|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 6, 2007 12:50:27 GMT -5
Het was Jason zijn eerste les, hij was moe. Had slaperige ogen, en zat onderuit. Engels, dat was leuk. Niet dus. Hij gaapte even en keek naar de leraar die druk bezig was met een verhaal. Die Jason zelf maar half volgde. Hij keek uit het raam naar buiten en verzonk in gedachten. Hij had de laatste tijd niet alles meer op een rijtje. Alles viel in duigen, en hij voelde zich raar. Had een schuldgevoel, wat hem heel vaak overspoelde als hij Lilian zag. Maar het schuldgevoel werd weggedrukt door de liefde voor Kayleigh. Toen er iets aan hem gevraagd werd, keek hij op. "What was the question again?" Jason keek naar de leraar en kwam iets omhoog. "Anyone else?" Een paar dnerdjes staken hun hand op en gaven een heel lang antwoord. Jason trok een wenkbrauw op en hield diep adem.
Hij wou dat deze les al afegelopen was, alles ging deze week zo traag. Hij hield diep adem en tikte met zijn potlood op de tafel. Zonder dat hij het wist werd hij gewaarschuwd, voor wat? Hij deed niks. Hij ging rechtop zitten en deed net of hij hard aan het werk ging. Terwijl hij alleen nog erger in gedachten verzonk. Hij schreef wat op en streepte het toen door. Wat had hij de laatste tijd, hij was niet echt meer zichzelf
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
[/size]
|
|
|
Post by louise on Oct 7, 2007 16:33:17 GMT -5
Ryan was de laatste paar dagen in een uitstekend humeur. Zijn plannetjes liepen zoals ze moesten lopen en hij had al kennisgemaakt met een paar van de knapste meisjes van PMA. Nu hij in engels, achteruit op zijn stoel zat, staarde hij bedenkelijk voor zich uit. Er zat hem duidelijk iets dwars waar hij geen goed gevoel bij had. Één woord: Prom. Lillian had hij beloofd dat hij met haar zou gaan maar hij wist zeker dat Nicole en Emily er ook naar toe zouden komen. Ieder meisje wou naar de Prom. Daar kon het nog wel mislopen. "I asked you a question, Mr. Radford!" riep de leraar ineens en Ryan werd opgeschrokken uit zijn gedachtes. Al snel verscheen er een uitdagend grijns rond zijn lippen toen hij de leraar voor zich zag staan. "I'm sorry, I guess i must've zoned out. It's hard to concentrate on the lesson when there's so many other stuff to think about. It keeps me from falling asleep" antwoorde hij brutaal en zag hoe de leraar hem woedend aankeek, langzaam rood wordend. Abrupt draaide de leraar zich om, waarschijnelijk er nog steeds niet uit wat hij met Ryan moest doen. "For the people who are listening..." vervolgde de leraar met een strenge blik naar Ryan toe, en begon verder uit het boek te lezen. Ryan rolde zijn ogen en stopte een oordopje in zijn oor om wat afleiding te hebben.
|
|
|
Post by Lex Jamie Jason Damian Daphne on Oct 8, 2007 13:04:29 GMT -5
Hij was te druk bezig met zijn gedachten dat hij niet op de leraar lette en al helemaal niet op de klas. Hij keek even op de klok en zuchtte toen. Het zou nog een paar minuten uren en dan waren ze klaar. Hij beet ondertussen even op zijn lip en begon wat te tekenen. Express liet hij zijn potlood vallen en begon die toen te zoeken om nie tverder te gaan met zijn werk. Hij lag onder een tafel van een jongen en stond toen op. Hij draaide zijn rug naar de jongen toe en ging weer zitten. Zijn potlood was even heel veel belangrijker.
|
|