|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Aug 10, 2007 12:17:59 GMT -5
Ze beet even op haar lip terwijl ze even moeilijk slikte. Ze keek naar Daran maar besloot toen naar een bankje te gaan om op de leuning te gaan zitten. Even wou ze dat ze Luke nooit had ontmoet, dan was dit nooit gebeurd, en had ze geen schuld gevoel gehad. Maar dan had ze die mooie tijden met hem ook niet gekend, de lol die ze hadden. Even vervloekte ze zichzelf en hield even diep adem. Haar haar hing nu voor haar gezicht omdat ze op haar bovenbenen leunde. De brok in haar keel wou niet weg, en Jamie besloot zich gewoon sterk te houden. Anders was ze helemaal een freak.
Ze besloot weer rechtop te gaan zitten, maar voelde hoe ze weg wou zakken. Dat ze in een hoekje wou wegkruipen. Dat ze Luuk niet had gekwetst. Haar gezicht stond strak, maar haar ogen zeiden alles. En dat alles, was omdat ze zich nog steeds schuldig voelde.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Aug 10, 2007 13:09:41 GMT -5
Hij was in staat geweest haar te negeren. Niet op haar te letten hoe ze in elkaar zakte op het bankje dat vlakbij de skatebaan stond. Tot nu. Hij had gewoon lol kunnen hebben, kunnen skaten en doen alsof ze er niet was. Jamie uit zijn gedachten bannen en gewoon lol hebben was perfect gelukt. Tot nu. Overmand door schuld gevoelens stopte hij, midden in een trick waardoor hij half op z'n bek ging. Alweer! Hoe vaak gebeurde dat wel niet de laatste tijd? Vroeger viel hij amper, maar nu leek het wel of hij geen enkele trick meer goed onder controle had. Kwam dat dan echt enkel door de knagende, schuldige gedachte aan Jamie? Hij wist het niet. Nadat hij haar enorm had laten zitten - gewoon weg was gelopen tenmidde van de hele ruzie - had hij niet meer gesproken. Luke had haar proberen te vergeten, en dat was redelijk gelukt. Op de schuldgevoelens na. Die waren na een paar dagen op komen dagen, en niet meer weggegaan - enkel sterker geworden.
Na zijn val, hij bleef enkele seconde liggen, maar krabbelde al snel op. Gelukkig - hij was niet in de pis van de o'zo stonde Marko gevallen. Dat was het laatste waar hij nu op zat te wachten. Al was het wel de oorzaak geweest waardoor hij een klapper had gemaakt, zijn bord was weggeglipt door de urine die Marko zonet ''zonder handuuuuhh!'' de vrije loop had laten gaan.
Snel rende hij de pipe af, en bedacht zich dat er enkele seconde's waren vergaan die hij niet aan Jamie had besteed. Zijn board gooide hij - bijna hardhandig, voor zijn voeten. Hij moest weghier. Het leek de enige oplossing. Weggaan, gewoon weg van Jamie en haar gevoellens, zijn emoties.
Het leek bijna de enige optie. Luke stond vertwijfeld aan de grond genageld, terwijl de gedachte's door zijn hoofd tolde en hij Marko nog vaag op de achtergrond blerend hoorde 'zingen'. Weglopen van zijn problemen, het wás de enige optie. Nu, en netzoals in het bos. Het had hem enkel tot deze situatie gebracht.
Een diepe zucht ontsloot zich tussen zijn lippen door. Een zucht die uit zijn hele lichaam leek te komen. Langzaam draaide hij zich om, weg hier!
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Aug 10, 2007 13:21:02 GMT -5
Haar handen gelden in haar haar en ze moest zichzelf inhouden om niet te gaan schreeuwen. NIet iemand te gaan slaan, of iemand helemaal uti te schelden. Tot nu toe was het gelukt, maar ergens, wou ze het nog steeds. Ze wou iemand hard slaan, recht in het gezicht zodat ze zich waarschijnljik beter zou voelen. Ze hoorde een harde klap en keek verschrikt op. Luke was gevallen, even dacht ze na, maar zuchte toen diep. Misschien meost ze dit evrgeten, alles. Tot nu toe, was ze alles vergeten, behalve de gevoelen. Die waren nog heleder, en zijn woorden sotnden nog steeds in haar hoofd gegrift. Eigenlijk wou ze woedend op hem aflopen, hem uitschelden, zeggen hoe veel ze eraan dacht. Dat ze het nu wel tijd vond dat er is gepraat zou moeten worden. Te zeggen hoeveel het haar had gedaan dat hij gewoon was weggelopen, weggelopen van een vriendin. Haar gewoon had laten zitten toen ze hem nodig had, toen ze met hem wou praten. Maar ergens begreep ze het, ze begreep hoe raar ze had gedaan hoe ongelovelijke bitch ze was geweest. ergens voelde ze zich boos, maar aan de andere kant, ook blij.
Ze stond op van het bankje, en hield haar blik op Luke gericht. Ze vond het mooi geweest, die gevoelens. Ze liep naar hem toe en keek hem aan. "Lukas Damien Davis" Zei ze, kalm terwijl ze hem doordringend aankeek. "Je hebt me pijn gedaan, mooi pijn gedaan. En jij dacht me te kunnen negeren, me kunnen laten zitten, me laten dwalen in de gedachtes en gevoelens? Je bent nog erger dan ik dacht" Haar stem klonk kalm, maar van binnen wou ze hard tegen hem schreeuwen, hem slaan, hem laten voelen wat zij voelde. "Dnek je echt dat ik niet aan je heb gedacht, dat het me niks deed" Zei ze, terwijl ze zuchte. "Ik heb hethelemaal gehad, je bekijkt het maar Luke, echt waar" Ze draaide zich op terwijl haar gezicht op oorlog stond. Haar hart bonkte in haar keel maar ze durfde niet meer om te draaien.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Aug 10, 2007 13:33:37 GMT -5
Hij had zich omgedraaid zodra Jamie zijn naam had gezegd. Zijn volledige naam, zelfs Luke had ze verdraaid naar Lukas. Wat hij haatte. Nee, als iemand Lukas gebruikte moest het menes zijn - en dat was het zo te horen.
Luke had haar aangekeken terwijl ze tegen hem had gesproken. Hij had haar pijn gedaan. Mooi pijn nogwel. En zij hem dan? Wat was hij dan volgens Jamie? Gevoelloos? Iemand die geen pijn kon hebben? Hij schudde zijn hoofd. Teveel vragen, waar hij zich aan irriteerde - en die werden allemaal gecreerd door maar een persoon; Jamie.
''Tuurlijk Jamie'' Klonk het zo rustig mogelijk. Misschien iets te rustig voor de woede die in zijn maag borrelde. ''Tuurlijk ben je de enigste de pijn heeft, de enige die zichzelf waant in zelfmedelijden en o'zo zielig is.'' Hij keek haar even aan. Was dit de Jamie waarmee hij zulke lol kon beleven? Waar was die in godsnaam gebleven?
''Je bent heus niet de enigste, Jamie'' Hij gebruikte nu express haar hele naam. Anders noemde hij haar altijd 'Jeem' of iets in die richting. Nu niet, nu was ze het niet waard. Hij keek haar nog steeds aan, maar op zijn gezicht was niets te lezen. Alles opgekropt vanbinnen. Hij had immers niemand gehad met wie hij had kunnen praten. Hij had niet willen praten. Rustig, gecontroleerd pakte hij zijn board op van de grond. Zijn vingers omklemde de massa.
''Je ben niet de enigste die het iets kon schelen, die er de hele dag aan denkt, echt niet Jamie'' Zijn stem klonk beheerst. Hij praatte rustig, omdat hij zijn eigen stem niet echt vertrouwede. Bang dat die oversloeg of omsloeg in geschreeuw. Nee, dat zou niets helpen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Aug 10, 2007 13:40:51 GMT -5
Ze hoorde hem, maar al te goed. "Dnek je dat ik dat niet wist" Eigenlijk had ze alleen maar aan zichzelf gedacht de laatste tijd, haar eige domme zelf. Zo egoïstisch als ze was. "Het spijt me Luke" Zei ze zacht, terwijl ze alles tussen hun wou houden. "luke, weet je dnan echt niet dat ik zoveel om je geef, als het me niks had uitgemaakt, stond ik hier niet, had ik er niet met je over gepraat. En wees nou eens even niet de stoere Luke" Terwijl ze zich omdraaide. Ze mompelde iets onhoorbaars. Maar schudde haar hoofd. "Laat me nou eens zien, dat het je iets doet, dat je om me geeft. Ik heb me laten zien zoals ik niet ben. Maar jij, jij was de lompe Luke, waarvan ik nog steeds niet weet wat hij voelt." Zei ze, me zachtaardige worden. Ze keek hem diep in zijn ogen. "Luke, laat me nou één keer zien, dat deze ruzie onzin is" zei ze zacht.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Aug 10, 2007 13:51:10 GMT -5
Eigenlijk wist hij niet te antwoorden. Maar hij verzachte bij elk woord die ze sprak. Wat wou ze van hem? De zachte Luke? Hij had geen idee of hij die - met al de woede nog draaiend in zijn buik - nu kon opbrengen. Wou ze dat hij in huilen uitbarstte? Terplekke?
''Waarom Jamie? Je weet dat ik om je geef, dat weet je allang. Ik dacht dat ik je dat niet meer hoefde te zeggen.'' Hij keek haar even aan. Konden ze het zomaar in een keer goed maken? Hij wist niet of hij dat wel kon. Al was het het liefste wat hij op dit moment zou doen.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Aug 10, 2007 13:55:09 GMT -5
Ze voeld e hoe haar woede wegtrok. Ze keek hem nog steeds aan, maar zei niks. Hij moest weten, dat ze om hem gaf.
"Waarom, omdat we allebei weten, dat deze ruzie nergens op slaat. Als we om elkaar gaven, hadden we het allang bij gelegd" Zei ze en legde een hand op zijn arm "Maar ik denk dat je te druk was met skaten" Zei ze zacht en keek even naar degene die een skateboard hadden.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Aug 10, 2007 14:14:50 GMT -5
''Misschien heb je gelijk'' Zei hij, nu echt rustig terwijl hij de woede uit zijn buik voelde wegvloeien.
Te druk was met skaten, herhaalde hij haar woorden in gedachten. ''Nee, de enige reden dat ik nog meer skate dan anders war, om al mijn gedachten te vergeten.'' Zei hij, eerlijk. Hij praatte nu weer normaal, en had weer volkomen vertrouwen in zijn eigen stem - die weer rustig was en zoals altijd.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Aug 10, 2007 14:17:17 GMT -5
"MIsschien" Zei ze zacht terwijl ze weer omhoog keek in zijn gezicht. Ze wachte tot hij was uitgepraat. "Ik denk dat we elkaar, even met rust meoten laten. Weet je wel. Gewoon even rustig, alles op een rijtje" Zei ze terwijl haar stem weer als die van de oude Jamie begon te klinken. Misschien was dat beter, of, voor nu dan.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Aug 10, 2007 14:26:48 GMT -5
''Misschien'' Zei hij, twijfelend en nadenkend. - Zijn blik gericht op de skatebaan, zijn ogen de mensen die zachtjes heen en weer sjeesten volgend.
''Misschien is dat maar beter, we zien elkaar wel weer, over een tijdje. Dan is alles gewoon goed overdacht en kunnen we overnieuw beginnen.'' Hij overdacht zijn woorden voor enkele seconden. ''Ofiets in die richting'' Voegde hij er, met een lichte twinkeling in zijn ogen aan toe.
|
|
|
Post by Marko Baylor on Aug 10, 2007 14:29:39 GMT -5
Marko rende over de half pipe en ging om de haverklap op zijn bek, wat ervoor zorgde dat hij weer ging lachen, na een paar keer heen en weer gerend te hebben deed hij zijn broek en shirt uit, en rende hij in zijn boxershort verder. "UNDERWEAR TIME" riep hij, de andere dude volgde Marko's voorbeeld, zodat er nu 2 idioten in onderbroek rondrenden
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Aug 10, 2007 14:32:06 GMT -5
Ze knikte. "Dan zie ik je wel weer" zei ze zacht terwijl ze de twinkeling zag in zijn ogen. Ze glimalchte en keek even naar het kabaal. "Nee" Zei ze zacht mompelend maa rgrinnikte even. "Marko, doe normaal" Zei ze, niet dat het zou helpen.
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Aug 10, 2007 14:35:51 GMT -5
''Dan zie ik je wel weer'' Zei hij, zachtjes. Terwijl Jamie omkeek naar Marko - die wel erg bediel ging doen - draaide Luke zich om. Hij wist al wanneer hij haar weer zou zien. De precieze datum en de precieze tijd spookten al door zijn hoofd. Ze hadden het immers afgesproken, alleen zou Jamie daar nu niet meer echt aandenken. Hij zou haar gewoon ophalen, daarna zouden ze wel weer praten. Hij moest haar alleen thuis zien te houden, op die avond - ze mocht niet weggaan, dan was zijn kleine plan verpest.
Hij lag zijn board weer op de geasfalteerde grond en gaf een zetje, zodat hij weggleed over de weg, richting huis.
|
|
|
Post by Marko Baylor on Aug 10, 2007 16:14:00 GMT -5
Marko stond ondertussen weer op de half pipe, in zijn onderbroek, en hij deed de macarena. "Dudessssss, waarom ben ik de enige in mijn onderbroek" zei hij en hij liep naar de rand van de half pipe, en rolde er weer af, hij had een dikke kras op zijn rug gekregen maar lachte er gewoon om, hij deed zijn broek weer aan en liep lachend rond.
|
|