Post by Kaye River Abby Levi Niké on Oct 4, 2007 14:31:07 GMT -5
Kaye West
Zachte klanken schalden uit de oordopjes van Kaye's iPod. Nou ja, beter gezegd, Diego's iPod. Haar eigen batterij was leeg, en nu hing hij thuis aan de lader. Ze was zo stom geweest hem niet mee te nemen, al had ze hier ook stroom. Maar goed. Een uurtje geleden had ze zijn iPod gevraagt, om muziek te luisteren had ze gezegd. Ze luisterden toch dezelfde dingen. Maar muziek luisteren was niet echt te reden. Muziek máken wel. Op school maakte ze vaak stiekem gebruik van de apparatuur in het muzieklokaal. Ze speelde er en nam het gelijk op om het op haar iPod te zetten. Nu was ze dat ook van plan. Ze had een oude songtekst gevonden, van een paar maanden geleden. Ze had het geschreven nadat ze Diego weer had ontmoet. Ze had hem het nooit laten lezen, en ook haar andere nummers niet. Ze schreef al vanaf haar 12de songs, waarin ze de dingen in haar leven verwerkte. Het waren echt haar dagboeken geworden. Niemand wist dat ze schreef of zong, zelfs Diego niet. Ze schaamde zich er een beetje voor, om eerlijk te zijn. Oké, ze kon heel mooi zingen, maar in haar liedjes beschreef ze echt haar gevoelens. Ze waren haar uitlaatklep voor de dingen die ze op geen andere manier liet merken.
Even keek ze om zich heen in het lokaal. In de hoek stond allerlei apparatuur, maar andaag was ze er voor de piano. Ze ging zitten na haar iPod in een van de laptops met opneemapparatuur te hebben geplugt. Ze trok de microfoon naar zich toe, en startte de opname met een klik van de muis. Haar vingers gleden over de toetsen en speelden de eerste akkoorden. Toen begon ze ook te zingen. Eerst klonk haar stem zacht, maar hij werd langzaam aan krachtiger en zelfverzekerder. Precies zoals ze wilde. Opgaant in haar liedje, speelde ze door. Toen de laatste noten uit haar vingers gleden, glimlachte ze. Dit was echt een mooi nummer, al zei ze het zelf. Ze boog zich naar de laptop, zette het geluid aan en drukte op play. Normaal was het lokaal geluidsdicht, maar nu stond de deur open. Ze had dit niet door, en luisterde naar haar nieuwe song.
"It’s taking over
feels like familiar regret
It gets me started
there’s many things I should have said
I find it hard but, I’ll try
I’ll try
For all the times
For all the cries
For all the pain I’ve caused
I apologize
Lay down my pride
Give me one more change before you walk away
Time goes by now
But you can’t seem to forget
I took for granted
All of the thing that I had
I know I hurt you
Hear me out
Hear me out
For all the times
For all the cries
For all the pain I’ve caused
I apologize
Lay down my pride
Give me one more change before you walk away
I understand the way your feeling (just don’t walk away) I know there are a million reasons (you need to walk away) I let you down But please just hear me out (before you walk away) Before you walk away
For all the times
For all the cries
For all the pain I’ve cost
I apologize
Lay down my pride
Give me one more change before you walk away
Heayeah
Before you walk away "
Zachte klanken schalden uit de oordopjes van Kaye's iPod. Nou ja, beter gezegd, Diego's iPod. Haar eigen batterij was leeg, en nu hing hij thuis aan de lader. Ze was zo stom geweest hem niet mee te nemen, al had ze hier ook stroom. Maar goed. Een uurtje geleden had ze zijn iPod gevraagt, om muziek te luisteren had ze gezegd. Ze luisterden toch dezelfde dingen. Maar muziek luisteren was niet echt te reden. Muziek máken wel. Op school maakte ze vaak stiekem gebruik van de apparatuur in het muzieklokaal. Ze speelde er en nam het gelijk op om het op haar iPod te zetten. Nu was ze dat ook van plan. Ze had een oude songtekst gevonden, van een paar maanden geleden. Ze had het geschreven nadat ze Diego weer had ontmoet. Ze had hem het nooit laten lezen, en ook haar andere nummers niet. Ze schreef al vanaf haar 12de songs, waarin ze de dingen in haar leven verwerkte. Het waren echt haar dagboeken geworden. Niemand wist dat ze schreef of zong, zelfs Diego niet. Ze schaamde zich er een beetje voor, om eerlijk te zijn. Oké, ze kon heel mooi zingen, maar in haar liedjes beschreef ze echt haar gevoelens. Ze waren haar uitlaatklep voor de dingen die ze op geen andere manier liet merken.
Even keek ze om zich heen in het lokaal. In de hoek stond allerlei apparatuur, maar andaag was ze er voor de piano. Ze ging zitten na haar iPod in een van de laptops met opneemapparatuur te hebben geplugt. Ze trok de microfoon naar zich toe, en startte de opname met een klik van de muis. Haar vingers gleden over de toetsen en speelden de eerste akkoorden. Toen begon ze ook te zingen. Eerst klonk haar stem zacht, maar hij werd langzaam aan krachtiger en zelfverzekerder. Precies zoals ze wilde. Opgaant in haar liedje, speelde ze door. Toen de laatste noten uit haar vingers gleden, glimlachte ze. Dit was echt een mooi nummer, al zei ze het zelf. Ze boog zich naar de laptop, zette het geluid aan en drukte op play. Normaal was het lokaal geluidsdicht, maar nu stond de deur open. Ze had dit niet door, en luisterde naar haar nieuwe song.
"It’s taking over
feels like familiar regret
It gets me started
there’s many things I should have said
I find it hard but, I’ll try
I’ll try
For all the times
For all the cries
For all the pain I’ve caused
I apologize
Lay down my pride
Give me one more change before you walk away
Time goes by now
But you can’t seem to forget
I took for granted
All of the thing that I had
I know I hurt you
Hear me out
Hear me out
For all the times
For all the cries
For all the pain I’ve caused
I apologize
Lay down my pride
Give me one more change before you walk away
I understand the way your feeling (just don’t walk away) I know there are a million reasons (you need to walk away) I let you down But please just hear me out (before you walk away) Before you walk away
For all the times
For all the cries
For all the pain I’ve cost
I apologize
Lay down my pride
Give me one more change before you walk away
Heayeah
Before you walk away "