's ook weer eens wat nieuws', mompelde ze onverstaanbaar. Onbeholpen verscheen er een onduidelijke grijns op haar smalle lippen.
|
|
|
Post by Kaye River Abby Levi Niké on Feb 28, 2007 8:43:10 GMT -5
Totaal verbaast om de tranen keek Kaye Kayleigh sprakeloos aan. Hoe kwam het dat ze er zó heftig op reageerde?! Zo had Kaye het ook weer niet bedoelt! Haar uitdrukking werd even geschokt, maar snel weer hard als steen. Ze bleef Kayleigh maar aankijken, niet in staat haar blik af te wenden. Een gevoel van spijt bekroop haar. Ze haatte Kayleigh, maar dit was over de top. Kaye was geen pestkop. Ze had alleen maar een rake opmerking terug willen kaatsen...
"Kayleigh...?" vroeg ze, terwijl ze een stapje in haar richting zette. Plots ontplofte er weer wat in haar. "Ik JOU met rust laten?! Ik ben hier degene die met rust gelaten wil worden! Jij zeurt en zeikt constant tegen me, met dat stomme ego van je!" viel ze uit, nu pissig. Kayleigh liep telkens tegen haar te zeiken en haar door het sluik te halen, en nu was ze opeens zielig en moest ze met rust gelaten worden?! Ze was hier niet de enige met een verleden hoor! "Je kan er niets aan doen dat je niet zo mooi bent als ik, schat." deed ze Kayleigh's stem na.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Feb 28, 2007 8:49:28 GMT -5
Flinke ruzie aan de gang, schoot het in een seconde door Emilly's hoofd. Ze bedacht zich dat ze nog steeds stond, dus liep ze - nog steeds op haar gemak - richting een van de bomen die op het grasveld stonden. Haar blik was gericht op Kaye en Kayleigh, iedereen wist op dit moment dat die twee elkaar niet mochten. Zo gek is dat niet, dat je Kayleigh niet mag, Ging het rustig door haar hoofd, haar blik nog steeds gefixeerd op de twee meiden.
Haar handen zochten in haar tas, opzoek naar vuur om de sigaret - die ze in haar hand vasthield - aan te steken. Emilly had nog wat aan Latijn willen doen, gewoon rustig van de zon genietend. Maar dit veranderde de hele zaak.
|
|