|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 7, 2007 13:25:24 GMT -5
Kayleigh genoot. Van zijn aandacht en van zijn aanrakingen. Ze glimlachte. "Lieverd..." Was alles wat ze uitbracht. Op zulke moment was het vaak de stilte die het gesprek voerde.
Ze was klaar, nu hij. Ze zoende hem op zijn lippen, lang en innig. Snel draaide ze de deur op slot, dat waren ze een keer bijna vergeten... Ze grijnsde en zoende hem nog eens. Met een ruwe beweging rukte ze zijn hemd van zijn lijf. Ook hij was nu klaar...
Ze glimlachte lief en koesterde dit bijna breekbare moment. De zon scheen door het kleine raampje om hun naakte huid. Ze zuchtte. Zo moest het altijd zijn. Hoewel Kaye toch door haar gedachten schoot... Ze bande haar gezicht uit haar gedachten. Hier voelde ze verder niks bij, dit was gewoon leuk. En ze begonnen...
WE SKIPPEN DE REST, MICHAEL!
|
|
|
Post by Alexander Tristan Longfield on Mar 7, 2007 13:35:19 GMT -5
Ooc: Vind ik ook * is nu even voor de rest inspiloos, **
|
|
|
Post by Zach.Emily.Rory.Luke.Dino on Mar 8, 2007 7:35:23 GMT -5
De bel ging. Een lang, eentoning geluid wat Emilly vaag deed denken aan haar wekker, die haar 's Morgens wakker schudde, schalde door de gangen en lokalen van Purple Moon. 'Eindelijk!' Verzuchtte ze, in zichzelf. Ze schoof haar boeken in haar donkere zijtas en stond op. Rustig verliet ze het lokaal Latijn, waarna ze de gang op liep - die onderhand al aardig vol gelopen was met leerlingen.
Voor een paar seconde schoot het door haar hoofd waar Kayleigh en Alexander heen waren geweest; dat zouden wel weer een paar roddels worden.
|
|
|
Post by Rain Jarlé Diego Kayleigh on Mar 8, 2007 7:50:12 GMT -5
Nog voor de bel was gegaan waren ze in staat met kleren aan uit de kast te stoppen. Kayleigh giechelde en zuchtte. Dat was leuk geweest... Alleen nu weer normaal doen. Het was niks meer, gewoon een tussendoortje. Hopelijk heb ik dat duidelijk genoeg tegen Alex gezegd... Spookte door haar hoofd. Haar haren zaten een beetje in de war, en er zat een kreukel in haar shirt.
Snel streek ze het glad, en paste haar haren aan. Weer een andere look: nu los. Ze keek tevreden in de spiegel en glimlachte. Ze voelde zich geweldig, en totaal niet schuldig tegenover Kaye.
|
|
|
Post by Alexander Tristan Longfield on Mar 8, 2007 10:39:32 GMT -5
Alexander streek zijn kleren glad, en knoopte zijn knopen dicht. Hij moest nu naar Journalistiek en hij moest dadelijk nog opschieten ook. '' Zo, nu gewoon normaal doen, niks aan de hand.. relax en be confidend ''En zo liep Alexander zelfverzekerd door. Niemand zou het doorhebben, nee toch?
|
|